Alle inzendingen over Sterveling

Dat stervelingen, elkaar niet begrijpen. Dat stervelingen, elkaars geloof niet geloven. Dat is heel erg begrijpelijk. Dat stervelingen, elkaars bloed wel kunnen drinken. Dat stervelingen, elkaar naar het leven staan. Dat stervelingen, oorlogen voeren en doden, terwijl we al sterfelijk zijn. Dat is onbegrijpelijk.…

Nee, geen angst heeft mij gedreven angst voor al dat is beloofd een sterveling op zoek naar leven jambisch kloppen in mijn hoofd. Wat nog komt is reeds ontvallen niemand is een gunsteling 'k tracht mijn kracht samen te ballen 'k loop en spring en dans en zing.…

Terwijl de laatste lucht verdwijnt roert mijn stem zich nog eenmaal Eenmaal kom ik nu nog overeind wijl ik luister naar het eindsignaal Terwijl de laatste lucht verdwijnt prevelt mijn stem het zacht gebed Van de duisternis, die ondermijnt wijl ik lig te sterven op mijn bed Terwijl de laatste lucht verdwijnt zucht mijn stem bij ‘t einde…

Nu je er toch bent En een mens van vlees en bloed werd Kun je er maar beter het beste van maken Keerzijden van medailles leren kennen Eraan wennen dat jij je broeders hoeder bent Dat pijn en lijden erbij horen, evenals Onbedaarlijk lachen en huilen Dat een mens zich builen valt en al doende Leert en dan later teren kan op herinneringen…

Weet je nog hoe we stonden aan de rand van het perron jij met je jas strak dichtgeknoopt ik met mijn handen diep in mijn zakken met de wind die langs ons heen sneed wachtend op de trein die ons naar huis zou brengen Weet je nog dat moment van stilte toen de rails begonnen te zingen een trilling onder onze voeten hoe we elkaar aankeken…

Oerknalresidu in tien miljoen neuronen aardse sterveling…

Waarom steeds klagen, sterveling? Je leeft toch? Tel je zegening!…

een werveling als een zuchtend flirtend kind in een spelend strelend leven een sterveling bleek je…

Als stervelingen zingen lijkt het of alle dingen, bezield door zuiverheid, ontstijgen aan de tijd.…

van mensen, met vliegers die schemer trotseren de hemelen strelen tot helder lichtblauw de mensen vertrekken de sterveling erft de klos van een vlieger…

een verlaten weg in de sloot ligt haar ontzielde lichaam onder het riet levend óf dood géén sterveling die het deert en ziet...…

het is zo simpel vanaf de geboorte zijn wij sterveling de strijd om macht geld en status is niets meer dan doodsgerochel en ik, ik geniet ik pluk de dag ik in de tijd…

Geen sterveling zal het ooit horen.…

De Tokkies hebben op bedrijfsterrein Een vrijstaand, afgezonderd huis gekregen Zodat ze daar, afdoende afgelegen Geen sterveling tot last meer kunnen zijn Zo krijgen ze de kans nu om bij deze Hun eigen eengezinsgetto te wezen…

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…

Ik wil het geluk voor alle stervelingen: mens, dier en plantje. Kan ik het helpen, kan god het helpen misschien, kan jij het helpen?…

Onze tijd, die lacht Om de sterveling, Die altijd verliest - Of al kiezend strijdt, Ofwel wachtend triest - Van de eenzaamheid. Onze tijd, die wacht Tot alles bevriest, Tot zelfs de wilskracht Van het lot verliest. -------------------------- Naar aanleiding van "Honderd Jaar Eenzaamheid" van Gabriel Garcia Marquez…

De sterfling zoekt—in 't eenzaam-zoekend zwerven Naar 't licht, dat hel uit min'lijke ogen schiet, De zilv'ren toon, die van twee lippen vliet,— Een schijn der eeuwige schoonheid te verwerven. Wee, wie die snel-gewiekte schaduw derven, Geen menslijk woord, dat troost in 't hart hun giet, Heil wie haar wint, die wenen langer niet, Maar…

Ik die niets meer ben dan een sterveling, krijg een goddelijk onthaal. Hij is er voor mij. Zoveel eer te ontvangen van Hem, aan wie ik eer zou moeten bewijzen. Immers hij is Schepper van al. Ik buig mij diep en al het licht valt op mij. Het volmaakte eind van een nieuw begin…

Dat glinstrend wolkje, sterveling! Is ook een melkweg, in wiens kring Ontelbre sterrenstelsels weemlen, De uwe ligt in glans gelijk!... Verbeelding! daal! verlaat die heemlen, Eer mijn geschapen geest bezwijk'.…

Ik ben welbeschouwd niet meer dan een sterveling……

Leugen, ben jij de dronken waarheid in tweedracht geweven..al herken ik je niet, als klimmende ranken tegen de muur ..in het lover in een wereld van honing, liefde en ambrozijn lopen woorden immers van ziel over, als een zware anker ketenend het verzengend vuur en weet valsheid haar ware gezicht te verbergen, teleurstelling elke poort te openen…

' zei het jongetje dat de wet van Newton gelezen had en hij steeg als een leeuwerik in de dampige najaarshemel en geen sterveling op aarde heeft hem ooit nog teruggezien ------------------------------- uit: Gedichten 1938-1970…

Nog nooit had in dit land een sterveling Van Kleine Huisjes ook maar iets vernomen, Maar nu de koning daar is langsgekomen Mag je wel spreken van een kentering. Eén die daar woont is bijna al beroemd, Maar hoe wordt zo een eigenlijk genoemd?…

De bonnetjes van elke excellentie Zijn nu voor elke sterveling te zien Je vindt de declaraties op je screen Modern en snel en ijzingwekkend fancy Je ziet wat de belasting hebben wil En wanneer ze dat verwachten: 1 april…

Als de dood een sterveling ter sprake brengt spreekt het meisje voor haar beurt in een gedicht dat om het leven komt woorden tussen troostende witregels blijven uit om wit te kunnen dragen legt zij zich onder de zonnehemel neer…

de dood brengt gedichten naar een sterveling ik ga met een schaal rond en collecteer het afscheid nog steeds van woorden en een vader steen en stilte harde sporen in huid en knieën en het dode leven van alledag uitgerend…

ongrijpbaar de tijd voor iedere sterveling die voor de eeuwigheid strijdt. Ondankbaar het verlangen. ondankbaar de dwang voor iedere sterveling duurt een droom levenslang. Een mens leeft zijn droom met zijn angst voor het lijden. Een droom moet het haast wel zijn, want morgen is vandaag al niet meer te bevrijden.…

gisteren nog dook ik een schuilplaats in als vlucht voor dreigend zeer woog ik de grote woorden af met aan het tegenwicht de molensteen van het verlies was ik nog van een and're wereld waar stervelingen het niet kunnen om zo hun liefde uit te zingen om te beseffen dat die woorden vooral ook een belofte zijn…

De stervelingen zijn tevens levelingen, zelfs lievelingen. Ik wil je geluk, dit eigenste momentje, zoals ook voor mij. En zo in toekomst, dus in alle momenten door lief te hebben.…