Alle inzendingen over Marinus vd Berg

Hoe rouw er van binnen Uitziet, vraag je me, Alsof je geen idee hebt - Een onzinnige vraag Op het eerste gezicht, Want over hoe het er uitziet Kan alleen ik uitsluitsel geven, Want jij hebt het Niet zelf meegemaakt - Als je het dan toch Per se weten wil, Luister dan goed naar Wat ik je te zeggen heb: Rouw gaat hooguit aan…

Ter nagedachtenis van Marinus van der Lubbe 1909-1934 Locatie: Koepel Reichstag Berlijn…

Marinus Kroon krijgt het weer voor zijn kiezen De poes van Geert is blijkbaar ernstig ziek De fraudeboeren krijgen veel kritiek De bitcoin is zijn waarde aan ’t verliezen Gelukkig valt er straks weer wat te winnen Want in Pyeongchang gaat het nu echt beginnen…

Hoe belangrijk in het leven kunnen dochters zijn. Waar je alles mee kunt delen je vreugde, verdriet of een geheim. Zulke dochters zijn een zegen waar je op vertrouwen kan. Ze zijn een verrijking in mijn leven, hier ben ik van bewust als ik wordt gekust. Zo gaan de jaren door en geniet ik elke dag van alle mooie dingen, die ik met hun delen…

SMS met dit bericht; "vd Worm" die onrust sticht, 1-0, deed mij bereiken met luid gejuich aan de Waal Bloed ging in "Rijne" snelheid stromen met "Jansen" aan de vrije bal Zijn voet deed slechts wat dromen een schot gelost, hard en naast de paal…

Niet snel veranderend de dingen Als dolgraag fietsen willen leren Een kusje na het zich bezeren Een liedje voor een baby zingen Aanwezigheid van hemelingen Lafhartig burgers bombarderen Niet snel veranderend de dingen Het tellen niet van zegeningen Verliefd zijn en in hoge sferen Niet weten hoe het tij te keren Het van een hoge flat afspringen…

zelf koester ik de herinnering aan ijssalon Florencia waar mijn zoetste dromen ooit zijn uitgekomen nooit trof ik later nog het genot van destijds als daar bij het eten van een ijsje in de Torenstraat…

Zo Dom te zijn als Utrecht, Trier of Keulen zo stevig vastgenageld, zo alleen te staan, bereid je af te laten beulen door wind en kou en regen, stil als steen Je hoofd een koepel met twee hemisferen de binnenwand van engelen bekleed waar het gezang weergalmt, het exulteren van heel de schepping die zich heilig weet Zo dom: geen redenering…

Donkere wolken in de Balkannacht Boven op de grote Zwarte Berg Speelt Sinaasappel met een voetbaldwerg Het veld is hard, de focus boterzacht De smaak van sinas wil niet overtuigen En citrus valt, loodzwaar en zonder kracht Voortijdig door de mand; wie 't laatste lacht Kan dinsdag na het eindsignaal pas juichen…

De doods-gedachte is een bitter kruid dat in elks leven wast en in de afzondering wordt geplukt. De mens steekt het in een knoopsgat van zijn jas. Of hij rechtop gaat of zijn hoofd bukt steeds stijgt de wrange geur en hangt altijd in de aandachtige neus. Als hij één ogenblik zijn gelaat betast dan voelt hij het doodshoofd achter zijn vlees…

De krekel: hij slaat een zilver cimbeltje in het kerkhofgras. De wolken drijven hoog, ook de wind en de vogelen. Zij horen de krekel niet... Maar in de kerk - waarin het stil is - het fijne cimbeltje klinkt. De Heer in het tabernakel: Hij hoort hoe de krekel nederig zijn lof uitzingt.…

Heer, als ik sterf op een december-dag; in het ziek laken dat ruikt, en mijn gezicht: geel als een raap, mijn baard verwoest door het zweet, terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt, Heer, houd dan voor mij, arm schaap, houd uw barmhartigheid gereed. Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier-…

Onder mij zwenkt een schaduw flakkert een toorts en tiert de bootsman. Hij beperkt mijn keel met een ring hij houdt mij aan het lijntje hij scheept mij af met spiering. Eens schiet ik weg als een speer naar de pier en droog daar mijn veren in de avondwind. Vroeg in de morgen stijg ik op ik inspecteer de stranden en daal op het…

Terwijl ik in de spiegel kijk Zie ik meer dan mijzelf alleen, Spiegel die voor mij meer is dan Weerkaatsing van de werkelijkheid, Wat ik zie is mijn geheugen Dat ik zo graag eens had opgeschoond, De totale waarheid die, beschenen door Onverdraaglijk licht, af en toe Te veel voor mij is - Niet te verdragen weerglans van De herinnering…

