Alle inzendingen over Sleet van jaren

van jaren vrije geest en lijf ergens opgehaald tussen de geboorte en de dood misschien zichzelf geneest in het levenslicht als een broos geheel, waarin de essentie werd uitgevouwen, verval gekozen uit diepe pijn zonder daarover lang te zullen rouwen, blijft het tot het einde boeien.…

voor al mijn beminden, gestolde tranen van de vergulde regen, goud of zilver mij om het even, overstemt het geluid de bloeiwijze van de linde, moment van twijfel, z’n geur gelost in spitsvondigheid tussen dove netels uniek in hun soort werd het wankel evenwicht bewaard in een mager onderscheid, een te lange mantel aangevreten in sleet…

Geloof maar, dat ik ook een ‘glaasje’ pak, Vanwege tien jaar vormvast badineren. Van sleet op al mijn rijmsels nog geen spoor, Voorlopig ga ik dus nog even door.…

Je tekent de kantlijnen vol Met woorden die ik niet ken Ik wou dat ik je begreep En dat je nooit zou weg gaan Ik begin sleets te worden Het als alsof de nacht valt En de sterren doven En alles langzaam wegglijd Je haar ruikt naar suikerbrood En de veren worden paars Je sloeg een vlinderslag en verdween Dit noemden ze liefde Je handen…

geen activiteiten maar naar een lager energetisch platform en kan de chaos van de dag een paar plaatsen opschuiven in de opslagorde van de dag in de zachte mist van herinnering wordt ik wist morgen weer weten er is zo niets vergeten maar alles heeft direct binding of verbinding gemaakt met al wat van belang is pas als de sleet…

de dag waarop ik vergeet is de dag dat ik niet meer weet of ik er wel of niet toedeed…

er waren jaren die zo van mij zijn afgegleden met niets om te bewaren of het moet het jaartal zijn een aantal was al sleets geworden door een spectaculair gebeuren dat tot in den treure al was uitgemolken door ieder wat in de wereld plaats vond raakte familie en bekenden in overleg en om raad om dan simpel de orde van de dag te…

boerenleven en elk verhaal heeft mij geraakt Zelfs toen hij aan het dementeren was kwam vroeger voor hem steeds dichterbij net of zijn leven achterwaarts liep en hij vertelde het allemaal aan mij Ja zelfs mijn kinderen kennen zijn verhalen en luisterden net als ik het deed totdat de dementie de overhand kreeg en hij in stilte het verleden sleet…

Toch doet het pijn De steen op mijn maag Veroorzaakt een sleetse Plek op mijn shirt Toch doet het pijn Het verlaten hart Pompt radeloos om Wat er is gebeurd Toch doet het pijn De glimlach van mijn moeder Op haar sterfbed, Geen traan, niet getreurd Verloren jaren Verdwenen in de mist Begraven in een witte kist We hadden afgesproken…

Hoe de mensen, hoe deze mensen, hoe een man en een vrouw na jaren elkaar – hoe na jaren deze mensen elkaar zullen zien, harnas van vroeger over het sleets lichaam, hoe in hun botten moeheid en deceptie jaar na jaar kerven.…

je hebt het goed gedaan ook ik was opgesloten jij hebt mij gebroken uit de sleet van het bestaan samen verder gaan de wortels weer gescheiden zonder snoeien konden we niet bloeien, verdorden we binnen het jaar jij durfde te snijden liefde pijn te laten lijden om zo te overleven met elkaar Ik dank je voor dit liefdevol…

je draagt de jaren als een koningin maar een troonsafstand zit er al spoedig in naden zijn wat sleets herstelt op een paar plaatsen een ophaal is er steeds, maar niemand heeft iets in de gaten je kleedpalet is langzaamaan veranderd het lichte groen en blauw wordt voller zonder kou je groeit in aardekleuren wortelt meer in trouw…

wanneer de wind grillig snelt naar herfst dan voelt het leven sleet versukkelt het na korte tijd in aardse vergankelijkheid…

Er zit sleet op, maar niemand die het ziet. Meer dan een halve eeuw meedraaien in het leven en van alles kunnen beleven. Hopend op nog enkele jaren zodat ik voor de hemel kan sparen.…

Ach het woord 'slet' bekt zo lekker en hield iets stouts en mysterieus in ‘Wat?’ vroeg Jacoba verbaasd ik fietste snel door en keek recht voor me uit en mijn zusje mijn zusje herhaalde het nog eens: ‘Dag slet,’ Jacoba verstond het gelukkig niet een kind soms zo genadeloos wreed zonder dat het het zelf echt beseft en weet…

