Mijn tijdperk?

Ik bewaarde het laatste en het mooiste,
voor mijn beminden, de gestolde tranen
van de vergulde regen, goud of zilver

is mij om het even en de geluiden
uit de vlier, de momenten van twijfel,
opgelost door spitsvondigheid

tussen dove netels uniek in hun soort
werd het wankel evenwicht bewaard
in een mager onderscheid in de lange
sleet van jaren

vrije geest en lijf ergens opgehaald
tussen de geboorte en de dood
misschien zichzelf geneest in

het levenslicht als een broos geheel,
waarin de essentie werd uitgevouwen,
verval gekozen uit diepe pijn zonder

daarover lang te zullen rouwen, blijft
het tot het einde boeien. Is mijn
tijdperk gedoemd tot verder snoeien?

Sleet van jaren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 75