Alle inzendingen over Requiem

Hoor alles en verstom Kijk maar zie niet Daal af in de ziel en overstijg. Beheerst deint de hand : wat afsluit is niet het einde is het voelen in zijn kruis en vindt een pracht van een stijve.…

waar eens het donker lichaamswarmte schaduwde hangt nu de duisternis koud in de hoeken van de kamer onstoffelijke silhouetten besluipen intrinsieke wegen zuchtjes tocht kieren onzichtbaar infiltrerend door de schuiframen kaarsen verlichten nog zwak de opgebrande avonduren de dag glijdt als een geest in de schaduw van de nacht waar…

Uit : Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm IN PACEM vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard ik voel nog steeds jullie warme liefde en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten en engelen vol van Geest en zo fijn besnaard…

CREDO de Heer van leven en sterven heeft weet als behoeder van vertrouwen wat de mens in lijden zal beërven en zal aldoor om verscheurde harten rouwen het is de wanhoop in eindeloze zwarte nachten die het leven doet verachten het onvermijdbaar verscheiden van al wat geschapen is laat de rots van geloof en hoop versplinteren…

# INTROÏTUS schrijd binnen tot stof vergane mens leg je neder voor het altaar van het leven ik zal je begroeten met wierook en licht je zegenen met water uit de Jordaan de Geest laat ik voor eeuwig over je zweven en hier allen zingen over je levensgedicht zij zijn rondom jou en met je begaan vier je eeuwig leven schrijd…

(requiem voor een oude Ford) roest van jaren heeft het vehikel gemaakt tot wat het is geworden…

het stalen roofdier nadert klokvast zijn schreeuw wordt opgelost in een ontspoorde gigue ik hoor een requiem in het achteloze fluitsignaal…

Deze hartenkreet gemaakt nav het Requiem van Iver Kleive, Nederlandse première in de Westerkerk te Amsterdam op 11-9-11 draag ik op aan Marijke Romeijn en Thea Wijn.…

Ik lees het Boekenweekgeschenk van Giphart En luister naar het Requiem van Mozart.…

terwijl de woeste zee mijn voeten willen grijpen tel ik steeds mijn stappen met mijn ogen dicht voel ik hoe jouw vingers in mijn handen knijpen draag ik op mijn schouders jouw vederlicht gewicht terwijl de harde wind mijn lichaam doet verlangen naar de luwte van een duin en de kalmte van jouw stem verdrink ik in mijn tranen die glimmen…

kv 626 uit de donkere aarde klatert helder water sinds eeuwen is leven op deze plek stemmige gewelven reiken hoog hier klinkt muziek uit goddelijke bron die nooit opdroogt en blijft ontroeren…

Roerloos Drijvend door Het gladde oppervlak Serene stilte Ruw verstoord Door een plonzende kikker Niemand Zingt een requiem Voor zijn langste reis Het einde Van de vijver Komt snel naderbij Voor de pas gestorven eend…

Sterven zullen wij, allen, onbewust trachten wij de tijd die ons gegund is, op een goede manier te besterven, zodat we niet ieder wakend moment hoeven te belijden, het leven te beslechten, leven wij, niet in de wetenschap, ons zelden beseffend, dat we eens de ogen sluiten, niet om te rusten, noch slapen, maar sterven, iets wat ieder mens…

het tocht in het oude huis ik lig wit en stil er staan kraaienpootjes naast mijn ogen hoor ik vleugels klapperen het sneeuwt in het oude huis het moet wel het is koud er groeien sneeuwklokjes hoor ze luiden de wind zingt hier leg ik mijn zakdoekje neer en gaat de kring rond het esdoornvleugeltje valt in de tuin loopt een engel ik…

Een requiem voor één van al die vaders Vrijwilliger, die voor zijn leven rende Een bal van boosheid in je maagstreek en de reacties van de vrienden van de daders Respectvol, waardig, slim noch tolerant Je voelt het; het wordt kouder in dit land…

Oh, Requiem Aeternam voor dit kind dat aangespoeld is onder onze ogen; voor ieder kind dat door ons onvermogen het licht verloor en ons in schaamte bindt! Zo kort het aardse leven maar geproefd, zo helder uitgedrukt wat ons behoeft.…

