Alle inzendingen over Morgenster

Ik ben de morgenster die naar de letter leeft en over klinkers zwalkt Mijn klanken dragen ver vanuit de ferme geest die lettergrepen spalkt Ik ben de morgenster slechts tot het woord verplicht vrijheid zonder oever gevangen in gedicht.…

Het is niet meer ver, kijk: de Morgenster! Er komt een eind aan de nacht. Dageraad, Kind, het Licht overwint: Zon, hemels opgaande kracht.…

Morgenster schittert. Ook de zon die komt dan op. En de dag begint.…

aan het water staat de stramme reiger een grijs en heilbegerig quiëtist ademloos te wachten wat ik weiger op wat verschijnt en altijd wordt gewist ik wil verlossing ik wil licht en lucht ik sla de strak gespannen trommelwand dwars door het water heen maar geen gerucht geen zucht wordt hoorbaar in omringend land een rabbi dwingt mij uit…

Morgenster, waar ben je nou? Ik zie je niet. Ben je verdwenen? De zon is nu wakker. Kom je weer gauw? Mag ik je lichtje morgen weer lenen?…

Gestolde druppels nachtbrokaat hechten zich aan de morgenster die vaag ontwaakt uit mijlenver tussen de dauw en dageraad met pastellen floers omvlogen rijst zij vanuit een schemerzee gehuld in prisma negligé door paarlemoeren golf bewogen zelfs de zon lijkt glans verloren zich te schuilen in haar pracht als door een mysterieuze kracht…

Het is de geborgenheid Van je hand op mijn schouder Het oneindig vertrouwen Dat jij er zult zijn Wanneer straks de wolven komen Om huilend aan mijn voeten te staan   Het is de menselijkheid Van je ziel en je zijn Met in je hart de ruimte Voor hen die anders zijn Met het oog voor de waarde Van wat achteloos wordt weggezet   Het is de…

Venus staat op om duister weg te duwen en brengt dageraad Een prachtige schittering in een donkere hemel waar zij puur en zuiver een vroege morgen aankondigt Stap voor stap word ik door haar begeleid en ondersteund om diverse wegen te bewandelen, een kans die je niet zomaar laat liggen. Als een bijzondere gloeilamp heb ik haar brandend…

Vanmorgen gezien dat de morgenster er opnieuw even eerder was dan de zon met zijn rozeringerige dageraad Jij was daarbij verbaasd dat een ster ook een planeet kan zijn en dat de maan even ervoor zo groots en prachtig scheen…

Het zwerk wordt wit en rood, het landschap groen en geel, Onder een wolk aarzelt de morgenster, Achter een raam waakt de ster van mijn nacht. Over de stroom, die mijn boot voorbijsleurt, Begroeten elkaar de beide sterren, Over mij heen ziend.…

het licht ontbrandt in z’n kop zoals de zon soms de dag openbreekt waarna het hout verbrandt verkoolt tot het zwart van de nacht en je het van pijn moet loslaten zo gaat het soms met liefde de plots oplaaiende vlam zal gaan dimmen verdwijnen achter beider kimmen en na het echt uitgebrand zijn rest alleen nog die duivelse pijn…

geen trein op het spoor wachten geblazen - ijsberen op een gepekeld perron aan de horizon die zachte oranje baan waarvoor twijgen zwarte franje vormen de morgenster staat erboven wachten loont vanmorgen de zon komt op, de metro aan…

mijn eerste gedicht verdwaalt op de achterkrant van de krant voor een manif opgesloten uit voorzorg voor een nacht een morgenster die door het labyrint gaat met kreatorius vroondienst der muzen bacchus steekt er een stokje voor dans met sint vitus de nachtwaker waakt over jolige nachtbrakers en hun drijfveren…

Als een morgenster Zo schitterend geweven In haar nachtkasteel Haar rode paradijs De warmte van haar hart Doet mij beseffen Er is een God En zij is het bewijs Als een koningin Haar troon van lichte zeden Haar lichaam naakt Zo lustelijk bemint Door lust gehaat Door jaloezie verstoten Zo lieflijk schoon Men noemt haar satanskind…

ik zag je haar in blonde duinen je ogen golfden zee in donkergroen licht vlocht blauw in zonnestralen bruinde huid uit wit van toen we ontsluierden geloken blikken huiverden van liefde in elkaar we kusten rood tot roze vochtig werd en aten nacht tot aan de morgenster…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…

de straat wordt afgestruind door morgensterren die van de avond ochtend maken met volbepakte fietsen lantaarns in hun hand om juist bij volle maan hun buit te zoeken zij zijn totaal onschuldig ze jagen niet op wild er valt geen schot de oude dingen worden op hun plaats gezet. ----------------------------…

