Alle inzendingen over Ontzetting

Hij zoekt zijn grenzen bakert taal in met waanzin verstikt het gedicht…

Vraag ik mijzelf alleen maar om warme woorden dan hoor ik mijzelf niet meer denken in de stilte en weet ik waar de antwoorden op wachten in de vragende kou.…

Zo lang al heb ik gezocht Waarschijnlijk gevonden Zwarte hand Zwarte band Jouw naam verduisterde Een andere. Vecht mijn aanwezigheid aan, Kan me niet schelen Ik geef je naam niet vrij Voor vast en zeker Geef ik om jou !…

In de krochten van je ziel Door leed en pijn verhard Woelen onrustig je geheimen Verduisteren je bloedend hart Het harnas verroest door tranen Sijpelt het verdriet door de muur Je vesting zal snel vallen En verteren door het vuur Het vuur van je verlangen Dat iemand je echt kent Die je dan zal omarmen Om wie je werkelijk bent…

Ik heb me verkeken op de jaren, maanden, weken hadden zij nog dagen, uren of zou het nog slechts minuten, seconden duren ik ben de tel kwijt geraakt alsof ik ontwaak uit een diepe slaap.…

ik wilde jou uit het beeld bevrijden je moet er wel in geloven de mooiste ontzetting lees je tussen de regels door zonder magie lukt dat niet alles begint met loslaten in een berghok gevuld met zanderige woorden…

de scheve deuren zijn uit hun lood geslagen ontzet verslagen…

zijn ogen waren altijd vol ontzetting over de Bezetting nog meer ontzet was hij over het verlies van zijn geroofde tweelingbroer zo ontzet was hij over dat verlies dat hij zichzelf nooit kon ontzetten van zijn schuldgevoel zijn ogen waren ontzet van de Bezetting maar meer nog door de ontzetting over zijn verloren tweelingbroer…

Zo krachtig en zo sterk En toch Ontzettend kwetsbaar Zo dierbaar en dichtbij En toch Ontzettend ver Onbereikbaar Voor mijn verlangen In het bang zijn Om jezelf......…

Leiden ontzet drie oktober haring en wittebrood toen nooit gezien te duur voor de zusters van liefde wel hutspot met klapstuk ik gruwel er nog van mogen de kinderen van het weeshuis een gratis rondje in de zweefmolen strak en saai het uniform wat wilde je graag zo’n gekleurde tennisbal in een netje met een elastiekje er aan pas later…

Van Lauwerzee tot Dollard tou, Van Drente tot aan 't Wad, Doar gruit, doar bluit ain wonderlaand Rondom ain wondre stad. Ain Pronkjewail in golden raand Is Grönnen, Stad en Ommelaand; Ain Pronkjewail in golden raand Is Stad en Ommelaand! Doar broest de zee, doar hoelt de wind, Doar soest 't aan diek en wad, Moar rustig waarkt en wuilt…

De ontzetting soms, ver, uit de diepste schacht Van de erfenis, als de avondschemering Naar dageraad van tijd de herinnering Terug doet flikk'ren van mijn voorgeslacht: Ik ruik de bloed'ge wet van 't: Sterf of slacht, Wanneer mijn ogen, wijd, de tinteling Van 't laatste licht opzuigend, ieder ding Zien als een dreiging van vijand'ge nacht…

Zo wordt ze niet ontzet. Ze is ontzet, maar roept nog: 'Dank u voor uw goede wil!' Een tweetal treinen heeft hen doodgereden. Gelukkig is het eind van dit sonnet, want beider angst behoort tot hun verleden.…

Het zou geen tachtig jaar meer duren voordat Dullenbakkers zich weer zouden laten zien op oud hollandse markten tussen Hooglandse torenspitsen lammerschansen en rammelende viskarren die uit het verderop gelegen Katwijk kwamen met dat wat eens de zoute zee verspeelde Hier zou geen broedertwist hen delen noch een Hoekse, Kabeljauwse zou geen…

De aarde gromt, de scheuren door het boren Schieten in boerenschuur en akkerland ’t Is Bommen Berend uit het Drentsche Land De noodklok roept van de Martinitoren Gij volk verlaat terstond uw woningen Weldra gaat alles boven Groningen…

Ik heb me ontzettend naar gevoeld Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb ontzettend veel gehuild Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb je ontzettend veel gemist Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb veel aan je moeten denken Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb heel veel van jou gehouden Maar nu gaat het alweer wat beter…

de grote trek is nu begonnen reuring allerwegen tafels in beweging asbakken geleegd ze wil hem snoeren helemaal de lucht is heel bezonnen op klaarlichte dag gaat zijn raad naar de filistijnen de bezwering van samen terug kent ze nu niet meer waarom toch alles verloren de stomme goeroe spreekt niet meer vertrokken naar de zwijgers van…

juh wa denkie dan lekkerrr feesie in duh stad waarr t kan kon begon kanon als n.…

De lust vergaat me enige lichtzinnigheid op het lijf te schrijven ik schuif het van me af en van mijn stoel valt ook wat slapheid van deze dagen het wappert maar wat gebonden met een weinig nacht ik laat het bij een huigen door de neusgaten van een spreken spreek ik niet want het is zo dik van 's morgens tot 's avonds dat de dag zich…

Het valt te verklaren de moedigste Hollanders zijn de leidenaren.…

ik ben zo ontzettend zettend zettend blij blij blij blij ik ik ik ben zo ongelooflijk ongelooflijk blij blij blij blij dat ik dat ik dat ik het fietslied heb geschreven ik ben zo ontzettend ongelooflijk verblijdend blij blij blij dat IK het fietslied heb geschreven en niet JIJ...…

was overleden Mijn Parka houd ook ik aan tot op heden Wij zitten stuk, op ons een reus van steen Wat hebben wij ontzettend veel gemeen…

Dat je misschien wel niet van mij houdt, dat zeg je – zo ontzettend lief.…

Wees alsjeblieft boos, ontzettend boos, maar doe niets -- voor eens en altijd.…

wat is wordt was wat rest is as ontregeld ontdaan ontzet wat ging vooraf aan dat wat rest…

De hemel schonk haar ontzettend blauwe ogen de Egeis en dolfijnen zag ik erin…

boos en gelukkig stormen mijn emoties van verdrietig naar blij achtbaant het weten van ontzet naar bevrijd…

Elke week met de buurman mee Al riep ik huilend steeds weer nee. De buurman is een vieze man Die mij apart lokt als het kan. Hij zet mij op een krukje in de schuur Of hij drukte mij tegen de muur. Altijd zit hij met zijn handen overal aan Als klein kind moet je dat ondergaan. Thuis gekomen vertel ik het verhaal Dat lok jezelf uit, want…

enorme beschadiging gewoon echt nergens heen ik word van al dat wangetrouw zo ontzettend moe ooit ben ik beschadigd maar ik maak mezelf kapot alles in mij dat zo ontzettend graag wil geloven heb ik verwaarloosd is vergaan... lijkt verrot!…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…