Alle inzendingen over Rijen

In de rij bij de waterput gewoon 'n doordeweekse dag ergens in afrika in de rij voor water ... In de rij ? Ja, in de rij ! En ik, ik schaam me voor de eerste rij !…

bereiken doof ben ik voor klanken die zingend als het glas mijn oren steeds ontwijken koud blijf ik voor bloemen die geurloos als het water mij niet kunnen bekoren wars ben ik van dromen die dwingend als een kater mijn evenwicht verstoren geef mij de kans mijzelf te zijn zonder verlies van waarde geef mij de rust alles op een rij…

morgen, kommer en zorgen en dikwijls gedonder binnen de muren er kwam hier geen druppel melk tot verzuren we hadden niet veel maar we waren geborgen Hoe dikwijls heb ik mezelf niet gemeden in spiegels en winkels en in dat wat ik zei maar ik heb altijd de waarheid geschreven ze onverbloemd gevloekt en gebeden ik heb ze nog allemaal op een rij…

witte kruisen zwijgen op geschoren grasvelden onder gesnoeide bomen soms knarst het grind worden rijen verstoord soms druppen hier tranen gaan gedachten op de loop kostbare levens vernietigd een loden last in de aarde stil protest onder de voorjaarshemel…

o.a. margraten geschoren grasvelden bomen gesnoeid paden geharkt witte kruisen maken de stilte knarsend grind verstoort de doodsheid er vallen hier echte tranen gedachten gaan op de loop jonge levens vernietigd een loden last voor allen de dodenzang van kruisen schreit ten hemel…

drie zwanen op een rijtje na een zwart op wit vrijpartijtje…

Ik schuifel in een lange rij langs het nog open graf. Zojuist verzonk de houten kist, zijn leven is nu af. Of is het nu een nieuw begin in tijd en eeuwigheid? Voor hem die nu ontslapen is na een verloren strijd. Ik kijk opmerkend om mij heen en tel de grijze koppen. Wie zal de volgende wel zijn, die wij er onder stoppen?…

de Sint heeft zeven mijters voor alle dagen van de week ze zijn natuurlijk allen rood zoals bij telling bleek de zondagse is extra mooi met een geborduurde rand dat staat in het grote boek en op foto's in de krant in Spanje, als hij weer thuis is gaan ze naar de stomerij ze zijn weer prachtig schoon zeven op een rij…

de laatste waarschijnlijk de laatste rij vandaag Voorlopig sta ik niet meer in de rij voor een dagje pretpark…

Ik rij voorzichtig meisje, Ik rij niet hard, niet zacht En ik zie je staan aan het eind ‘k zie je wel, jij me niet Maar ik ga er gewoon voor, Ik ben dicht bij je, echt Ik ben soms verder, rechtdoor Knooppunt liefde, rij ik, speciaal voor jouw in de vorm van een klaver vier.…

Een eeuwigheid in de rij een kar tegen mijn schenen "ik weeg nog even de prei" en opeens is mijn buurvrouw verdwenen Een zucht verlaat mijn lippen "wie heeft mijn kassarollen gestolen?…

zomeravonden met rijen korenschoven eind'loos vliegeren…

je krachten om te sprinten Rij trager dan je kunt, mijn vriend, maar speel vooral theater Train vroeg en hard, als d' anderen nog slapen, rij wieltje zuig, als 't moet aan ’t staartje Gebruik je vademecum als ventiel en win dan heel gezwind, Eddy…

stenen in strakke rijen verbeelden verspilling van ontluikende levens stenen in strakke rijen het verloren perspectief vermalen en uitgevaagd stenen in strakke rijen verre gebroken moeders zonen in vreemde grond stenen in strakke rijen kort beheerst verdriet in honderdtwintig seconden luister naar de vogels tijdens de twee minuten…

