Alle inzendingen over Sprankelend

Het is jouw zweem Zacht om me heen Ik kruip bij je weg Nooit meer alleen Het zijn je woorden Zo lief en oprecht Jouw hart is open Jij bent wat je zegt Het zijn momenten Van jou en van mij Ook als je weg bent Ben je nog dichtbij Het is die glimlach Hoe je naar me kijkt Sprankelend teder Mijn gevoel verijkt Het is een streling…

omschreven Diep vanuit het warme hart waar liefde steeds zal zweven De simpelheid van woorden over tederheid en verlangen Beelden verbonden met letters momenten die blijven hangen De simpelheid van woorden door innige emoties gedreven Het stilstaan en het verdergaan zomaar een stukje van je leven De simpelheid van woorden laat je ziel sprankelen…

Een lege blik staart door de ruimte Groot houden wordt overleven Ondertussen ziet iedereen de moeite Ik trek, maak me zorgen, zorg Je laat me niet toe, keert af Samen gaat over in alleen Ik droom van de sprankel Die jou tot het mooiste jou maakt…

wij spreken maar de woorden fladderen in het rond rusten nu eens in de ene dan weer in de andere mond er is geen sprankeling nooit stokt het oeverloos geneuzel dat onze tijd verbeuzelt ik kijk haar aan voel trage stromen informatie langs mij gaan ben doodgebloed in de niet aflatende vloed van wetenswaardigheden heb haar verlaten…

Je handen zacht Je ogen sprankelen Vroeg in de nacht Mij aan het wankelen Je prachtige figuur Je mooie lach Ons stiekem avontuur Waarin dit mag…

Diep in jouw donkere ogen schitteren zoveel verhalen door mij nog niet gehoord heb er alleen mogen dwalen Op de bodem van jouw hart zweven duizenden woorden die nog niet uitgesproken zijn omdat angst deze smoorden Onder jouw stenen muur sprankelt een bron van kracht dus laten we zachtjes graven tot die bron ons lief toelacht…

Jij bent mooi in jouw zijn Zeer krachtig in jouw doen De paden die jij treedt Zijn de wegen die 'k wil gaan Eén met het water en Heel erg sterk in de stroom Jouw prachtige boezem Knipogend naar het hemels blauw Jouw lijf doet dat van mij Stapsgewijs ontvlammen Contouren en lijnen Die vallen samen. Worden één Mijn handen verlangen…

Neevlen dekken nog het veld, Maar des leeuwriks stijgen meldt Weer een nieuwe dag en zingt, Dat het licht de nacht verdringt. Musjes in hun asgrauw pak, Krieuwen slaaprig op het dak; Vrolijk laat de wakkre haan In de schuur zijn wekker gaan. Allengs blauwer wordt de lucht, Als de nacht naar 't Westen vlucht; Op de kerkspits vlamt een…

Ze zijn net door God geschilderd de verf nog nat nog sprankelend van kleur. Zo fris zo vol van tijd nog zonder haast rennen en springen ze hun dagen in vliegen hun ouders onbevangen om de nek. Hun kwetsbaarheid gedachteloos uitgespreid op het gras van hun jeugd.…

Wereld zonder kou De sprankelende kleuren Mijn lente voor jou…

Flarden tot rozen Binden in de lente liefst Met sprankels kleuren…

sprankelende spreeuw, langs goudgesproete vleugels verstrooit zich jouw zang…

klaar sprankelend licht omsluiert het hemels Kind engelen zingen…

En mocht de nieuwe dag dan tóch aanbreken, als een sprankelend begin van ons leven, dan zal mijn tong van pure liefde spreken en zal ik jou, opnieuw, m'n ja-woord geven.…

ik heb me vergist in het wad zijn zuigende modder in een te grote stap laag hangende koude mist dat het zonlicht voor even vergat wij spraken onze glinsterende woorden met het vloeibare van water een sprankelende ijlte die brak net als het water was in twee componenten momenten in leven en dood een symbiose die zij zelf…

jij bracht zwart glas in mijn mozaïek aanvankelijk nog lichte kleuren die braken donker af het sprankelend contrast waarmee jij mij verraste veranderde van spiegelend in mat het oppervlak is hard gebleven toch heb ik mij tot bloeden toe aan zwart gesneden…

zie je glinsteren zonnetjes spiegelen tegen de kant in het voorbijgaan koel je de hand die ik naar jou heb uitgestoken jij watert af van grote hoogte helder als een beek betaamt maar in je gaan langs stad en land dooft je sprankelende glans ondoorzichtig en vervuild stroomt het menselijk visitekaartje schaamteloos het zeegat…

nodig heeft om van grijs naar wit op te lichten spartelt jouw haar tegen en krult wispelturig alle kanten uit waarbij er kleine natuurlijke witte golfjes in het donker winters meerstromenland mee wegvloeien die speelsheid heeft jouw haar nooit gekend ondanks de uitstekende verzorging maar het lijkt of het in een nieuw sprankelende…

Je omringde mij, tederheid sprankelend uit je hele wezen. ------------------------------- Op 10 augustus j.l. stapte ik in het huwelijksbootje.…

Vriendin, je ogen stralen niet De sprankel is totaal verdwenen Je levensvreugde nam de benen Dit aan te zien doet ons verdriet Je lijkt gehouwen uit graniet En niemand kan je hulp verlenen Vriendin, je ogen stralen niet De sprankel is totaal verdwenen Het is alsof je niets meer ziet Je had een schrijver in je genen Van schrik begint nu ons…

De golven rollen koppen telkens, telkens, steeds maar weer en leggen sprankelend schuim op het randje van de zee.…

Je hebt soms van die overspannen weken Met dagen ingevuld van a tot z En dan is er ook nog dat snelsonnet Waarvoor de deadline bijna is verstreken Mijn dichtader behoeft een dotterbeurt Voordat ik als poëet wordt afgekeurd…

lees me in de sprankeling van rode wijn je mag er zijn mooie vrouw je kussen spreken lippen vol afwezig zijn ik ben je man…

Slechter dan slecht is het om sprankelend liefdevol creatief leven weg te geven en daarbij een Gelukkig Nieuwjaar groet te geven…

Torenhoog buitelen mijn woorden sprankelend in zonnelicht en speelse tederheid. Tot ze te pletter zweven ongelezen gedeleted in de prullenbak van je mailprogramma…

Onze liefde blijft sprankelend als nazomer welke niet verzwindt eeuwig gehecht doorheen seizoenen diep in ons hart bevindt…

in de wolken zie ik jouw gezicht eerst vaag later herkenbaar in de zon herken ik jouw lach stralend en onvervangbaar in de wind hoor ik jouw stem eerst zacht later sprankelend in iedere regenbui proef ik 't verdriet van jouw tranen overrompelend steeds sterker voel ik jouw nabijheid dag en nacht geloof me vertrouw me…

dat adembenemende schoonheid laat sprankelen van nouveautés die hun stelen ranken naar het kiertje hemel waaruit zij verschenen wil melker 07/06/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

zag vaag jouw schaduw in glas wist dat ik alles al had gehad nog sprankel je licht twinkelend ondeugend terug gevangen in glas dat altijd bodemloos was…

Sprankelend spiegelglad glibberig ijzelpad, ijzertjes onder mijn laarzen geklemd kerkbodes rondgebracht klepperdeklapperstaps, missie is weer volbracht, ‘t liep ongeremd.…