Alle inzendingen over Moeizaam

Ik loop nog even naar het café het gaat moeilijk met mijn stok ik hijs me de trapjes op als ik binnen ben kijk ik rond en zie een oude foto waar ik nog op stond mooie tijd en veel plezier ik hijs me op een kruk met mijn dikke reet en ik bestel een pilsje dan komt de herinnering jij kwam binnen mijn vriendje van toen en opeens hoorde ik…

Moeizaam vertragen de uren In de schaduw doden vergeelde boeken de tijd Diffuus licht schildert nog kleiner voor wie de nachtrust niet kent en op de duistere dagen ervoor waant iedere stilte zich alleen Is het donker zo diep dat schaduwlijnen opgaan in het niets…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

Wat kan nu weg wat moet blijven wat mist het hoofd raakt het hart of is pas over een aantal jaren afgesloten om dan te verdwijnen Fragmenten van ver en dichtbij verleden gaan door handen stuk voor stuk blijven korter of langer hangen in een moeizaam proces dat opruimen heet…

Eenzaam de terugweg moeizaam de obstakels steeds na iedere bocht volgt weer een nieuwe te veel afgedaald in jezelf te veel afgedwaald van je ik toch het doel nog steeds voor ogen je wilt hier uit nooit meer die heenweg naar beneden…

lawaaigedachten ze verstoren mijn moeizaam verworven stilte…

We dragen hem weg, het gaat moeizaam, hij is zwaar -- met zijn fantoombeen.…

In de zee van onze gedachten is het soms moeizaam om de hoge golven te trotseren…

Men verdraagt zich maar moeizaam. De spiegels van de tijd en de controleposten van de dag. Als adem vergaan de wolken nergens stokkend, mij benomen weliswaar maar prachtig.…

is het koud buiten vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij opnieuw de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door het ijs wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst... maar ik zeg tegen beter weten het zal…

Moeizaam op zoek naar de liefde voor het leven diepbedroefd verdwaal ik in mijn eigen geest misschien wel op zoek naar mijn kinderlijke ziel een zee vol herinneringen en vele frustraties hobbelige duistere wegen,oneindige velden grimmige gezichten en wazige gestalten kruisen mijn pad geen horizon te bespeuren, geen sprankeltje hoop die mijn…

Ernst Jan en Jan Jos in de kroeg Ze dichten er talloze stukken Men hoort er maar zelden, ‘genoeg!’ Ze hangen al uren op krukken De kroeg met Jan Jos en Ernst Jan Vaak wil er wel eens wat mislukken Men roept dan vertwijfeld ‘hoe dan?’ Ze zitten soms dagen te krukken Ernst Jan in de kroeg met Jan Jos Een twist weet de stemming te drukken…

is het koud vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door 't ijs doch wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten het zal het voorjaar zijn…

Waarom moest ik Nu uitgerekend Naast jou zitten Op die borrel die Ik toch al niet Niet gewild had - Jij zwijgzaam, Ik tastend naar Woorden En tussendoor Drie glazen Lemon omdat ik Nog rijden moet En die zo wel Heel erg langzaam Worden opgedronken Alsof er geen Einde aan komt, Net als aan dat Gesprek met jou dat…

is het koud buiten vraagt hij niet veel aan zegt zij zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij opnieuw de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door het ijs wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten in het zal het voorjaar zijn…

Volhardend geloof is een steenachtig pad, dat zich slingert tussen woeste doornstruiken. De stem van een steeds jong blijvend kuiken' roept de wandelaar naar de Hemelse stad. Een lastige bult of verraderlijk gat zal menigmaal plotseling opduiken, terwijl ogen al de einderglans ruiken. Raadgevend klinkt een verborgen molenrad: "Mijn water…

Het moeizaam laten lezen vind ik op z'n minst gênant. Voor mij zijn zulke grote lappen tekst dan ook taboe. Ik weet echt wel iets leukers; 't is een waarheid als een koe en menig stoplap maakt het vers ook minder int'ressant.…

Als in mijn geschonden gewassen het nieuwe leven riekt naar dood die zonder adem de nacht laat werken zonder licht en op tast het duister wordt verwoord leeft plots het kind al is het schreien nog onverhoord en druipt het bloed dat zich drong in moeder en kind uit wonden die zichtbaar door de tijd zijn gehoond doch wanneer het leven…

Hij draagt het als de slak die hij is. moeizaam.…

Het kerkje heft zijn toren In 't nevelig verschiet En uit den hagedoren Trilt zacht een vogellied. Er bloeit op veld en wegen Geen enkel bloempje meer; De zwarte najaarsregen Sloeg 't laatste knopje neêr. Een grijsaard gaat al hijgend, Met wankelenden voet Het smalle pad bestijgend, Het kerkje tegemoet. De blaadren vallen neder,…

Is het een uitgelopen vlek, een godvergeten blad, van inkt de opvlucht in een pennentrek, een vlezig prevelen dat geen betekenis ontbloot zijn woorden plots weer struikelblokken in de stem, strompelt de taal waar zij van vliegen droomt ----------------------------------- uit: tijdschrift Yang, 2002-2003.…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…

Ik zou U een wijze raad geven over de liefde, lezer, en een betere inlichting over dat waarvan wij zoveel verwachten, als ik er zelf meer van wist Liefde is kussen geven en kussen krijgen Maar als het niet gelukkig maakt, dan is het vergeefse moeite En liefde voor geld vlot moeizaam Moeizaam komen sommigen aan hun eind…

leven is moeizame zelfbevrediging onmachtige hunker die sublimeert in het fataal orgasme van de doodskramp.…

roken zeer ongezond zwarte longen protesteren moeizaam verloopt de ademhaling stikstok!…

(tanka) Met Jezus meegaan; daarbij stevig doorstappen, moeizaam strompelen of struikelend voortkruipen: dit alles is Hem volgen!…

Eens was ik jong, eens in een ver verleden. Nu ben ik oud, stijf en stram in al mijn leden. Soms kun je fantaseren: hoe zou het zijn, het om te keren. Ik was oud, nu ben ik jong, of: Met wat ik nu weet, in een jong lichaam te wonen. Dom om zoiets te beweren. Het is geen tijd om te dromen, maar om in leven te blijven. Dat kost al je energie…

hij werd moeizaam wakker overzag de opties van de dag doorgaan of opheffen maar dat vroeg om een besluit dus dan de wekker maar weer op morgen gezet…

een weg vol dreiging adembenemend en toch is Hij gegaan in het levensbelang van mij die weg een weg naar verzoening adembenemend en toch blijf ik maar moeizaam in Zijn spoor op die weg…

In het Hoge Noorden vliegen vogels nog als vrije vogels rond. Puffins, Noordse sterns en Jan van Genten. Zij zijn levenskunstenaars. Zij zijn de beste artiesten die ik ken. Kunstenaars houden van vrije vogels. Dat is de reden dat ik vóór artiesten, en tégen vogelverschrikkers van ben.…