Alle inzendingen over O N D E R W E G

de wereld is een bol b r e e d u i t g e m e t e n h a n g t e - e - n - g - r - ij - z - e - m - a - s - s - a rond te zijn H-O-O-F-D-P-IJ-N…

En w i j s, om mij te grieven, Niet h e e n naar de o m l o o p s b r i e v e n, Die gij mij onlangs zondt. Och, dat de Nederlanden Toch s p o r e l o o s verbanden Wat v o o r t g a a t uit uw huis, In plaats van d o o r t e v o e r e n Wat burgeren en boeren Tot schande strekt of kruis.…

(een naamdicht) G oed, hij spreekt dan .. W el uit wat ... I n hem .... L eeft, .... D och ... E en kou .. R ilt in zijn S tem die angst zweet.…

D e geur van ... E en lijf .... M et .... N eus, ... O og en .. O ok oor voor D e ziel die voelt.…

T rouw aan jóuw gedachten E n blijven hopen en verwachten W eet dat je niet alleen staat O ok al denk je dat soms wel R eken op je vele "soulmates" D oor dat te blijven doen E n een rotsvast vertrouwen N ooit opgeven, maar intens leven.... 't Leven is het waard om geleefd te worden !…

N-ooit G-enoeg W-ijsheid E-motie L-iefde L-ust is T-evens, H-oe je het ook wendt E-n/of keert B-eslist E-n S-ubtiel T-egenstrijdig. Hoe R-aar E-n V-aak contrasterend E-igenlijk, dat N-are G-ezichten E-volueren... Living well is the best revenge; R.E.M.…

er is geen woord voor dat gevoel dat zuigt en zuigt tot alles leeg en leger is dode letters op een rij q w e r t y u i o p a s d f g h j k l z x c v b n m er is geen woord dat vormen wil…

r ustiger vaarwater stroomt u it alles dat ik nu omring s tilzwijgend voel ik alles t rekken naar het alwetende z ien en ruiken en voelen w etende dat alles verandert i n één golvende beweging nu j ou zien meebewegen op mijn g rote reis naar een voorlopig e indpunt voor de volgende reis n aar een nu onbekende toekomst d walend samen op…

Nederland ivoor niet glanst, zilver roest het bordje bij de grens nu zegt: H O O G S P A N N I N G…

(een acrostichon) g een tekst, geen woord ... e n ook geen .... z in klinkt ...... e r; ..... l eeg .... l ijkt het, ... i s het niet: g een mens, wel zin…

Dit is ons T o r t e l d u i f j e s-spel en ja...het bekoort Soms stemt het droef,tot tranen toe dan weer blij met een schaterlach. Soms lijkt alles zoek,... verloren maar dan komt het terug Nu eens bent U zo ver weg dan weer heel dicht A D E M B E N E M E N D dicht bij…

woord voor woord fluister ik de wereld dicht tot een gulden boek in zoete winterslaap waar herinnering het leven prijst en licht zich spiegelt in een fotolijst flitsen beelden door de tijd doorheen pareltjes van wazigheid baar ik lettertjes W O R D E N nu vonkjes eeuwigheid…

B lij zijn is niet . e cht fout of .. d om, maar ..... r oept ..... o m ... e en hard . f eit, als de d ood of een pils.…

Ik kan niet b e t e r doen dan best, Zo wil ik ’t dan bij a n d e r s zoeken.…

Wat U NIET WEET, kan U verpletteren en vernietigen Aan WAT U WEET kunt U iets doen O N W E T E N D H E I D maakt U niet gelukkig Het is het gevaarlijkste dat er bestaat Want de moeilijkheid met de meeste mensen is niet, dat ze zo weinig weten maar dat ze zoveel weten wat NIET WAAR IS.…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

geeft zij handen ogen voor houvast in de morgen vogels vluchten niet maar strijken vermoeid neer waar nevel geen laatste adem meer schouwt maar traant wordt verlangend samen eindelijk gekist twintig rode rozen spreken eeuwenoude taal ik heb je lief zij kijkt niet meer om…

Al bij de oogarts wou ik niet lezen: de allergrootste E, ik zag ‘m niet staan. Ik wou al vroeg Foster-kindje wezen. ‘Wat staat h i e r nou?!’, schreeuwde de arts ontdaan. De tranen drupten in m’n jongensblousje. ‘k Had allebei m’n oogjes dichtgedaan. O! ‘k voelde dat de man nu snel ging slaan: ‘Een h o n d j e…?’…

De M o e d e r: Als de rijke mensen schreien Doen hun tranen net zo'n pijn. Laat ze smullen, lachen, erven, Iedereen heeft zijn verdriet, Alle mensen moeten sterven. 't K i n d: Moeder, dat begrijp ik niet.…

rest ons versplinterde hersenspinsels : het glashelder denken aan d n e e i g l n tijdens de Kristalnacht en postmodern opnieuw aanmekaargelijmd…

maar één E nkele druk op S end S poort A lwat menselijk is G eweest E n nu nog, dan wel met onszelf S pagaat in 't kwadraat E n/of recht zo die gaat?…

D a a n G E W E R K T . . . !…

O zeg .... niet wat uw mond belijdt; O zeg .... niet van wat naam of kerk, Maar t o o n van welke g e e s t gij zijt!…

Zelfs als richting tot in puntjes wordt aangegeven in deze tijd van Dwaalsporen, zijn er slechts enkele die zelf De leiding nemen middels H E T V O O R T O U W . . . . . . .…

d d b b e e 1 1 1 1 2 2 e e c c fis 1 1 1 1 4 fis fis d d g g 1 1 1 1 2 1 b c b a g b a g 1 1 1 1 1 1 1 2…

(een acrostichon) O m speels en toch .... P a te zijn, .... V alt vast ........ O p ....... E en ..... D ag ook . E ens mee, maar N u niet –echt niet!…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

De geestelijke labialen v w f b p de rechterlijke dentalen m n d t s de militaire gutturalen k ch g q h ergens daartussen zwevend c j l r z en van achteren naar voren de klinkers u a e i o Hij geloofde en leed zichtbaar onder mensen die hem niet begrepen.…

Ik ben haast je gelijke je naamgever: een treinstation in Londen De reden dat je altijd blijft bEwEgEn Ik voed op je verlangen je droom meer ZUS dan ZO te zijn Ik maak je ontevreden (met het heden) Ik ben je haast een d r o o m b e e l d op een poster bijna je gelijke maar net buiten … bereik…

Zó, door 't G e m i s, suisden stemmen aan.…