Alle inzendingen over Onderbewuste

benoembaar in koestering maar bedekt met wolken als een luchtig dwaalspoor nevelige momenten zonder naam waar wit steeds egoïstischer wordt door zwaar overdrijvende spaties anoniem nog steeds overal aanwezig slechts aan intervallen sporadisch onderhevig maar ze zijn en blijven hoe dan ook bestaan…

als de schaduw mijn voeten nadert mij aanreikt de donkere verholenheid van mijn diepere bestaan wordt de deur naar het licht geopend en met geweld verbreken harde zonnestralen mijn verbond met het duister het is geen vlucht in de nacht dat tasten naar wat licht verhult scherpe schoonheid snijdt mijn blikken af van een weg in de verte…

Als de nacht Meester is in Mij, de dag Het gevecht Om het licht Verloren heeft - Het donker Mijn gedachten Knecht, en ook De slaap zich Overgeeft aan Het onderbewuste, Het ondermaanse Van mijn eigen ik, Zie ik dat Ik wezenlijk verander, Dat ik mezelf Niet meer ben, Hooguit nog iemand Van eeuwenlang geleden…

Je moet wat praten Ook al weet je Niet wat - Praten over alles, Praten over niks, Zo lang het de tijd Maar verdrijft En ik op tijd aankom…

Heel ras in sneltreinvaart gaan beelden Die mijn netvlies bereiken voorbij. Een stille kracht ketent hen aaneen. Eerst als korte fragmenten verschillend Van aard, dan later vormen zij toch een Samenhangend geheel. Uniek zoals ervaringen worden gecreëerd En door het denken worden geselecteerd.…

Lichaam dat Met gesloten Ogen tot Rust komt, Spieren en Vezels waar Alle spanning Uit verdwenen Is Alleen de adem Nog die merkbaar Aanwezig is, die In en uit gaat Met het aanrollen Van de branding Die ik in Het onderbewuste Hoor - Na de ruisende Vloed is het Totale rust Die overblijft Als het in mij…

een luchtige wolk meen echt dat hij mij uitlacht of ben ik het zelf * *soms zie je onbewust in een wolk wat het onderbewuste je diep van binnen wil vertellen – een vorm van spiegelen? Misschien zoiets als de Rorschachtest die gebruikt wordt in de psychologie?…

gronden te diep onmogelijk te peilen en als ik dan sliep droomde ik bijwijlen de donkere diepten naar boven in angst en in zweet kwam ik dan bij verwonderd, 't is niet te geloven hoe wijds is mijn ziel hoe stroomt haar getij de verre verten maar ook dichterbij de sluimerende kusten te diep zijn de gronden van het onderbewuste…

Geacht verstand, Ik ben moe door gezeur en gezemel van geïndoctrineerd gewemel en op kritiek punt aanbeland Beste synapsen, Ik ben moe door nonsensicaal gedaas van betweters en zeveraars en toe aan een hersenscan Zeer geëerd onderbewuste, Ik ben moe door amicale façades van bedrieglijke mombakkes Zo moe, welterusten…

het was als een droom die doorheen de slaap komt duiden waar verlangen en onderbewuste je brengen naar momenten waar je nooit dacht te komen die je geluk doen ervaren diep in een verlaten hart signalen uit je jeugd zo innig te worden omarmd door een vergeten liefde zo plotseling gekend en toen dat een feit was je toch los moest…

Misschien is voetbal écht het enige doel, ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen enkel en alleen omdat een match twee ploegen vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin groeit buiten jezelf om de geurherinnering van pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de…

Mensen kunnen veel willen, maar over hun wil -- zijn ze niet de baas.…

neervaljaargetijde van spontaan opborrelende imaginaire woorden fantasiebeelden of beide als bruisend mineraal bronwater met pfizeringrediënten of wat bubbelend moderna, Laat dan de feuilles maar mortes gelijk de indian summer evenals de dode eikels, platgetreden glands mortes en platgewalste kastanjes en geef uw onderbewuste…

Heel alleen diepe eenzaamheid intense stilte gevuld met lieflijke geluiden tsjilpen, zoemen, kwetteren geestverruimend lichaam vergetend uitzweven over het veld ontmoetingen uitgekristalliseerd door eeuwen geduldig wachten in het licht dat stralen van energie uitdraagt om bewust, het onderbewuste te verheffen tot een krachtveld…

Vreemd verlangen, onverklaarbaar gevoel. Duister en helder van binnen met altijd voor ogen een doel. Gemengde gevoelens, gekleurde gedachten... Soms een hard gelag, zo voel je zwakte en dan weer kracht. Maar telkens word je je meer bewust van het gene je ervaart. En de werkelijkheid krijgt betekenis voor mij zo waar.…

Er zit een kunstenares in mij eentje die zich niet wil laten kennen Zij verschuilt zich in het donker van mijn bewustzijn, bang om aan het licht te komen Kon zij zichzelf overwinnen dan vierde ik victorie Helaas...helaas, mijn angsten zijn haar meester Maar hoe lang nog, hoor ik haar vragen Licht, licht, kom tot mij overweldig mijn onderbewuste…

