Alle inzendingen over Mild

Verbluffend hoe mild zijn antwoord was en zijn gezonde nieuwsgierigheid vooraf…

Nu een sterk vergrijsde oude heer die soms nog even krachteloos kan vriezen, een witte wereld voor maar voor één dag, vriendelijk zelfs en vaak zo mild strijkt hij nu met koele hand door mijn haren en over mijn wang.…

Geen grootse dromen dromen maar mild worden als de kleuren die in goud en rood de bomen sieren.…

Je woorden klonken Bitter, zuur en wrang, Het liefst, zei jij, Plakte je mij achter het behang, De tranen die ik om jou Schreide waren eerst Zout, daarna nog wat zilt - Nu er al wat tijd tussen zit Is mijn oordeel over jou Niet langer hard meer, Niet negatief, maar Eerder al wat mild…

ik ben als een stad die is belegerd die ik alleen heb opgebouwd onder de milde witte zon waar iedereen aanspraak op wil maken hoewel de stad ommuurd tracht men haar te verbrijzelen bekleed met het licht van lucifer de hemel uit wil kleden naar zijn aard een hoopvol oog kijkt naar de kleurenboog stijgt hoog boven…

gevangen houdt ons de weg verspert in de woestijnlucht om ons heen elke dag nieuw in de zonovergoten heldere rivier van onze dromen en toekomst opgestaan lieve kinderen om muren neer te halen deuren te openen naast jullie te lopen met de liefdevolle tederheid van een witte veer de genezende kracht van het woord in een zoete milde…

In het keizerrijk woonde de blauwgevlekte slaaf in de schaduw van een zomereik. 2 dochters had hij. Ze graaien naar de kopermunten verkopen hun zalig lichaam aan de keizer, die grijnst in de tuin, boven het puin van gesneuvelden. Ze stelen zijn zegelringen, halssnoeren. smelten ze bij de bonkige smid. De keizer wil de bronzen klok horen,…

dolgraag speur ik in de hoeken van de wind niet dat ik een of ander antwoord vinden wil eigenwillig tast ik tussen citrus en hibiscus ja de geur van wilde kruiden snuif ik op op mijn lippen bijt een zoute smaak gevuld zijn de olijven maar zachtmoedig zal ik je ontvoeren nu dat ik je onder milde twijgen vind.…

soms is licht verder dan de dag van morgen en lijkt hoop begraven in het rulle zand het rad van avontuur draait alleen op een angstige verwachting weet van geen stoppen is durend heet van vuur opnieuw bevallen in het leven laat eeuwigheid voelen ook al sta je dan niet alleen vaak is niets moeilijker te begrijpen dan wat…

Wolken boven de woelige wereldzee laten hun bliksems, gevat in dreigend grauw, neerdalen, geven de golven een douw, vinden en tarten het menselijke wee. Op het water danst een zwaard met stormwind mee, zwaait moordlustig als een woeste tijgerklauw, brengt aanstromende lucht telkens een houw, verraadt onzekerheid, zoekt hechte stee. Het…

Een milde herfstdag, vol van vogels die hier nog niet vertrokken zijn; het water rimpelt onder zonlicht en kinderen juichen om het geel dat wel in duizendvoud wil vallen rondom hun vele, kleine voeten.…

Is er een vrijheid zonder vloed die dunne lijnen op het strand overspoelt en kastelen van zand vormeloos verliezen doet. Als een vrijheid zonder scherpe randen, zonder exodus, zonder muren, zonder ijle lucht, of zwaar gemoed. Is er een vrijheid zonder herrie, in stilte, in kalmte, in rust, in vrede, in de koestering van lommerrijke schaduw…

het is weer tijd voor laagjes die trek ik aan en uit ik begin met een paar meer die ik langzaam afleg eerst een warme spijkerbroek met een wollen trui na de middag in de zon kleed ik mij met katoen gouden dagen van de herfst een koesterend omarmen…

Eenden in het meer houden eerbiedig plaats vrij: nieuwe aalscholvers. Een kleuter begraaft dode lieveheersbeestjes. "Gezellig samen!" Wintermadeliefjes maken de rijp nóg blanker.…

Rijper en Doorleefder Wat was Komt niet Meer terug Rest ons het nu Sluit er Vrede mee De tijd Is mild…

Maar laat de herfst maar mild zijn, zonnig even ook.…

Herinneringen wiegend kijk je naar foto's zo mild was je schoot…

Mild geroezemoes op het terras aan de plas. Een trage zomer.…

De berk kijkt me aan met een goddelijke blik -- van milde ogen.…

in de nazomer ruik ik de geur van dahlia's herfstdraden weven zich tussen planten in potten de zonnekracht is mild verdampt langzaam ochtendnevel kikkers zwijgen in de vijver eten nog hun buikjes rond op mijn terras gloeit nu het weelderige kleurpalet…

dwarrelt sneeuw als hij aan de voet van de duinen uitademt op het vlakke laken rust maanlicht dwarrelt sneeuw die milde nacht…

scheurt de winter slagzij daar waar hij heftig vaart de verre staten ogen lijkwit maar hier in het westen krult hij amper nog in warme vesten ontdek angstvallig knoppen die op springen staan schreeuw: te vroeg, te vroeg ga nog even terug maar waar vandaan want morgen als de vrieskou scherpt zullen jullie triest vergaan ?…

Mild en vriendlijk komt gij tegen ’t Bloedend hart – o dood! hoe streelt Arme strijdren, op hun wegen, Menigmaal, uw vreselijk beeld! Gij voert hen, in stiller streken. Hier gaan ze onder ’t kruis gebukt, Hier zijn ze onder het pak bezweken, Dat hun zwakke schouders drukt!…

Een minnaar mild. Die nu of later De Dood toch stilt.…

Milde kers in bloei Zachte huid van lotusbloem Na de kalme storm…

eind van de middag het late, zachte herfstlicht maakt de wereld mild…

De dagen zijn mild tegen de avond hoor ik in de hazelaar licht en schaduw pokeren om de allerblondste noot…

Een milde regen daalt op de kersenbloesem tere bloemblaadjes maken een kleine buiging om hun last te verlichten.…

Een lijkkist van IKEA Is mild voor jouw budget Omdat jij jouw laatste droomhuis Zelf in elkander zet.…

Waar milde zonnestralen haar als lente omarmen.…