Alle inzendingen over Plagen

Je vindt dit vast gaaf en ook vet cool om maar even in jouw taal te spreken die wat kinderlijk is voor Sint’s gevoel en vol zit met gebroken taalgebreken Maar goed, ik zal stoppen met het plagen per slot vier ik mijn verjaardag vandaag en kom ook voor jou een pakje aandragen wat het is weet ik, voor jou ’n vraag Veel plezier met de inhoud…

in een glazen huis kun je niet wonen laat je alles zien wil je niet tonen een plaatje ben jij ik voel me niet vrij wil met je delen en samen spelen laat me toch gaan of schiet me neer maar plaag me niet, niet iedere keer…

De luis in jouw pels heeft zich ingevreten Waarom nu juist bij jou zullen wij wel nooit weten Maar het vermoeden is bekend en wel omdat je nu eenmaal de betere dichter bent Er zijn luizen die akelig blijven plakken En die zelfs met een tang niet zijn aan te pakken Dus zullen wij hen met minachting bezien En gaan zijn vieren-delen te…

Voedzame velden Veranderen in chaos Sprinkhanen vluchten…

Er is in onlangs een nieuwe trend verrezen: Men rijmelt bij de wilde beesten af, ruim een miljoen zit elke avond maf een lullig versje bij elkaar te pezen. Kom mensen, laat ons nu eens eerlijk wezen, dit is geen hobby meer, het is een straf (er zit maar weinig koren bij het kaf) voor hen die al die rotzooi moeten lezen. En bovendien, zo…

Overal treurt de tortel... Maar niemand, niemand heeft last van haar dwingend gezeur, haar oervervelend gekoer. Vooral in de zomer grijpt zij haar nederige kans met een simpel ritme de stilte te betreuren. Voor muzikale oren soms stompzinnig vals! Maar niemand, niemand stoort zich aan haar melancholieken. Sprinkhanen, ratten, wespen…

Stel je voor : da'k een vlo zou zijn, Kriebelen en springen, Meer van die dingen 'k zou jumpen van de gein! Stel je voor da'k een vlo zou zijn Gewoon om iemand te grazen te nemen Zou 'k springen van armen naar benen En meer van die ongein Stel je voor da'k een vlo zou wezen Zo eentje die iedereen prikken zou Wanneer er een bus…

In het boek Exodus staat beschreven, hoe sprinkhanen de zon verduisteren. Alleen superieure dieren kunnen dat. Toen veranderde de dag in nacht. Ooievaars overwinteren ook in de Sahel. Sprinkhaan is voor hen een delicatesse. De mensen die er wonen verhongeren, wanneer sprinkhanen uit zwermen gaan. Toen en nog steeds.…

“Het is morgen een belangrijke dag.” Dat zei je lachend. “De dag der dagen.” Ik wist van niks. En wou het ook niet vragen. Waarom zo belangrijk? “Ja,” zei je, “Misschien wel de belangrijkste.” Hoe kon ik zoiets hebben gemist? Hoe kwam het, dat ik het niet wist? Toen begon het mij te dagen. Een voetbalwedstrijd. Daar ging jij heen. En…

Heeft toegeslagen Als de Egyptische plagen Verslagen door De Rechtvaardige…

Hier liggen mijn crediteuren die mij zo godvergeten konden plagen, En -liggen zij er niet- och God! dan wou ik dat ze er lagen!…

Seks is lekker plagen pleasen plezieren en penetreren maar vooral respecteren waardoor je voorkomt dat de lust een last wordt.…

de horizon vervloeit verrimpelt traag een kerktoren in de verte de stilte rust en geeft geluid een kans om zich te laten horen herboren dansen de insecten plaag voor plaag voorbij potten rammelen voor etenstij de warme wind verdwarrelt zomer tot orkaantje en verjaagt pardoes een soezend haantje als de zon de ochtend brandt tot…

Doorgaan met ongevraagd evangeliseren is een vorm van licht tot zwaar pesten, plagen, treiteren en zieken en geeft meer verliezers dan verlossers!…

zocht je heel nieuwsgierig in de bieb waar je die zeven plagen nu kon vinden van luizen duisternis in platen boeken Bij al dat zwoegen vroegen poetsen zoeken -de zeven plagen van die bijbelschool- en toetsen in de kleurenplaten boeken Ben ik er tot mijn schande één vergeten het knaagt en wroet nu nog aan mijn geweten of wacht, ik…

