Alle inzendingen over STRUIKELBLOKKEN

het pad bergop loonde niet de moeite was aan de top niet helder bovendien nu vraag je mij om puin te ruimen jij kunt het niet meer overzien…

Ik irriteer me als men 'zich beseft' - Een taalfout die mij wederkerend treft, Bewust ben ik van al die struikelblokken. Wat vaak gebeurd is indentificeren, Dat moet natuurlijk zijn legimiteren.…

met niks dan goede moed probeer ik het berglandschap te overzien ik loop tussen struikelblokken jouw voetstappen tot de mooiste plek de laatste berg waar jij achterbleef en ik niet gaan kan…

Het wil nog niet echt vlotten met formeren Ondanks geschipper van de formateur Gaan ze voorlopig nog niet door één deur Het struikelblok: GroenLinks wil niet migreren Er zit geen leven meer in de formatie Mark weet wel een adres voor de crematie…

Samenhangend zonder verbintenis, een struikelblok, in plaats van een hindernis. Toelaatbaar zonder meer, maar ongenaakbaar steeds weer. Verdoemd in ergernis, een leugen zonder betekenis.…

Is het een uitgelopen vlek, een godvergeten blad, van inkt de opvlucht in een pennentrek, een vlezig prevelen dat geen betekenis ontbloot zijn woorden plots weer struikelblokken in de stem, strompelt de taal waar zij van vliegen droomt ----------------------------------- uit: tijdschrift Yang, 2002-2003.…

in mijn omgeving waren het de mensen om mij heen zocht ik troost bij mijn hond kreeg ik levenslang, een leerproces of een korte berisping met gevolgen nam ik zelf wel deel aan dit proces was ik overgeleverd aan willekeur een wegwijzer of aanwijzing aan de hand genomen maakte ik mijn eerste reis met mijn geleider samen kwamen we voor struikelblokken…

Scherpen messen snijden Door bot en vlees Struikelblokken die haar de weg versperren Indien mogelijk Al haar dromen vergruisd Ver van de mensen verwijderd De ochtend graaft een zonnige dag Ver van de leugen verwijderd In de toren zwijgen de klokken Tezamen met de gitaren "Besef dat wel," Deze intrige: "dit valse spel" Reeds…

Ruimtelijkheid komt geen stap verder ze liggen daar al een tijdje, sterk vervuild geraakte herinneringen naast de overvolle afvalbakken lege handen reinigen en poetsen en opgebouwde struikelblokken soppen, in het bekende excuus, sommige rotzooi mag blijven liggen, geleefd hebben is binnen een paar tellen opgeruimd en verwerkt.…

En als ik gelukkig was dan zouden gouden momenten dansen ..uit dankbaarheid, blijvend geluk brengen omdat jij van mij was, glans in mij fonkelde want jij zou mijn struikelblokken vangen. Jij zou mij doen stralen ..…

Sinds hij uit de levensoptocht stapte Waarin ze naar het eeuwige optrokken Hij zich afzijdig hield van slaande klokken Werd hij een riethalm, stom en stil, verslapte Zijn aandacht, tot het laatste lichtpunt knapte Naakt op te gaan in zon en wind kan lokken Dus nam hij afscheid, moe van struikelblokken Waardoor zij, in de stroom nog, zich verstapte…

Zij kermt aan haar keten De schakels van roest Als een hond in zijn hok En sleept de zonde mee Het struikelblok Met geheven kin hurkt ze in slijk Zweren op de dij Een vernestelde lok Ze huilt en huivert blij Zij wil los De huig is een gloeiende klepel De stem een windorgel in het deurgat Pulp en zaagsel kleven aan de tong Zij…

Niet ongelukkig Hooguit ontevreden Gelukkig zijn dat ligt me niet Dat is een struikelblok gebleven De ware reden Waarom ik mijn huis zo vaak verliet Niet ongelukkig Doch verre van tevreden Zwervend op een middenweg Vol open eindes En onvervulde dromen Mijn eigen wrede vorm van pech Altijd verder gekeken Altijd weer dat dwalen Altijd peper…

Onzekerheid is een struikelblok en daar zit een laag zelfbeeld bovenop. Dit wordt mij verteld en daarna door mijn hoofd duizend keer versneld. Kids, werk, man, huishouden zijn mijn prioriteiten, toch hebben ze er allemaal onder te lijden. Mijn humeur verandert per seconde en dan begint er weer een nieuwe ronde.…

Met minder struikelblokken. En directe liefde. Geen gekonkelfoes. Dat moet morgen gebeuren. Of wilt u soms wat anders? Dit houdt ons in leven, specifiek vooruitzien. Straks maken we het mee dat wij elkaar begrijpen op een eenvoudig niveau: elkaar in de ogen kijken - zó moet het nou! Vandaag is morgen. We vorderen met het gevecht.…

Gevlucht voor mijn gevoel Weggerend voor mijn leven Een weg gezocht in het doolhof vol struikelblokken en dichte deuren De trein gepakt en alles achter mij gelaten Mijn ogen opengeslagen en nooit meer dicht gedaan Gekropen uit een diep dal Een zwart dal met maar één uitweg Mijn leven zit opgesloten en de sleutel ben ik kwijtgeraakt…

het leven lijkt voor mij een valkuil Inplaats dat het mij omarmt Ik zie alleen maar struikelblokken en niks geen arm die mij verwarmt... Ik moet je laten gaan, dat weet ik Gewoon mijn eigen weg maar gaan Want deze onzekerheid...dat sloopt mij Vier jaren zijn voorbijgegaan...…

om te volharden in weken van boete en levenspijn dat struikelblokken als een offer worden gedragen hoe enger het pad ; hoe dichter we bij de top zijn ook als de valleien nog dieper voor ons gaan dagen?…

Nieuw denken in toch vergelijkbare vormen omzichtig wikken en wegen, spelen met realiteiten voorkomen dat een stap teveel een struikelblok kan blijken Was het selectief waarnemen of werkelijkheid toen bij die allereerste ontmoeting de idee ontstond dat dit het was, waar hoop en beeld in elkaar samenvloeien de stralende lach, het nog kale hoofdje…