Alle inzendingen over Schilderen Beeldhouwen Werkdrift Levenseinde

vlak voor zijn zeer ontijdig einde laat schilder en beeldhouwer korte uitspraken horen van hoge wijsbegeerte nimmer te achterhalen.…

in tegenstelling tot vele mensen vieren bladeren hun levenseinde uitbundig een feest van kleuren waardoor het afscheid licht schijnt de zomer heeft maar net zijn biezen gepakt of de groenkorrels trekken zich terug een festijn van rood geel en bruin eindeloos zich uitstrekkend in bos en tuin park en plantsoen later vallen de bladeren het…

ik was in de ban van vorm en kleur zij inviteerden mij als hun penseel mijn beitel bleek te scherp en agressief claimde teveel ruimte in een brok graniet bij het sierlijk transparante van glas was het de warmte die ik niet onder controle had ik wist altijd al garen te spinnen tussen het witte linnen in mijn schildersatelier…

Met guts en priem Ontstaat uit het Gewoonste hout Het allermooiste beeld - Een beeld dat vorm En uiting geeft Aan een beloken herinnering Die al jaren in mij leeft - Met mijn palet van Basiskleuren schep Ik op geschept papier In verf mijn eigen Onafhankelijkheid Kunst die leeft voor altijd - Woorden die ik van Mijn moeder…

heb mijn hand overspeeld vingers beeldhouwden linnen met beitel en mes hamerde rood tot de dood er op volgde bloed door pigmenten verzwolgen puntte met mes naar de ziel en verviel in historisch polijsten twee dimensies verspeeld kon het beeld slechts vervlakt doen herrijzen…

Te vaak hoor ik van jou Dat het schuurt, wat ik zeg, Wat ik denk, of wat ik doe Je kijkt er dan steeds Ongemakkelijk bij - Hulpeloos zwijg ik in antwoord Op jouw klagen, op jouw zuchten, En heb maar een verlangen nu, Dat al het klagen en zuchten Zal verwaaien in de wind Zoals het zachte mergelstof Gewichtloos door de wind Weggedragen…

In liefde geschreven voor mijn oudste zus Hennie Terwijl het leven langzaam Wakker wordt en in dit Late voorjaar ook de vogels De lente weer herkennen Ligt voor jou het einde Langzaam op de loer Leven dat stil aan Lijden werd en zichzelf Begint op te geven - Ik hou je hand vast Om je tot in de eeuwigheid Niet meer los te laten…

Te vaak al In het zwaard Gelopen van Wat zich leven Noemt, leven Dat stukje bij Beetje mij verlaten Heeft zodat ik Nu al niet Meer leef - Eerder leef ik Hierna weg bij Het oude leven Op reis naar Mijn nieuwe Horizon waar in Dit leven geen Sprake meer van is…

Zoals het Hijgend hert De moede hinde Aan de jacht ontkomen Was, smachtend naar Vers en helder water Zo dorst ik Aan mijn levenseind Naar het water Van genade…

zij beeldhouwen achterdocht als een standbeeld zonder voetstuk zielig zoeken ze verklarende woorden ze liegen de richting voor door een oplossing aan te reiken en daardoor vallen de verraderlijke kegels om zogezegd zie ik het niet voel ik het niet maar ik weet dat ze vanbinnen beven…

Hij zoekt naar zichzelf verborgen in klei hij vindt en hij vormt de uitkomst is zij hij zoekt naar de kern van naakte bestaan hij kneedt en hij drukt zo zal zij ontstaan.…

hak vormen uit een alfabet buig de rij van a tot z totdat hij breekt bij de k als een tak die knapt de prijs van de omelet is het breken van het ei teken van voren, opzij en boven contouren van een lichaam splinters klinkers spatten tegen je veiligheidsbril weet wat dit worden moet de vormen moeten uitnodigend lezen hak er een taille…

ik zie ze lopen door de eeuwenoude beukenlaan Benedictijnen brevierden hier verzonken in gebed adellijke ongehuwde dames woonden in de Renaissance tot hun levenseinde op deze kostelijke plek verwaaide eruditie zweemt vanuit een ver verleden…

Ik heb dan nu Al de schreeuwerds Die mij in de Zestig jaren Van mijn leven Tot last zijn geweest Achter mij Gelaten - het is Het einde aan Gruwelijk lawaai Van ongekende domheid, Geen verkeer meer van Links, en al helemaal Niet meer van rechts De weg is vrij Helemaal leeg - Het enige dat Over blijft is Oorverdovende…

elke bloem een gedachte van vriendschap en verbinding om jou op te beuren nu elke dag zo zwaar is je lijf je in de steek laat denken wij aan jou we weten van jouw moed nu je dit pad moet gaan tot je levenseinde elke bloem een gedachte van vriendschap en verbinding om jou op te beuren…