Geef dan, bij een plaag, die parel aan Veluwse zwijnen!…

voorhanden in deze posthistorische tijd geen mensen meer om avontuurlijk te landen en elkaar de schat te betwisten nog hangen sporen van strijd als tekens van haat en nijd in de opgeschoonde lucht zacht zucht het land in weldadige warmte zijn rust dolt natuur in eeuwige lente door een nucleaire vlaag is aarde bevrijd van zijn laatste plaag…

lege land mij overslaat omdat ik niet buig maar als een twijgje zwiep tot zijn verdriet ik sla niet terug in nog geborgen zijn maar kies de rust van je achilleshiel om hoger op te komen in mijn bomendroom tast ik jouw luwte af wortel tussen struik en gras ooit zullen wij in groen de hemel dragen jij fluisterend wat pluizen plagen…

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

het volle pond waarmee een diep profiel is overladen m’n maag is zich op actie aan ’t beraden een vloek verlaat gemeend en luid mijn mond God schiep, vermoeid van alle goede daden per ongeluk, als achtste plaag, ... de hond…

jij bent mijn kleine plaag je vliegt zo graag van hot naar her drukdoenerig aan de slag alsof de dag te weinig uren heeft van pauzes ben je niet gediend er is werk te verrichten zo lang de zon blijft lichten je bent het liefst in geel en zwart je taille is een schat alleen je angelt soms te hard…

Sterker nog Dan ik ooit was Ben ik nochtans geworden Geen nederlaag Wordt meer geleden ’k Neem zelfs De hoogste horden Geen leed wordt mij Meer aangedaan Geen mens Doet mij nog pijn De plagen van voorheen Zullen voor een ander zijn Die ander zal dan eens ervaren Wat mij zo vaak is aangedaan Mijn kracht van nu Niet te verklaren Maar…

het slechte nieuws wist hij knap te doseren verhullen in een therapie-verhaal compleet en fraai geïllustreerd met fotobeelden maar eenmaal thuis plaagt juist wat niet is uitgesproken slaat keihard weer de twijfel toe knappe dokter die kan snappen wat of mijn fantasie juist daarmee doet…

Beunhazen met een ziel zwart als roet azen azen stropen je vel van het bot en je ziel op slot alles staat op zijn kop Beunhazen met een ziel zwart als roet azen azen nemen hun medemensen te grazen veranderen zwart in wit en wit in zwart Beunhazen met een ziel zwart als roet met een witte toet azen azen hoeven zo niets aan de penningmeester…

De duivel sloeg met felle slagen De vrome Job, aan ziel en lijf; En had hem al zijn goed ontdragen: Maar tot de zwaarste van zijn plagen, Zo liet hij hem alleen zijn wijf.…

De min heeft slechts mijn beê verhoord, Om mij nog meer te plagen!…

Stiekem kijk ik om het hoekje hoe je de was ophangt in de tuin in je korte rok, soms zie ik je broekje als je je strekt naar de knijpers aan de lijn je bent gemeen, want je weet heel goed dat ik naar je sta te kijken en ervan geniet ik zie heus wel de glimlach op je lieve snoet als je je omdraait en me zogenaamd niet ziet om tergend de…

Zwarte wolk, liters water. Dode plak aan haak geslagen. God heeft, na sprinkhaan en zuur, de olie ingezet. Een man staart, meewarig, in hetzelfde stukje zee, maar ziet nu regenboog na regenboog. Zijn blik al op de oppervlakte gevangen. De snorkel van de snorkelaar al voor het spuug en zilte water, in het vet gezet. De televisie ratelt…

Huil jij wel eens huil jij wel eens omdat ze je plagen? Omdat je niet bent niet bent zoals de anderen? omdat je niet bent zoals zij aan het einde van de straat? staan ze wel eens paraat? Kan er iets veranderen?…

Kom, zij de ruzie nu gedaan, verdwijne om 't frisse rozenbekje - hoe lief 't u sta - dat pruilrig trekje, En zie me weer eens vriendlik aan.... Laat fladderend waaien in de wind de golvend losgerolde haren, en reik me, - och, ge doet het garen, de rode lippen, zoetlief kind. De handjes hier.... wat woudt ge doen? laat aan de zijden…