13 resultaten.
hard realisme
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
125 de zoetste vruchten
de helderste sterren
een prachtige maan
ogen glinsteren
borsten smelten
elkaar verstaan
wenselijkheden
rustig bekeken
stemmen tevreden
alles in rust
zodat de kust
van Peloponnesos niet overspoelt wordt door lyrische redes
deze liefde sust
de onrust
maar blust de wil niet…
New Age
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
102 In het haperende beeld van jouw gezicht,
tussen bomen, bergen en donkere wolken,
verlicht door de stralende zon,
zie ik je ogen zoekend ‘n poging doen
om in contact te komen.
Je glimlach is breder
dan het dal waar 'k vertoef,
al mijn zorgeloze grapjes vervallen
in de afstand,
we hoeven elkaar niet te zeggen
wat we wel zouden willen…
Tussen ons in
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
116 De eerste ogen die ik
nog gesloten zie;
de eerste adem voelen,
als jij opent voor de dag.
Als een refrein dat volgt
op de hoogste tonen;
aan de nacht herinneren
slechts de kreukelzones,
in onze lijven gegutst.
Het geprutst daargelaten,
vergaten wij elkaar niet
tot leven te kussen.
Nu jij mij weer verlaten moet voor een paar
dagen…
Als de beste wijn, brandend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
78 Wij willen niet terug
naar de tijd
toen wij elkaar niet misten,
wij de dagen ongemerkt, los
van onze diepste verlangens,
verkwistten.
Het gisten, zogezegd,
heeft, later wellicht
beslissend geborrel gebleken,
een substraat opgeleverd,
wedervloeiende massa,
tastbaar stollend gevoel
in de adembenemende ruimte
van ons samen.
Midden…
Ik wil je houden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
16 Als je handen voelen als de hemel,
zonder een greintje van geloof in
mijn donder; als je ogen ongelogen
de fijnste zijn om me in te verliezen;
als je woorden, je stem, die mond!
het leven lachen laten, glunderen
als het even kan; als het ziek-zijn
naar een achtergrond verdwijnt;
het lijden kwijnt in jouw bijzijn,
sterren vallen in het niet…
‘zij heeft gehoord’
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
103 moedervlekken schitteren
als sterren
op haar hemelse lichaam
zij vormen beelden
bewegend
door mijn handen
onder een deken
van kussen
vervaagt ons zicht
in één
moment
van zijn…
Een oeuvre no(u)velle
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
169 ‘La Vie’ is zo kort,
dat het de vraag is
of het wel een leven heten mag,
zeker als ik jouw ogen houdt
tegen de achtergrond
van deze hemelsblauwe lucht.
Maar ze stralen
als sterren bij daglicht,
als ik het lastig vind
jou aan te kijken,
omdat ik je gezicht mis,
van toen ook jij wilde,
en ik je optilde uit de beeldspraak
van dat filmisch…
over die randjes (op het strand)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
143 het was zo lang geleden
in het verre verleden van de jeugd
dat
zij niet met afgeschoren haren
maar met een plastuit
heel gratuit
en hardcore met Aussie-broekies
van het balkon had gezeken
het zou plezant kunnen zijn
zo had zij natuurlijk gehoord
om in het water
op mijn schouders gezeten
juist omdat die handeling niet vertrouwd is…
vooruitgeworpen zicht (in klare taal)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
99 vanavond om acht uur
was het zover
de hemelen braken open
door
het samenkomen van
verlangens
en wederzijdse behoeftes
door
onze wensen te bespreken
deze te hebben vergeleken
tegen het licht van onze achtergrond
deden wij wat gezond is
voor jou
voor mij
betastten wij
alles wat wij
wilden wilden
deze keer
dus
laat het rijmwoordenboek…
Homo Scribo
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
184 Zit ik hier weer, alleen,
met een stijve, omdat zij
haar vingers liet glijden
over haar beeldschone
scherm. Het permanent
kietelen van fantasieën;
mijn krullen kriebelend
op haar heuvels vol lust,
kracht voelen opkomen,
om hellingen van genot
verbonden te bestijgen;
met elkaar mee, gedwee.
Bergen van verlichting
bedwingen met z’n twee…
Helikon’s Mysterie
netgedicht
3.0 met 26 stemmen
155 Wij zagen die nieuwe muze al
lang en slank
(blond is ze zeker niet)
aankomen,
een beetje dichter
heeft dat nou eenmaal
van verre
voortreffelijk voorzien.
Hij zelf dus niet.
Ze willen het licht maken,
de zon stelen voor hun leven,
zonder de nacht op te geven
om in hun kracht te geraken,
de gewoontes kraken,
gevoelens vormen naar…
Verschoond tarwe
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
434 De tijd is rijp als ‘t koren in ’t veld
gloeit in zo’n zakkende zomerzon;
de strengen glijden langs jouw huid,
broeiend op platgestampte twijgen.
Jouw zwijgen verdwijnt in de stilte,
je rilt als ’t allerfijnste kaf in de wind;
als vlegels dansen jouw oogleden mee
met ’t draaien van de wereld in ’n zee
van tranen die als graankorrels…
de toehoorder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
111 het zou mij toch moeten lukken
met de druk van jouw meelezende ogen
die mijn tikkende vingers niet horen
een poging tot een droge constatering te doen
ik ben verliefd
heel veel meer is daar niet voor nodig
zoals overbodige tierelantijntjes of slingers
fantastisch bloeiende wingerds van ijdelheid
overschrijden al snel de limiet van zoetsappigheid…