Zo laat mij nog in zaalge wacht: Het hoogste heil is nimmer ver: God zendt het in de slaap vannacht Ik zing het met de morgenster!…

als het licht plots uitvalt in ons leven de donkere nacht zo eindeloos lijkt onze hoop tot leven is opgegeven is er nog een Ster die ergens prijkt een Ster die nooit ophoudt te schijnen en van ver wenkt als het moeilijk gaat al kan wanhoop haar glans ondermijnen de dag komt dat ze weer oplichten gaat de Morgenster die hoop heeft gebracht…

Bruine ogen in donker gezicht aanschouwen het licht van verboden dagen brengen gedachten van mijlenver voorbij de morgenster waar horizon verdwijnt jouw oude ziel deelt mijn tijd leven in vrijheid het zwarte land jij laat mij een leven zien kleine Nizal toont mij de zon in verborgen dromen…

Nu in Zijn heden kan ik niet ontkennen de ware Davidster in mijn hart te koesteren... ...koesterend totdat de Stralende Morgenster Ons - de Bruid - komt verzamelen en bij elkaar brengt. Hij is de Enige; de Herder Zelf, Yeshua (Jezus). Amen.…

De ster van Bethlehem welke naar Jezus' kribbe wijst glanst groot en wenkend wordt getroffen door de stralende Morgenster Christus in schier voorbije nacht Die haar doet verkleinen tot een zwervende vonk maakt zij verdeelt zich tekens dringt door in de huid van Gods trouwe volgelingen stroomt mee in de wenteling van het levende bloed…

Waar holenduiven in wilgen koeren In hegemonie van ontspanningssferen Waar jij een gele Morgenster mag observeren Tussen bloeiende distels en wat Biggenkruid Muizenoortjes waar jij op stuit Muizenissen en zandhagedissen Talrijke viooltjes die je ogen niet willen missen Bermen vol bloemenpracht Het zorgt ervoor dat jij van binnen lacht…

armen Schouders sterk, je zwaard in handen, Trouw, verzekerd in je lijf Je kijkt naar me, wel eeuwenlang Je vraagt me vaak waarheen ik wil Mijn tranen worden zacht en stil Rollen zacht over jouw wang Reizen, nachten, dagen ver Waar ik ook maar wakker word Ben je vast vooruit gesneld Ik blijf bij jou, ik trouwe hond, Volg je tot de morgenster…

Of gaf ze zelf verlangen mee aan morgenster en vuilnisman?…

De heide spreidt haar welig paars tapijt in plooien langs de voeten van de bomen die knikkebollend weg dreigen te dromen door kalm wiegende bries daartoe verleid en waar de knoppen van de rozen schromen het licht te zoeken dat hun hart bevrijdt heeft teder zilverschijnsel zich gevlijd in spiegeling van kabbelende stromen de Morgenster is…

Mijn lief, we zijn lichtjaren zo ver van elkaar, als polen van de morgenster, dichtbij als het oude en het nieuwe jaar, op helderheid gericht, als twee profielen van een gezicht, tezamen smelten kleine smarten tot simpel doel, in beide harten te drinken van een zeldzame wijn, een volmaakte dronk, gegist in een rijp festijn.…

Laat Openbarings morgenster stralen van apostelhand naar het verste oord, bij alle christenfeesten neerdalen. Haar sterke, mateloze genade gloort steeds boven berouwvol menselijk falen; zo eindigt blij bemoedigend Gods Woord.…

. --------------------------------------------------------- morgensterre : Openbaringen 22:16, ‘Ik ben de wortel en 't geslacht Davids, de blinkende Morgenster’ tot uwen love - tot uw lof kranke - zwakke toeverzicht - vertrouwen.…

Jij bent mijn jeugd, mijn levend sprookje, jij Mijn morgenster, mijn enig aards geluk; Maar kromgeboeid lig 'k onder lange druk Van mensenleed: wie Brahman kent, is vrij.…