Netgedichten

netgedicht (nr. 7.461):

Morgenster

Gestolde druppels nachtbrokaat
hechten zich aan de morgenster
die vaag ontwaakt uit mijlenver
tussen de dauw en dageraad

met pastellen floers omvlogen
rijst zij vanuit een schemerzee
gehuld in prisma negligé
door paarlemoeren golf bewogen

zelfs de zon lijkt glans verloren
zich te schuilen in haar pracht
als door een mysterieuze kracht
de godin Venus wordt geboren