Alle inzendingen over Oogopslag

wend je naar mij, gele roos in de zon flonkerend in al je facetten,onsterfelijk teer gouden momenten in het spel der dageraad gele maagd ik verdrink in je glimlach schommel met je hoofd en beweeg je wimpers in de huivering van oogopslag waarin de wind opsteekt en je verwarde haren in mijn gezicht slaat als een bries bloei open gele roos…

en zo dichtbij, het morgenlicht is boterzacht, smeert mijn hart in een peilloos meer, zo weids, zo diep, levend wit van golvend schuim als je glimlacht om je tanden en mijn zinnen te ontbloten weet ik wat je van mij verwacht, ben daarin geen partij voor jou en wordt een vluchtweg afgesloten, beleef ik de wereld in een vluchtige oogopslag…

In een blik als je mij met je ogen raakt wordt ik als kristal doorzichtig, transparant, tranen licht die hun oorsprong vinden in het moment van evenwicht, ze meanderen langs de hals en in de welvingen van de ziel, het voedt bloedbanen in een herontdekt gevoelsgebied, mondt uit in de levende delta’s van aller dromen, maakt euforisch…

Door een wereldse oogopslag, ontblote handen de kansen tellen maar altijd doorslaan de andere kant, waar de dove netels, onverwoestbaar blijken in hun soort, waar oudste wetten in emotie zich herhalen, zittend op de blaren van onzin die kritiekloos wordt aangenomen, de willekeur herboren wordt tussen de rails van geboorte tot de dood…

jij hebt mij jouw wereld laten zien die aan de binnenkant van je ogen nadat ik al zo lang vorm schoonheid en kleur van buiten had bewonderd vaak opende je al in oogopslag liet mij de fine fleur van het moment subtiel genieten maar het echte beeld dat op je netvlies is geëtst was voor mij nog heel lang privé jouw wereld…

perspectief een tweede keus nieuws meteen al retro mensen lief maar te veel ego ben onverwacht ontsnapt niemand heeft het ooit gedacht of aan zien komen van de een op andere dag heb tal van knoppen finaal omgedraaid spiegelde heel even maar wist amper waar ik was gebleven natuurlijk een gewone vent maar eentje die nog niemand kent in oogopslag…

-+-+-+-+- oogopslag meteen raak op slag verliefd niet meetbaar in procenten opslag x%x%x%x%…

Barstensvol tijd dwingt het silhouet van deze bergen een enkele oogopslag. Want precies zo zagen holenmensen de Matterhorn hier als een reusachtig baken de hemel in wijzen. En precies ditzelfde landschap zal zich tonen wanneer mensheid als een dun maar koppig laagje overmoed van de eeuwigheid is afgeschraapt.…

je kracht omhelst het bloot, de nacht is ver en zo dichtbij, het kaarslicht is boterzacht, smeert mijn hart als oceaan, zo groot, zo diep, als je tegen me lacht om mijn zinnen te ontbloten en weet wat je van mij verwacht, daarin ben ik geen partij voor jou en wordt de vluchtweg uitgesloten, ik beleef de wereld in een vluchtige oogopslag…

langzaam als sneeuw voor de zon alles wordt vaag mischien is vergeten beter alweer een kilometer in één oogopslag achter ligt een hal een monster vol klanken totdat het stopt rook verdwijnt zo fijn muziek en mensen blijf nog even en ik denk ooit terug…

oogopslag De verste verte overzie ik niet wel trek ik naar een paar bomen bewust bij elkaar geplant zodat zij niet alleen staan die ene eenzame aan de zijkant doet mij meer dan ik dacht…

je bent niet weggegaan maar kijkt me uit de spiegel aan jij tekende de lijnen in mijn gezicht gaf kleur aan oogopslag in samengaan veranderde mijn stugheid in een warme open lach ik herken je in mijn spiegelbeeld jij die naast me staat en voortaan met mij verder gaat…

zag stilte in je oogopslag hoewel die vragend was je handen speelden in zacht raken mij het antwoord toe zonder woorden streken warme vingers door mijn haar de scheiding van naturen aangelegd bood slechts tijdelijk verzet door dit gebeuren viel alles op zijn plaats alleen de stilte galmde na…

schemert zij licht bij de nacht, verscheidenheid ligt besloten, in de geborgenheid van gedachten een teder begin daagt haar karakter uit warm en wild, weerbarstig als altijd haar mond zacht toegeknepen, ontembaar haar sprekende kracht over schaduwen die liefde verbeelden, willen van geen wijken weten, reiken verder dan haar eerste oogopslag…