Moe van alle misverstanden wil ik eigenlijk weg van haar Met mijn tong tussen mijn tanden maak ik een hulpeloos gebaar En zo sta ik dan te zwijgen in mijn eigen dode taal Ik kan de deur niet open krijgen en voor de zeventigste maal voel ik haar ogen in mijn rug Ik beloof,voor het donker ben ik terug voor de ochtend keer ik weer om Ik ga…

Jouw ster, Kleurt de nacht Wanneer eenzaamheid hoogtij viert We zien dat je naar ons lacht Het is de samenkomst die zegeviert Je bent de avondzon De ochtendgloed De mist En soms de wind Je bent onze vader Die het zo goed doet Als Engel Die ons bemint De zon, Vult de dag Als ons geluk geen genade kent Je geeft een knipoog en een…

Tijd is wijsheid Je bent verkoren om te gaan Met trots kan ik zeggen Dat je in onze harten Zal voortbestaan Dansend naar de hemel Dansend naar het licht Ga maar lieve oma Doe je ogen maar dicht Een waardig vertrek Dankzij een waardig bestaan Je hebt het echt verdient Hier nog een laatste groet En je mag van ons gaan Dansend naar…

Laat mijn fantasie Een fantasie zijn De werkelijkheid Snoept, Van wat slechts In mijn dromen bestaat Gesuikerde waanbeelden Vormen mijn fundament Wat niet sterker is Dan welk kaartenhuis dan ook Laat de storm van werkelijkheid Mijn kaartenhuis van fantasie passeren Geef mijn fantasie een kans…

Gekleurd verlangen gevangen in een regenboog van schuld een boetekleed vol wensen kleurloze leugens gevuld een zwarte contradictie op een groot wit doek liefde is fictie het is het houden van wat ik zoek…

Het leven kenmerkt zich nooit zonder zorgen Vaak komt eerst het verdriet en dan de pijn Vandaag klinkt hoop stiller dan morgen Hoewel jij er niet meer bent vertrouw ik op waar je altijd zult zijn…

Terwijl de minuscule miertjes zachtjes krioelend door de poreuze pudding van takjes en blaadjes kropen was er even ruimte even een moment van stilte die geen plaats kent op het kleurenpalet, of toch? Het is allemaal niet meer duidelijk ambivalentie neemt de overhand paniek slaat toe de vuurrode bank dreigt te verkleuren onder de omineuze…

Er waren een jongen en een meisje die twee paarden in het hoge gras dicht bij elkaar zagen staan Ze dachten dat het een paartje was.…

Ziehier de mens, die ieder mens zag staan Die met zijn burgervadertoverstaf De harde hoofdstad zachte dagen gaf En toen vaarwel zei; nu is hij gegaan Van Goes tot Slochteren en Voerendaal Hij was een beetje van ons allemaal…

Je wilde weten wat alles inclusief was in 't menu, of groenten en welke, of ijs, hoeveel, diverse malen vroeg je 't personeel. Aan mij vroeg j' ook hoe 's nachts we en wat we Nu vertel ik je hoe inclusief het wel was. Hoe wellustig ieder at op 't terras alsof voor 't eerst De libellen verschillend van kleur, hoe pijlsnel en laag ze gleden en…

De Berg zijn canvas, zijn voeten zijn penseel. Over rots en kiezel, langs blad en gras. Hoger en hoger klimt hij, over afdalen nog niet nagedacht. De Berg zwijgt zoals altijd, en hij lacht.…

de hoogste berg van het jaar heet december er is geen weg langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten…

Op de berg, werd zij herdacht die hoge berg, zorgde voor een diep dal op die berg gebeurde iets wat geen mens verwoorden zal Op de hoogte waar een jaar terug haar as verstrooid werd, wat ging het vlug werd zij herdacht men legde een roos ’t was die plek, die ze bij leven uitkoos om als laatste te mogen vertoeven Op die berg, die hoge berg…

In het bergrijk, waar de seizoenen overheersen en de horizon minuut na minuut zo majestueus verkleurt daar vervagen grenzen van tijd van ruimte Daar leidt het licht een gebroken bestaan Daar ontkiemen vergezichten mysterieus in nevelen verhuld een adellijke gloed van zon en van maan In dit biotoop van onvergankelijkheid is de mens…

Iedere nacht Naast je in bed, afzijdig Omringd door slaap Zie ik de besneeuwde berg Van het grote verdwijnen.…

En bij de zevende verliest de weg zijn vaart om rustig uit te lopen in de vlakte waarboven de berg zich torenend verheft met op de kam een auto die in het niets verdwijnt.…