Alle inzendingen over Speels cursief

cursief, wat nooit verveelt, als je het tegenkomt, gezamenlijk wordt gedeeld, wat tevens weer hongerig maakt.…

, niet gesmoord door twijfel, maakt het objectief, het pad alleen te gaan over een naakte bladzijde van het laatste hoofdstuk, daarin wacht de troost voorgelezen door mijn lief, geluk bestemd op perkament herschrijft het allen mythen, tussen de onbedoelde regels de waarheid is een interpretatie van de realiteit, meestal cursief…

Gesmoord in twijfel en maakt subjectief om dat pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van het laatste hoofdstuk waarin ik werd getroost door mijn lief, eeuwen pril geluk op vergeeld perkament, maar altijd cursief.…

de vaas weer doorzichtig - het rood niet voorbij - ik droogde voorzichtig twee rozen - zij aan zij loofde ze met een lintje met cursief erop: Wij?…

Mijn overbuurman woont ontzettend scheef Terwijl hij daarenboven schuins marcheert Hij schrijft cursief, dat is hem zo geleerd en rücksichtsloos passeert hij dan de schreef Maar ’t allerergste is: hij heeft twee broers Gedrieën trommen zij als schuintamboers…

Ik ben in een film geboren regie heb ik niet nodig, ik speel een soevereine held in elk verhaal, een script is overbodig, isolement van verbeelding deel ik met een primitief hart.…

De wieg stond op een onbewoond eiland van verlaten kunst, cursief omringd door de golven van het alfabet, in de getijden van geluk herrees een lichtbron achter woorden.…

cursief. en toch breedvoerig rechtop als lucht. het windleeg gevulde niet van dit kerkgestalte van een landschap besloten in een nietsbezittende echt.…

een steen blijft geworpen de melk opgeschud tot breukvlak, niet opraapbaar niets is gaande alles bevroren in een moment, twijfelloos niets is herroepbaar alles voldongen in stilstaande val, bodemloos geweest is onvervangen met nadruk cursief gedrukt alle luchten eender geen wolk hetzelfde, de foto onbewogen…

ik schreef met mijn donkere pen schaduwde lichte letters met een krullig accent wist mij in contrasten te verbergen verboden emoties liet ik zo schriftelijk sterven in cursief kon ik mij niet staande houden op mijn verlegen aard wilde niemand bouwen nooit heb ik iets onderstreept de nadruk moest liggen bij degene die het leest…

Waarin ik werd verleid door de geletterde schoonheid, vergeten geluk op de huid van een versleten perkament, altijd aanwezig maar blijft het cursief, gespiegeld in het thema van mijn onvolkomenheid.…

maakt het subjectief om het pad alleen te gaan over de naakte pagina’s van een laatste hoofdstuk en dunt mijn eigen taal langzaam uit om steeds in vol ornaat weer op te staan ik werd herhaald verleid door haar verpletterende schoonheid, getatoeëerd geluk op de huid van het oudste perkament, die schrift blijft aanwezig maar blijkt cursief…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk geëtst op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief,…

het sterven herkent zich in de kleine dood van afscheid, elk moment van minnekozen verlegt de schaduw van de tijd gesmoord in twijfel lijkt alles subjectief, het pad alleen te gaan over een blanco pagina van het laatste hoofdstuk eeuwenoud geluk gedeeld op perkament wordt het snel een eigen mythe, maar altijd weer cursief…

gesmoord in twijfel en maakt subjectief, dat pad alleen te gaan over een naakte pagina van het laatste hoofdstuk waarin we werden getroost steeds door een andere lief, eeuwen geluk op perkament wordt soms een mythe, maar altijd cursief, wat niet vergeelt.…

De energie die we niet horen, maar die werkelijk bestaat. Straling die niemand ziet. Iedereen ontvangt. Zenden kan. Voelen. Muziek is het. Snarenspel. Leven. Onzichtbare trillingen zijn het, tussen vioolsnaren en ons oor. Het is een wereld van liefde, die je niet begrijpen kunt. Niet grijpen kan. Werelden die blijven veranderen,…

Staan ze ons nu vrij om aan te slaan in steen stelden we slechts vertrouwen in door de eeuwen aan pootjes gehouwen met als kunst vast recht blijven gaan We olieden effen schaapshuid waarop in kloosters schrepe inktkoelies hun hanenpoot rechtten want ons oogvlies wenst open tekens met een sluit Nu nóg geldt voor recht én cursief lang van…

diafragma vast, dingt naar de gunsten van de muze, gefilterd uit de letters van de moraal, verknipt tot snippers, uitgestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op zijn vastgelopen levenspad, in elke stap verstrooit de wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar nog niet schrijven kon, zwemmend in confetti cursief…

is ben spiegelloos van steen 120 tellen vind ik wat lang het is maar een spel Ik zie haar weifelend bang knipoog en krijg een lel…

Ik krabbel nog eens, benieuwd of vers bloed de traditie van het spel waardeert. (Mijn thee wordt koud.)…

Handen gevouwen blik omhoog verlichte gedachten hemelhoog Vertrouwen behouden niet gevlucht gespeelde woorden lachend gezucht Wijsheid verkregen gevoel gedeeld winnaar noch verliezer spel is gespeeld…

Een prille hofnar streelt de eerste keizerskroon in een speelse tuin.…

ieder min of meer effen oppervlak dienen, mits min of meer horizontaal van stand) het is, als gezegd, een heel oud spel, maar nog steeds veruit het gezelligste…

dolfijnen dollen fijn voor de gein om fijn dol te zijn…

Het spelen met woorden, als lopende akkoorden met luisteren, horen niets en niemand storen. Wanneer men zich aan het geschrevene stoort, het opgeschreven woord duidelijk is, dat men niet hoort hoe het akkoord klinkt.…

de linies sluiten aan en men drijft het op de spits aanval, beste verdediging sport verbroedert generaal pardonneert voetbal naar oorlog de bal is rond vrouwen zijn gemeen maar kunnen niet voetballen buiten spel…

soms speel je een spel met het verkeerde katje ook nog eens zonder handschoenen een kapitale vergissing…

elkaar heel speels beloofd…

Zij schaatst niet tegen de tijd maar met jolijt geluk onder de sterren gravure op het ijs meer speels dan snedig weet dat ik naar haar kijk…

de lichte kamer er spelen mensen een onbekend spel en ze lachen de vraag wie zal winnen wordt eindeloos verschoven in het wit van het licht er kan geen winnaar zijn als ze het bier maar drinken tot ze lachend naar buiten gaan iedereen is zo duidelijk wat hij graag wil wezen dat het scherpe licht geen pijn doet maar afgietsels…