Het brein met zijn grote geheim Vertelt altijd weer interessante dingen Die mij tot bepaalde inzichten dwingen Waardoor ik waarheid aan elkaar lijm Vanuit de nevelen van de dromen Kan je een verborgen waarheid halen Als je die maar goed weet te analyseren De waarde van symbolische verhalen Die uit het onderbewuste stromen Het brein met…

Leg je hoofd maar zacht te rusten Dan zing ik je in slaap Geef je over aan het onderbewuste Als ik het hier en nu wegkaap Ik wens je een voorspoedige reis Naar de verre velden van geluk Ga maar op weg naar je paradijs Mijn lieve, kleine ukkepuk Mogen engelen je altijd behoeden Tegen het kwaad van dit leven Zodat je veilig en zonder bloeden…

Bewust, onbewust en onderbewust leiden wij, mensen een bestaan binnen universele krachten: je kunt ze niet onderdrukken; zij vloeien namelijk van gemis tot invullen, van verdriet en pijn... doen zij uiteindelijk geluk, liefde en vrede ontbloeien!…

Ik heb nu wel een redelijk alternatief maar voel weemoed in mijn onderbewuste en heb heimwee naar mijn schildklier in ruste.…

op de ezel staat het doek gespannen te wachten op de eerste streek met gemengd gevoel en de kleur van limoniet die ik heb opgediept uit het moeras van mijn onderbewuste (waar sissend en borrelend de bellen barsten boven de kaartenhuizen die ik gebouwd had op te drasse grond) voorzichtig beweeg ik het penseel richting linnen en…

Mozaïek is het beeld De vorm van de geest Neem mee wat je steelt Je bent er toch al vaker geweest Gekleurde bladeren op het pad Verdoezelen de weg die je loopt Zo ga je nooit en te nimmer nat Als je in de spookzone stroopt Niemand zal je kunnen pakken Je opent een poort in hun gedachten Bestuift de onderbewuste vlakken Door je slachtoffers…

Wij, mensen op aarde, hebben niet door, wat er aan onbewust, en zelfs onderbewust leed hiermee kan worden veroorzaakt, ja, het kind in ons raakt beschadigd. We leven slechts in wanen; en noemen haar: de realiteit, de gekkigheid van de dolgedraaide samenleving. Ik kan slechts beweren: er bestaat maar één tijd!…

Om dieper en verder te gaan dan het verlangen voor de laatste strofe haar cirkel sluit en mij in een onderbewuste wereld achterlaat, te ontwaken in de niet meer bestaande sporen van de slaap, de jaren gedompeld in de schaduwdruppels van de tijd, wat mijn schreien smoort in de barensgolven van de oceaan.…

binnen wat rijmt er nou op winnen en verzinnen getatoeëerd op lubberende lijven Er komt geen jota uit dat lillend vlees geen tittel kan op poriën gedijen laat staan daar waar een minnaarshand wil vrijen die liever niet 'ik schrijf' zegt maar 'ik lees het bindweefsel dat onderhuids gedijt de zienswijze die tussen beiden gloort onderbewust…

Ik vraag mij al zo lang af wat de zin is van het bestaan dat m’n onderbewuste, moe van verwerken van het denken, antwoordt in heldere dromen: Ik reis in een eindeloze trein buiten is het aarde donker reizigers kijken verwonderd als ik naar hun reisdoel vraag ze begrijpen mij niet - geboren en getogen in de trein weten ze…

Adrenaline stijgt ver boven mijn hoofd In koelen bloede en uiterst berekend Heb ik je voorgoed van het leven beroofd De gemene lach op je gezicht bevroren Het geschater verscheurt mijn hart Niets kan mij nu nog meer bekoren Je levenslicht veranderd in rouwzwart De wekker rukt me uit deze boze droom Voorbij is het surrealisme van de nacht Mijn onderbewuste…

We nemen dingen zoals ze komen Na het aanpassen is er slaap Kille nachten, zwarte dromen Het onderbewuste opgeraapt. Onder de schaduw van de vleugels In de schemer van de nacht Losjes voeren van de teugels Kost me ineens alle kracht.…

eerste een goed gesprek ten tweede een gedicht schrijven kijken naar een schilderij dankbaarheid is de weg omhoog dat is nu mijn keuze een thuishaven om te danken het leven te leven heel bewust eerst was mijn geweten gesust nu sta ik weer open voor iedereen ik weet, dat ik dit serieus meen eigenlijk was mijn coma een leerprocedure een onderbewuste…

Zo groot, maar als fantoom in mijn onderbewuste nog veel te klein om mijn angst te verbeelden. Platgebombardeerd door zijn opgepookte angsten groeit er zo hier en daar wat aarzelend gras in mijn verlaten oorlogsstad. Zelfs nu er intense vrede kabbelt door de straten, huizen, schuilkelders.…