Alle inzendingen over Nieuw-Puriteinen

Een tweehonderd jaar Door revolutie een en twee no way back welkom, dit is vrijheid vlam rechts verklaring links nu, doffe ogen arm gestrekt in leegte Katarakt over het grote meer welkom, hier was vrijheid…

Hoe progressief dit streven ook mag schijnen, het voert ons naar de tijd der puriteinen.…

De worstelsport is niet Jacques Rogges hobby Dus wilde zijn bestuur daar wel van af Palaestra zon beledigd op een straf En Poetin startte snel een tegenlobby Het IOC, klassiek en puriteins Koos toch maar voor behoud van ‘Grieks-Romeins’…

geen veiligheid gaven maar wel nieuwe vragen naar ultiemer genot en gevaar jouw lach kent de tweespalt perceptie want in het reiken zullen nieuwe grenzen stringentere eisen stellen aan heersende norm en moraal…

De weduwe van Windsor zucht Sinds hij zijn laatste adem blies Koestert ze een intens verlies Het rouwen is niet van de lucht Ze is pro puriteinse tucht Hult zich decennia in zwart Gebroken is haar vrouwenhart Negen maal droeg ze zedig vrucht Negen maal baarde ze nieuw leven Ze heeft geschiedenis geschreven Na ‘t heengaan van haar echtgenoot…

we zijn een erg puriteins volkje zelfs de mooiste venusberg noemen we schaamheuvel het kruis onze derde oksel of nog wat preutser ons ‘ondertussen’ maar ondertussen willen we wel alle in het donker grauwe poesjes stiekem knijpen of kussen…

Najaarszon op gele blaren Doet hen nieuw en gulden blinken: Zo zijn ook vervaalde woorden Blinkend onder nieuwe zangtoon. Maakt het uit waar dichters stonden, Milton onder Puriteinen, Vondel tussen roomse paters, Als hun zang de taal weer heiligt En hun toon geen mens kan halen.…

Aanschouw op ’t paviljoen handenschudders schouders, ruggen van puriteinen mutualiteit. Ik hoor 't ruisen van mijn eigen bloed hoezee, zee en mijn gemoed. Stilte bestaat niet. Stilte bestaat niet. De dag is werkelijk gul overgoten onverdroten niet schuw onverplicht zonovergoten licht. ‘k Heb al verse bramen gegeten.…

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

de lucht is zwaar van de sneeuw die nog moet gaan vallen grijs is de lucht eigenaardig licht de eerste sneeuwballen kleuren haar gezicht rood wat een plaatje……

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Beelden gaan voorbij. Worden als sporen gewist. Dan een schone lei.…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…

De oeroude plicht voor elkaar te zorgen: er kwamen belastingen van dus moesten we leren tellen Hartstikke leuk, we tellen stoeptegels en knikkers de kaarsjes op de taart en het geld op onze naam We begrijpen de wereld en delen alles netjes in jong en oud, arm en rijk (hokjes die met ons meegroeien) tot de getallen te groot worden…

en plokken er geluidjes van een begin in de poel van mijn gedachten atomen waarneming in de oneindige leegte van mijn bewustzijn mijn universum in het multiversum door elkaar schietende beeld- deeltjes die zich verbinden tot samenhangende gedachten Ik kneed, meng en buig ze tot ze glimlachen of ik laat ze barsten voor een nieuw…

en de lucht En de straten vol zonnelicht goot Die de leeuwerik leidt tot zijn duizelende vlucht En de vlinder tot vlinderdood Een nieuw lied voor de Heer die een durend nieuw lied In de mond van mijn moedertje lei Die zijn licht in haar zuivere blik achterliet En haar zei wat zij zeide tot mij Een nieuw lied voor de Heer die van ieder nieuw…

Ik zag de hemel nieuw en nieuw de aarde, want d' eerste schepping was voorbijgegaan er was geen zee- haar dreigen is gedaan, nu onze God het koningschap aanvaardde. En uit de hemel zag ik nederdalen de heil'ge stad, een nieuw Jeruzalem, als bruid getooid voor haren man door hem wiens gramschap brandd' in zeven gouden schalen.…

ooit tevoren jaren was je er zo goed als uit verdwenen nu ben je weer terug in mij verschenen men zegt oude liefde roest niet het lijkt de waarheid zoals je ziet oude liefde komt weer boven het is nauwelijks te geloven maar je leeft opnieuw in mijn hart zoals vroeger jij en ik kom ook nu weer in mijn leven en laten we elkaar op nieuw…

wind blaast leven In de leegte van mijn bestaan Laat me dit niet ontgaan Die nieuwe ontdekking van een samen zijn…

Dick Schoof wordt straks minister-president Hendrikus Huisman stortte in elkaar Ronald heeft zijn EK-selectie klaar En Sylvie Meis vond weer een nieuwe vent Dit alles in ´t Journaal onder het eten Alweer een week om nooit meer te vergeten…

De eerste sneeuwvlok Valt op het asfalt Van de straat Terwijl de kerkklok Slaat, kleurt De wereld wit Een kievit hipt En een vlucht Ganzen vliegt Over het kale Akkerland In de koude Avondlucht Richt de maan Zich op De arrestant Het stond In de ochtendkrant Naast Het weerbericht…

De eerste sneeuwvlok Valt op straat Terwijl de kerkklok Slaat Kleurt de wereld wit Voortaan Zit de oude man Niet langer voor het vensterraam En een vlucht Ganzen vliegt Over het kale akkerland In de koude avondlucht Richt het maanlicht Zich op de arrestant Het stond in de ochtendkrant Naast het weerbericht…

Met de wind in haar haren, steeds verder van huis Loopt zij weg voor haar problemen Op weg naar iets nieuws Waar ze zich aan vast kan houden En alles kan vergeten...…

Hoe zou het komen dat de krant minder boeit dan de site, waarop zielenroerselen worden tentoongespreid?…

kan lezen goed nieuws op de voorpagina en achterin het leedwezen…

. er vloog een meeuw voorbij: hij liet zijn spiegelbeeld na aan het water, gevallen binnen rimpels die wat kringen draaiden rond hun kern stuurloos kolkte nog meandering langs witte plooien tijd vaag verweven met ooit ik droeg mijn uren, een ander leven lang morgenstond en middagtij, tot in langgerekte avonden klonk er toen een lied…