Alle inzendingen over Soms raak jij...

Soms raak jij nog even mijn behaarde arm aan met een zacht, wit veertje kietelend als God, oud-geliefde, voor eeuwig verdwenen Godin, 's nachts voor het slapengaan in mijn bed doe ik alsof ik mijn tranen niet voel.…

Er is maar één woord dat raak is en mij steeds treft. Niet te missen voor korte en lange tijd. Omdat ik van je hou klinkt in mijn hele lichaam zacht en constant: jij…

soms raak ik je vluchtig met mijn ogen in 't voorbijgaan aan soms raak ik je onopzettelijk zomaar met mijn handen aan soms raak ik je uitermate teder haast onzeker aan maar vandaag kom ik tegen de morgen als een vlinder aan.…

Waarom raak je mij... alléén zoals je me weet te raken alleen jouw stem, jouw blik in de ogen jouw houding, jouw hart zit in mijn hart: een telkens nieuw gegeven in mijn leven.…

Ik raak je aan Zie sterren Oneindig veel En de maan Licht In een lucht Door duisternis omgeven Een kus op jouw gezicht En soms, heel even Zie ik jou Gewoon zoals je bent Ik wil je alles geven Zomaar Omdat jij jij bent Dáárom…

Soms zeg je woorden waardoor ik van slag raak, Woorden vlijmscherp, mijn hart diep geraakt. Probeer mijn twijfels weg te stoppen. En mijn gevoelens op te kroppen. Maar jij zal mij niet meer breken, Want ik wil jou vliegensvlug vergeten! Toch menig traan heb ik om je gelaten, En jij, jij had het verdomd goed in de gaten.…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

Hij laadt het allerlaatste vuur hersenen willen stenen vreten schiet nog éénmaal op de muur ziet gezichten zonder geweten hij zoekt zijn allerlaatste doel wortels moeten uitgeroeid gesleten groeven krijgen smoel ondergronds wordt nog gesnoeid versleten laarzen raken geronnen bloed een kind speelt duveltje met verlos gebroken mannen dragen…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…

elk gedicht is gericht op wat men er van vindt en dan kan het zomaar raak zijn…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

Waarom ben ik soms druk en soms rustig? Waarom raken sommige dingen mij niet? Waarom ben ik soms gevoelloos? Waarom, waarom, waarom, waarom Waarom is de wereld soms zo triest? Een ding weet ik zeker, ik hou van jou!…

En dan op een dag Kom ik jou tegen Zomaar onverwachts Kruisen onze wegen Nooit had ik gedacht Dat jij me zou raken Van me kon houden Gelukkig zou maken Soms voel ik angst Om mezelf te geven Bang kwijt te raken Verdriet te herleven Zacht wenkt je hart Kruip stil dichterbij En stapje voor stapje Worden jij en ik..wij En vinden…

Ik zweef soms fraai over een voetbalschoen Al hebben ze me net niet kunnen raken Dan doe ik toch alsof ze pootje haken Ik zou dat eigenlijk niet moeten doen Niet doen?....‘Ben ik zo slim of ben jij dommer?’ Juist meer!....‘Ein Schwalbe macht noch keinen Sommer’…

zie jezelf eens goed van binnen, dat is wat jij wel verzuimt... zie de mens achter 't gedicht, leef je daar eens een keer in... kun jij 't beter, toon het maar! heb je nu je zin...? ben jij soms die vieren-gever gefrusteerd tot op het bot en dat commentaar wat jij levert komt me uit mijn strot...…

Soms reik je me je hand als ik in de spiegel enkel angst lees. Zalf jij de woorden die mijn lippen nooit verlaten. Soms geef je me de tijd, ben jij de klok waar wijzers ontbreken. Wijzers breken waardigheid, zeg je.…

Hem soms?…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

Wanneer de muizenissen komen kan ik toch beter naar de vijvers gaan en kijken naar de ganzen, naar de eenden die daar in vrede bij het water staan of duiken in de koele plassen waar waterplanten groeien zonder tal alsof er nergens oorlog, nergens vete ook maar heel even ons verstoren zal. Ik ga nu maar meteen, eer muizenissen gaan groeien…

De stille, de zwijger Wie was jij? Ik heb je gekend Je vertelde me niets met je woorden Daar raak ik nooit aan gewend.…

Gelukkige tijden we hebben al vele samen gedeeld soms hebben we moeten strijden soms had het niet veel gescheeld Maar nog lijkt het vaak als was het weer mooi als gister want de pijl is nog steeds raak en jouw danspas nog steeds mijn twister…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

jij hebt niets te vrezen ook als mijn handen beven zal jij iedere dag een gedicht van mij kunnen lezen met altijd iets dat wij als nieuw samen kunnen delen soms zijn de woorden bekend maar de context zal jou nooit vervelen dus neem mijn hand raak de vingers die ik je reik dan gaan wij wel ieder op eigen wijze de tekst al…

Wist ik maar, hoe ik dat kan leren het te overwinnen en te doorstaan wat een ander ook kooit zal beweren jij zult nooit uit mijn leven gaan. Ik kan 's nachts soms niet slapen dan pak even de pen ter hand nergens,zal ik jou ergens mee raken in mijn hart heerst alleen 'n brand.…

Ik wil je Soms schreeuw ik in het donker Maar niemand die me hoort Ook jij niet Ik wil je Neem me Sla me Ik wil je.…

sta ik nog even stil bij deze dag waarop ik jou en jij mij weer zag het bij elkaar zijn zoals steeds weer wonderfijn woorden zijn eigenlijk niet nodig, zelfs soms overbodig je aan kunnen raken je kunnen smaken me tegen je aan kunnen vleien je voelen ademen…

het water, jij vlagen wind zo blaas je soms mijn treuren weg ... mijn kleuren weg ... mijn geuren weg...…

ik raak je graag aan zo even soms wat langer wil even begaan met aandacht of omdat een moment dat vraagt; het is ademen in mijn bestaan het zijn wat woorden of handen die dan raken aan de ziel van de ander als een vorm van waken, zeggen; ik ben medestander soms is een ogen-blik meer met minder zeggen het laat zich vanzelf raden een…