Toen in tweeduizend zestien 't leven zinloos was geworden besloot de Tweede Kamer dat het tijd werd om de dood -de dooie dood, de mooie dood, die troost en uitzicht bood- als optie aan te prijzen aan de geestelijk verdorden Hoewel een ieder dood mocht gaan aan slijt en ongemakken aan minuscule slopers waar men zich geen raad mee wist die lijf…

Een oudere partij van 66 plus Bezat een kroonjuweel: het levenseinde En principieel als Pechtold zijnde Eindigde hij zijn lange lijdensweg aldus: Ach, uitzichtloos! Regeren met de graaiers en de papen En met de Biblebelt.. Hoog tijd om in te slapen?…

Biodiversiteit zonder gewin Vrijwillig levenseinde en -begin En o, de gasprijs, hebt u 't al gehoord? Het blijft weer tobben met één musketier Aan 't hoofd van Christelijk en Seculier…

Beeldhouwen doe ik Met beitel, klopper en Raspen klein en groot Verheugd ben ik Als er iets moois Uit mijn handen komt Dat werkelijk voeling Geeft met de materie, Resultaat van aandacht En liefde - dichten Doet met mij hetzelfde En verschaft oprechte Vreugde als beeldhouwwerk Vorm gegeven met taal…

Kunstenaars uit de Oertijd gebruikten puntige stenen bij het maken van weidse tekeningen in hun tempelgrot de keiharde spitsen gingen op de rotswand in de rondte _ heen en weer begeleid door wensen voor toekomstige jacht het hert de mammoet het rund werden bekleed met kleurige poeder van verkruimeld steen en vochtige aarde om…

Regenbogend kleurt de hemel over wie zich overgeeft aan onontkoombaar dood. De zuster schijnt in violet, haar fluistering vormt een gebed. Verbonden met de stervende, Zijn kind, Zijn ervende, neemt Hij de adem die Hij gaf en leidt vanuit de Hoge naar 't licht van Zonnebogen.…

In verhalen over Tom Poes en heer Bommel komen soms plotseling kleine geesten voor de dag wier bijstand wordt gevraagd met een korte toverklank deze wezentjes behoren toe aan lucht grond vuur of water helpen wie hen oproept meteen vol overgave de domme zieltjes glanzen van werkdrift voeren klakkeloos hun opdracht uit zowel zegenrijke…

herman brood een schilder schilderen? schilder ik met brood [Bijdrage van mijn nazaat Rosanne aan het kunstproject van groep 8]…

Niemand, niemand bezit het recht, zelfs geen lieve heren, om te beschikken over mijn levenseinde, zonder mijn uitdrukkelijk geuite wens. Het recht om in vrijheid te kunnen sterven, weiger ik onuitgenodigd te overhandigen, aan geen enkel zinnig of onzinnig mens.…

waar ik welbewust mijn ogen sluiten zal weten jij en ik eindigt het samen zijn in het hier en nu het gelijktijdig weten wat jou en mij blijft is het eindeloze boek vol altijddurende verhalen dat jouw eeuwigheid opent in wederkerig samen zijn ieder aan de eigen oever van de overkanten tijd zal het blijven inspireren wat wij elkaar…

De dieren op hun stoeltjes zaten geanimeerd en druk te praten voornaam in’t dierenparlement De koppelijke stemming leidde tot wat de meerderheid verblijdde die kakelde ronduit content Want als er schaapjes zijn gestorven kan nu hun vacht mits onbedorven aan wolfjes worden toegekend En straks gaat vast een wet bepalen hoe zij hun levenseinde…

De dood is een schilder met de naam die hij verbergt in de kleuren die gewonden een naam laat fluisteren en hun ogen geven wat ze tekenen met machteloze gedachten zoals hij hun lijden wenst en ze in hun achtergebleven verdriet bedankt met de stilte die niets meer verbergt…

De schilder werd geïnterviewd Zijn atelier was leeg Het vragen van de journalist Was zinloos, want hij zweeg ‘Waarom zijn al die lijsten leeg? Waarom is hier geen kwast?’…

het licht slechts punten laat vogels tsjilpen hun beklag maar de Schilder weet: morgen is er weer een dag ------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

Met een palet in mijn hand kleur ik in het doek dat voor mij meer dan expressie is. Bewust gekozen is iedere laag die het geheel zijn vorm geeft. In gedachten soms mooier dan echt maar ook kan het andersom. Het doek raakt vol in fijne pennestreken zonder denken, maar met gevoel.…