Nee, pletten zal ik je niet Niet te hard zal ik op je rijen Niet alleen uit liefde, maar ook omdat ik anders nooit meer met je zal kunnen vrijen…

ze is het ik herken haar het is haar stem die ik herken uit duizenden waar ook ter wereld ze staat wat voor me in de rij wachtende voor de paspoortcontrole ze kijkt minzaam om zich heen, maar ze is het wel, zo te zien ze zit drie rijen voor me zegt dat ze koffie wil ik schrik op als ik dat hoor dat…,kan niet; onmogelijk… Nathalie…

de graskant krijgt iets waar een rij renners vol van zijn…

Voor de tiende maal op rij, lopen zij die " iets " hebben met het monster kanker, de Alp op. Voor de tiende maal op rij en al ben ik er zelf niet bij, mijn hoofd loopt mee!…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

de onbeschrijflijke stilte van een dodenakker waar men, rij na rij en zij aan zij verwacht dat de herfst eindelijk dat blad laat vallen laat de pen en de doden met rust…

hij is vaak als eerste wakker te druk om in de rij te staan de angst geen tijd om te wachten laf sta ik in de rij voor de decimage de angst hij telt voor tien…

Als twee rijen schaapjes lopen de bergen boven de vallei. Een derde rij van wolkenwaas, of zijn het verre bergen ? lost op in nevelige lucht vluchtig als dit moment.…

knipperend oog ik kijk ze onbevangen aan gapers met hun ah's en oh's met hun ogen verwrongen tot spleten ach zij kunnen het niet weten dat ik nog steeds leef hier op dit linnen doek jaarlijks meer rimpels krijg gelijk de kaft van een oud en veel gelezen boek zo staat al jaren iedereen voor mij zo meester het betaamde in de rij…

ik ben de weg wat kwijt wil vooruit maar anderen grijpen de buit zijn sneller en alerter pakken alles zonder gedachten of even wachten heb toen ook mijn ellenbogen maar gebruikt het plezier van samen was eruit ik wil niet mee op de eerste rij geef mij restanten ben blij met waar zij nu al voor bedanken…

't Was vaste vorsten- en regentenprik Je mocht je in een nette rij opstellen En een voor een bij Juliaan aanbellen Met veel te hard gebakken krentenmik Dat kan dit jaar voorwaar met goed fatsoen Want Beatrix gaat toch wel afstand doen…

voor de Oude Wester 'aan' de Jordaan 1 binnen 1500 mede-volgelingen als gewillige lammetjes in de rij voor Christus Poetisch recensie-gevoels-verslag als 1 van de 1500 kerkgangers voor de Westerkerk op vrijdagavond 24 december 2010, vanaf kwart over negen, kerk open tien uur, aanvang 10.30, einde 11.30.…

hij stond op pakte zijn jas met de kleur van de dag telde de knopen op rij sloot ze met zorg de middag en avond voorbij hij knelde werd krap de naden legden het leven van maanden en jaren steeds vast vandaag heeft hij de jas van moet laten hangen treedt onbevreesd de dag tegemoet…

ze had gedekt voor twee borden en bestek de glazen op een rij een waterkan erbij vroeg mij de wijn te openen naar de keuken mee te lopen om de schalen te gaan halen waar is de gast vroeg ik voorzichtig zij keek wat schichtig fluisterde ga jij maar op de bank de kranten doen hij was er al ze zwaaide aaide door zijn haar blij…

53 cm en 3688 gram van hier en aan de overkant hebben daarna de omi’s en opi’s gevold door opa’s en oma’s – samen met jitske, arjan en bart mij welkom gekroeld en geknuffeld wat rest is het onthullen van mijn naam die bedachten – heel bekwaam mama jacqueline en papa patrick zij presenteren u – dankbaar en trots als nummer drie op de rij…

Je denkt dat je een huilend kind hoort, kijkt uit het raam en je ziet een stoet kleine kinderen, daartussen ouders, juffen, vaders En ineens zie je de vermomming hoe die kinderen, klein, volwassenen zijn, nu in deze vorm.…