Haar oogopslag heeft me diep verwond, in mijn hart -- als een liefdespijl.…

Eén oogopslag, de contouren van je lippen wapperende haren in de wind, verspreiden een verleidelijke geur, die hoofden doet draaien één oogopslag, laat vlinders ontwaken uit het niets, doet wolken omkrullen waardoor de zon ruim baan krijgt één oogopslag, werkt ontwapenend wakkert het verlangen aan lief te hebben opnieuw te leren genieten…

Vernieuwd door het systeem versleten door ruimte en afstand hunker ik naar de lach van onze allereerste oogopslag…

Liefste wordt wakker met Dromende oogopslag Nog ziet zij niets van de stralende dag. Wat is ze mooi in haar ochtendversluiering. Ik wacht geduldig haar zilveren lach.…

zoals een dier kan kijken in oogopslag in onderzoek naar trouw zoek je me om wat ik ben hou je van me hou je me ----------------------------------------------- uit: 'Te leven in tweevoud van eenvoud', 2002.…

Het kwam omdat de oogopslag achterwege bleef. Omdat het voorover viel en nooit werd opgeraapt. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Vraag me niet waarom de regen valt ik kan geen antwoord geven hoelang de zon de aarde warmen zal en alles laat herleven maar als de wind het koren streelt of water stuwt over de dijken zal ik met een oogopslag de diepte van je ziel bekijken en vind ik daar een wederwoord dat terugblikt op het mijne stel dan nooit geen vragen meer maar…

Ik schrok vanochtend door een oogopslag Je liep ineens weer levend langs de grachten Ik hoorde weer je stem en hoe je lachte Een kwart seconde dacht ik dat ik je zag Het doet nog pijn, je hebt echt geen idee Je zoontje wordt in januari twee.…

in een oogopslag elkaar gewaagd stijgen we op elegant bevallig in het kippenvellen doeleind.…

Zonsopgang, oogopslag opstanding, badderen. Vredig ontbijt met een kakelvers ei. Dagblad met kruiswoordje Hersencelonderhoud. Dag kan beginnen verheug je met mij!…

Waar een vriendelijke oogopslag Of het warme in een stem - Een arm om een schouder Van de mens die dat nodig heeft - Al zo veel goeds kan doen Is het helemaal niet nodig Om met geld of goed Zo dikdoenerig te doen…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Plooien appelbloesems. Vochtig knispert de dag maanwit nog. IJle huivering. Koele lichtbries. Peilloos slaan de bloemen los. De groene vruchten van je ogen Ik kus ze O, lentemorgen…

de zin terug vinden van het leven wanneer de stroom voorbij gaat onder de witte zon gekleed in manestralen wekt de stilte je langzaamaan als jij van huis veranderd het leven gaat door in de volle zon laat de tijd over aan tijd begin weer van voor af aan wandelend door het heden…

de stilte kwam hard aan de muziek was uitgedaan een zachte stem vroeg ons om weg te gaan buiten keek ik je aan jouw hand al in de mijne nog onbeslist wist ik de richting van ons gaan wij draalden de nacht was zacht een afscheid hier bepaalde waar en hoe het morgen was ik zag je oogopslag wachtte op je lach wil melker…

extravagantie in kleding nodig die jouw figuur op een sierlijk charmante manier goed doet uitkomen mensen focussen op jou door het bijna volmaakte plaatje zonder enig raffinement en keurig naadloos verborgen trucs zij willen meer van jouw aandacht kleding om erbij te horen ook de luchtigheid van hetzelfde gebaar en de vlotte oogopslag…