Alle inzendingen over Treurende druppels

Treurende druppels tegen het slaapkamerraam de natuur weent zacht…

“Druppels”…

Treurend oog, uw hart ziet wat uw zicht belicht en zwicht niet voor het gif, van de dwalende heugenis, die uw streven heeft omgeven en uw lijdenswegen heeft geweven. Treurend oog, fier zult u, met de wil geheven, opleven en herleven. Treurend oog, het is u vergeven.…

Het huilt buiten, koude tranen ‘t giet de ganse dag ‘t regent nu al dagen morgen ook, zoals ik zag Op ‘t nieuws! Het plenst buiten, koude tranen vermengen zich op mijn gezicht met de warme die van binnenuit stromen naar benee, qua gewicht Van mezelf. ‘t Giet, onophoudelijk er komt geen einde aan, net als de tranen, ik laat ze dan maar…

Ik ben een weergod vol sadisme ik werp mijn water naar omlaag zie ik een feestje uit de hoogte dan draag ik hagel en ik plaag Ik waai de kersen uit de bomen ik kraak de bomen en het riet. En staan er bloemen op te komen dan doe ik dat liefst snel teniet. Ik jaag de mensen in hun jassen en sloop luid lachend…

Ik weet ook wel wat hebben we gelachen Maar de monsters vanzelf opgebrand treurend smeulend Brachten zij ons dood dood gedanst dansten zij Treurend smeulend Er kwam geen eind En ik weet ook wel Wat hebben we gelachen…

treurende wilgen dragen een hoedje van sneeuw bovenop hun knot…

in het licht van wat er gaat komen staan dikke druppels regenwater niet treurend stil bij wat ooit was maar stromen voor weer nieuwe fleur in ‘t verfriste gras van morgen laat mensentranen die nu welig wellen om wat kwijtraakt en verdwijnt niet kwellen in ‘t moeras van spijt maar gul verzachtend overvloeien naar een schoner waterland met…

Als een druppel uit de kraan kom je te voorschijn. Maar voordat ik je kan bezien, of kan spiegelen aan je glans, maak jij je los en duikt dan in de vijver van het vocht waar ik je niet hervinden kan.…

Haar gezicht regent huilt verdriet door de dagen zoekt troost in de nacht…

een Fries volksdrankje hij dronk dat graag ik ben tot op de bodem gegaan ondanks het percentage de fles is leeg en de geest er uit een traan valt ten overvloede…

het is een hoekje in de kamer waar lippen sluiten ogen drinken uit een vlam op de witte muur het is een bankje aan het water waar vingers strootjes vouwen tot een fluitje dat naar stilte klinkt het is de druppel aan het glas waarin ik spring en spetter met mijn nieuwe laarsjes…

Druppels Ze zijn licht, ze glinsteren in de duisternis. Als kristallen dansen ze naar de grond, en genieten van hun vrije val. Net als jij, je leeft en geniet, want je weet maar nooit... waneer je de grond raakt.…

Druppels, druppels, regendruppels langs een glazen ruit Druppels, stille regendruppels lopen langzaam uit. Met hun spel van fijne ranke lijnen glijden ras druppels, stille regendruppels langs een spiegelglas…

Zachtjes glijdt hij van zijn blad als hij op de grond uiteenspat en samensmelt met de natuur is het gedaan met zijn levensduur bevochtigend het jonge groen dat begint aan een nieuw seizoen suéde zachte bladeren nerven zijn hun aderen alles is wazig door nevel en mist dauwdruppel die alles verfrist.…

Een stortvloed, een waterplas in de woestijn, een druppel, alléén maar één druppel. Mijn naam strekt zich uit en krimpt in zoals gekneed brood. De dood achtervolgt me, het leven perst me en vouwt me in elkaar, en in elkaar in elkaar. Gewiegd in 360, onder de zon en maan, door 9 manen.…

miljoenen druppels manifesteren zich hier optocht achter glas…

treurend ons koningshuis! Friso werd plots door de dood overmand visionair was die supersportieveling intelligent, zelfs briljant (meent een krant)…

Een treurende es zweept ruisend Het hangende loof om het puin. Stil koestert een teder viooltje Zijn geluk in het mosrijk duin. -------------------------------- uit: Gedichten (1887)…

Treurend om de Eindigheid van mijn Bestaan klaarde ik Zienderogen op toen Ik een prachtig Beeld gehouwen had Met eigen hand - En Albertus Ipse Fecit Voor eeuwig graveerde Op de achterkant…

't Is regen, - 't regent aan mijn ruit — De regen wist mijn dromen uit En draagt mij in de droom van 't leven; Een beeld gaat om — een beeld beklijft, Beeld van een lied - dat blijft, dat blijft: Het zacht en zegenend geluid Van droppelende regen. 't Is regen, - 't regent aan mijn huis - Ik luister, sprakeloos en kuis, Naar 't lied van…

ochtenddauw verdampt glinsterend web verschijnt raakt mensenogen en treurende takken rastawilg worden groene kralen erebogen!…

de bocht waaruit ik vloog behoeft geen betoog ik heb aanvaard letterlijk, oog om oog ik ben het waard, uitstekend uiteindelijk ongerijmd zo komt iedereen aan zijn eind, treurend om de dag die nooit meer komt…

de wereld bekijkend door soepogen loop ik met m’n chagrijnige hond klam kleumend langs ’t natte water waar treurende wilgen troosteloos tranen over lange droeve wimpers…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk. In mij zetelt het ongewone…

Je tong druppelde woorden in mijn oor Ik glimlachte en besloot te antwoorden op jouw verlangens we verloren ons in een eindeloze regenbui...…

Vlak voor het einde heb ik gevraagd of je nog wakker was de deur op slot had gedaan en de kat naar binnen had gelaten Ik wist al dat je je ogen zou sluiten en de onverschilligheid in je hart zou voeden Ik heb je uit bed getrapt, de trap af, de deur uit! Daaaag, donder maar op, dit was het, tabee! De kat glipte langs mijn blote voeten…

Wazig... het ontspringt, rolt, schuift. Het streelt je huid. Subtiel. Met bevende vingertoppen, alsof het je troosten wil. Het valt, het druppelt. Je laat het los, maar je huilt.…

Ik gooi al mijn verdriet in een vergiet Maar zachtjes wegstromen, doet het niet De gaatjes verstopt met liefde en verlangen Zorgen dat mijn gevoelens blijven hangen Wat ik ook doe en wat ik ook onderneem Ik blijf je missen en voel me zo intens alleen Pijn laat het vergiet telkens weer overstromen Met druppels vol emoties en verloren dromen…

Gevangen in de stroom Na het vallen van de boom Drijf ik eenzaam voort Hoopvol in levenverwachting Dan zie ik jou deinend in de massa En wanneer ik je vochtige mond kus Versmelten wij voor eeuwig warm ineen…