Alle inzendingen over Pablo Neruda

het onzegbare verpulvert op gloeiende mazen van mijn woordenzeef soms is een zin bijna aanwezig in een verdichting dan voel ik een glimp van een korreltje onstoffelijk goud daarom hou ik van Don Quichot, Dali en Pablo Neruda…

Ik pak en kus hand, wang die schaamrood kleurt Wij delen water en een gele pruim uit Chili, door Pablo Neruda omschreven als jonge tiet met tepel, naar beneden hangt, vanwege zwaartekracht of opricht verlangend naar het warme zonnelicht Wij wisselen kussen uit en luisteren naar vogelgezang en het deinen van bladeren aan de jonge takken…

We leerden het vuur lezen en sinds die tijd ben ik omdat jij bent We leerden dansen op het water en sinds die tijd ben jij, ben ik, zijn wij We leerden te zijn door de liefde en sinds die tijd zal ik, zul jij, zullen wij zijn…

Het schijnt dat een ander schip op een bepaald uur op zee voorbij zal varen. Het is niet van staal en de vlaggen zijn niet oranje gekleurd: niemand weet van waar, niemand weet het uur: alles is toebereid, er is geen salon zo fraai, alles is klaar voor het voorbijgaand gebeuren. Het schuim ligt klaar als een fijn tapijt geweven met sterren…

Stel je vragen erbij, wik mijn woorden. Ze zijn niet adequaat, kruimels, zandkorrels slechts van wat wil worden gezegd. En neem het tussenrijk mee, het wit waarin ze zijn gevangen, want geen verhaal kan bestaan als niet met zicht en gehoor een hart de dingen verbindt. Laat mij ook toe tot jouw stilten, lief, laat mij daar scheppend…

- zoals de Stille Oceaan de stranden van Valparaiso kust - zo lipzacht zo sensueel streel jij woorden tot beelden in een Poëzie die tot ver buiten de tijdsgrenzen van je continent haar gelijke niet kent en zo leef jij voort in de harten, in de hoofden, in herinneringen, in mijmeringen… Passie, Politiek en Poëzie: de driehoek van Neruda…

mijn huis werd een doos met zwakke muren het was stil daarbinnen in dat huis zonder ramen mijn oren had ik niet nodig nergens noemde jij mijn naam geruisloos verdween ik in een verborgen bestaan op onze onmachtige liefde legde de nacht laf een deken het kleine meisje van Madrid woont in herinneringen op papier alles wat geschreven…

Oh Pablo, de klokken tikten terwijl je met vaste hand door de branding manoeuvreerde. Oh Pablo, in elke schelp fluistert je stem.…

Ode aan Pablo Escobar Je werd gepakt door de Amerikaanse overheid Het betekende je dood Je groeide uit tot een held En het Colombiaanse volk was bevrijd Pablo Escobar El Patron…

Aafjes wist het Andreus Drummond de Andrade Neruda en ik Dichters liegen de waarheid en niets dan de waarheid…

Dit meesterwerk van schilder Pablo Picasso kleurt verdriet en pijn…

Pablo Magnifico uit Palermo de schorre rietvoornvogel zingt z'n lied als in Uitdam 'n stel van kleur verschiet zij waren bloot in elkaar geknoopt maar Pablo wil ’n vluggertje en anders niet - - - Stradivaria in hoge C de dame was diep in 't hart geraakt ‘n zwerver had ‘t met viool gemaakt maar voor het zoenen eerst tien keer…

Soms lijkt het wel alsof ik kan vliegen. Gedragen op de vleugels van de Vrede. Ik kan daardoor alles duidelijker zien. Ik kan daardoor de wereld zien vanuit het standpunt van de Vrede zelf. Ik kan daardoor zien wat er zo allemaal de Vrede in de weg staat en belet. Wat wil de Vrede zelf? Ze wil dat de mensen ophouden met het plegen van allerlei…

Eens als stad de vleugels uitslaan, straatwanden neerzetten in baksteenrood, bovenramen met fraai glas en lood. Mercatorplein doet een wijk ontstaan. Het noorderlicht wil je zien in de Vespuccistraat. Hoofdweg met strak gevelaanzicht als ader met bloed. Portieken met tegels in glazuur maken het zoet. Stempel van de Amsterdamse School is de…

De tijd is als een mooie vlinder Oudheid is als een stofdoek met mooie kleuren Zo interessant als een Egyptenaar in de tijd van Karel V Als een klok met jaren als cijfers…

De tijd is als een mooie vlinder Die vliegt van bloem naar bloem Over het pad van gebeurtenissen Het pad dat leeft De geschiedenis is als een stofdoek met mooie kleuren Kleuren die dwarrelen voor je ogen als schitterende sterren Een raadsel met antwoorden Die zich bevinden in ons verleden Een klok met jaren als cijfers Zo interessant dat…

Ik sprak jouw naam – in stilte – zoals wind een blad kan zijn – geen echo – geen bevestiging – alleen het zachte – Zijn – Je vorm – hing in de kamer – zoals licht in ochtenddauw – je afwezigheid – zo tastbaar – alsof ik je nog aanschouw – We zien elkaar – in schimmen – en liefde – als een fluistering – zaait in mijn hart - Ik hou van…

als hij de strijkstok teder over de snaren laat gaan bezorgt het timbre mij kippenvel hier in de klankkast worden trillingen gevangen van het zuiverste verlangen probeer het maar met een cd van de grote Casals wellicht geeft het weer wat ik beschrijf in dit simpele versje van vergankelijkheid…

. -------------------------------------------- * bij Pablo Picasso, 'De oude gitarist', 1903, olieverf 121.3 x 82.5 cm, The Art Institute of Chicago…

Spaanse kraken en kanonnen Volle vaten, proviand Met een zeekaart, geen sextant Aan de overtocht begonnen Trossen los en in het want Pronkt het grootzeil aan de ra's En de mast voor het kasteel Met de voorstag boven 't spant Koersend voor en aan de wind Met jacobsstaf, als Christoforo Naar de goud- en zilvermijnen Van het oud Indianenland…

Het kleurrijke innerlijk van de vogelziel wordt herkend en zo zien wij hoe Pablo wist dat de bron om liefde smeekt, dat de kern van kunst een gedaante heeft, die door velen veracht wordt. Inkeer is de grootste weg naar schoonheid. De Oermoeder zorgt goed voor de moedigsten.…

land willen vastleggen op canvas nee dat wat is zal ik dan weglaten zodat men kan zeggen hij legt alleen vast wat ooit van waarde was en waarnaar men altijd weer zal blijven verlangen op den duur … ik schilder alleen maar hoop* * Nu hoeven niet meer de indrukken van die vreselijke oorlogen van tegenwoordig vast te leggen, zoals Pablo…

Dat wit van hem wordt nooit een vredesduif Drie mannen en twee vrouwen woordenschilders Een slotakkoord wil ik u niet onthouden Laat l'Art pour l'art, zoals Pablo Picasso Of Buonarrotti Michelangelo ...een laatste veeg van Plasterk... ...hij 's verkouden...…

Pablo Picasso…

Vier mooie Vrouwen van Algiers* vastgelegd door Eugène Delacroix lenzen van zijn ogen op scherp Zonlicht spiekt spontaan door een raampje hogerop Terwijl de ene vrouw zeer spontaan lijkt te poseren schijnen er twee in serieus gesprek de vierde lijkt te vertrekken hoewel zij een opmerking maakt Tapijten bezet, maar niet bezaaid de wereld…