Dona eis requiem.…

Mijn vader heeft de oorlog meegemaakt Al heeft ie dan niet in ’t verzet gezeten En volgens mij nooit bloembollen gegeten Heeft niks gesaboteerd, laat staan gestaakt Ik schreef voor hem mijn kleine requiem En in dit lied, daarin gedenk ik hem…

lawaai en metalen klanken veroorzaakt door buizen van tribunes, op een hoop gegooid, afbraak is in volle gang de zwanenzang van Feestgedruis 2000 Weg spanningsboog die dagenlang de harten bijna barsten deed herinnering en tranen om het vele oorlogsleed de beelden scherp of schimmig, al vervaagd Studenten zingen vrij van vrees een requiem…

Zie! Hier rust een lichaam, dat de aarde teruggenomen heeft. Een lichaam, dat niet langer lijden kan. Zie! Hier ligt ons aller lichaam. Zie! Wat bij ons blijft is zijn. Is bescheidenheid. Is dankbaarheid. Is mededogen, dat liefde is.…

zo als nu fluistert de wind blijkt dat er alleen maar verliezers zijn moeder vader kind man vrouw zus broer de een zonder de ander geschreven woorden op papier vertellen het verhaal van gevallen vleugels een requiem in vogelvlucht een verloren schoen getuigt…

op tafel slechts één rode anjer, bloedrood schreeuwend, vuurrood dood een fruitvlieg dronk van zoete wijn haar vleugels kleefden aan het zilte glas, doorschijnend zijn het uitzicht -en dat rood ik spreek in raadsels, want het zingt een requiem vol pijn…

Zeewind en zon weefden een warme deken stuifzand en helm zongen het requiem meeuwen schreeuwden de mis bij het getijdenorgel van de zee voor een verstilde oude man die zonder hulp gestorven door schoon en ziltig zeezand begraven is. Gekromd zijn handen in een onvertaalbaar teken.…

opeens begon het te dagen vreemd, dat ik het licht niet zag terwijl het toch aanwezig was onder handbereik lag het daar -ik kon het niet geloven- dat briefje op het dressoir geen reden die je achterliet geen kleine woorden, geen liefste zelfs een aanhef had het niet wit licht bespeelde ’t papier en toonde tussen zwarte lijnen een requiem…

Jouw gesloten lippen verzegelde je laatste gebaar dat zich illustreerde in kleuren van zonsondergang met het requiem vanuit de horizon in een ijle lucht.…

DAT ER VREDE MOET KOMEN 5 uur liep ik mee In en met de milieu-vredes-demonstratie Van vorige week zondag De zon scheen gelukkig en ik was 1 van de 85 duizend ik had een boodschap ik droeg een bill-board ik sprak niet ik had geen woorden ik wilde alleen maar troost bieden met het Requiem van Fauré die zondagavond met mijn WesterCantorij…

verwoorden van het requiem is de hemel beschrijven op aarde letters en klanken zonder stem vrij van gewicht en waarde het is ook ruimte scheppen na een reeks van vertaalde gedachten loslaten van dromen in de steppe ophouden het zalige geluk te verwachten tot een woord tot slot zijn velen niet in staat soms komt het niet uit de strot…

. ------------------------------------------- Een stadsbestuur pronkt gaarne met een tram, Dus wordt ook hier gegoocheld met de centen, Hanteert men enkel foute argumenten, Negeert men zelfs het jaarlijks requiem*). *) Ter nagedachtenis aan hen die vielen, Door zo ’n vervloekte moordenaar op wielen.…

SPOREN TRACES een requiem voor deze of gene een sterk, stoer requiem wat geenszins voorbij gaat aan de rauwe, onverklaarbare, loodzware en veelal verrassende werkelijkheid van het sterven en haar blijvende doden welke we ons jaarlijks collectief praktiserend herinneren met allerzielen dan gaan we dealen met de zielen dealen met de…

De scherven van weleer Bloed dat vloeit Met een dunner wordende Structuur van het vergeten Een gekrompen hart Droogt langzaam uit in de Verzengende kilte van het niets En ik......struin Loop, vecht, ren, struikel Over mijn misvormde gedachten In mijn oren hoofd Een onvolmaakte symfonie Waarvan de partituur mythisch is Een requiem…