Welke pislip Vuile graftak Rotte goorling Vieze slet Durft GVD te beweren Met zijn rotkop zelfs te zweren Dat ik iets heb Met La Tourette…

vertel mij straks wat ik ben vergeten en zeg me ook dat wat ik ooit nog wist dat wat er was er soms bij vlagen eventjes nog is doch het besef van wat ik wil en kan daarin helaas zit tot mijn grote spijt de sleet…

hem steeds dichterbij net of zijn leven achterwaards liep en hij vertelde het allemaal aan mij Ja zelfs mijn kinderen kennen zijn verhalen en luisterden, net zoals ik het deed totdat de dementie de overhand kreeg en hij in stilte het verleden sleet.…

'Je bent een slet, een hoerentrien,' zo zag-ie tot een weerwoord kans, 'want met het oog des timmermans kan ik dat aan je wipneus zien.'…

Je belandde in mijn armen, En ging regelrecht naar mijn hart. Ik wou wel van je houden, Maar jij bent een meisje van de nacht. Je zei: wil je me nemen? Mee naar huis, vroeg ik haar. Met een stilte stemde je in, Want spreken viel jou zwaar. Zwalkend naar je voordeur, Viel mijn oog op jouw bewegen. Want zwalken met zo een gratie, Kom je…

bij het ouder worden heb ik 't sterke vermoeden dat mijn lichaam langzaamaan wat ongehoorzaam is geworden zo sta ik vaak voor hindernissen bewegen sporten minder eten want voor je 't weet ben je versleten daar stond ik vroeger nooit bij stil omdat m'n soepele lijf destijds gehoorzaam was aan de bevelen kom daar vandaag nog maar eens…

de minnaar zijn ogen de liefde is zoek, de aarde lijkt plat nergens vindt hij platonische zinnen hij moet nu in stilte het duister beminnen geen zomerse flair, of stedelijk vermaak mensen zien hem niet, steken liever de draak die enkeling ver achter de horizon die hem nog wel in dromen horen kon is er vandoor gegaan met een platvloerse slet…

beginnerstijd trekt trage uren langs nog niet gevulde structuren van het nieuwe jaar onwennig is de nieuwe sleet van oude patronen die wij als dagelijkse zekerheden ooit hebben gedragen daar vallen nu gaten met hilariteit bijdehandjes waren er al aan gewend in minder dan een mum van tijd de nieuwe modus is het zelfsturend team…

Er zat sleet op. Doch een kort onderzoek wees uit dat hij een week eerder de leeftijd van negentien jaar had bereikt. Hoewel hij er in mijn ogen dus stokoud uitzag. Minstens twintig. Leeftijd is relatief. Je bent oud of jong in vergelijking met anderen. Je kunt enkel door de bril van je eigen leeftijd kijken.…

We doen het slechter dan de oosterburen, De jongens maken meiden uit voor slet, En Mauro wordt waarschijnlijk uitgezet, Het Catshuisoverleg blijft ook maar duren. Toch lees ik net, tot mijn ontsteltenis, Dat iedereen hier zo gelukkig is.…

Het doel is goed, natuurlijk is het sneu, Maar ‘Do They Know’... ben ik al járen beu.…

breek maar jongen alles wat ik heb je hebt me aangeraakt goedkoop besmet versierd met bier een stomme sigaret je kotste hier ik voelde me een slet ik heb geen nee gezegd maar jij kunt gaan het vuilnis heb ik weggezet met jou er achteraan…

breek maar jongen alles wat ik heb je hebt me aangeraakt goedkoop besmet versierd met bier een stomme sigaret je kotste hier ik voelde me een slet ik heb geen nee gezegd maar jij kunt gaan de vuilniszakken heb ik weggezet en jij staat achteraan…

Alleen in zijn tweepersoons tombe geeuwde rammelend een eenzaam skelet klaagde steen en been en bromde waar ze bleef al die jaren, de slet Als ze niet gauw komt gaat hij afnokken een skelet heeft recht op een verzet gaat hij met zijn buurvrouw hokken die haar deur op een kier heeft gezet Ze rammelen samen prachtige duetten dromen over…

Ons land zucht onder personeelstekort: geen conducteurs, serveersters, ICT’ers, men valt terug op sleetse AOW’ers en vele klussen worden opgeschort. Ook ik ervaar de schaarste aan den lijve: ik moet mijn snelsonnetten zelf weer schrijven.…