Alle inzendingen over VEREENZAAMD

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

(voor C.K.) De rouwkaart kwam al een dag later. De orchidee is weggehaald, de vensterbank is leeg, als een scene in een horrortheater, efficiëntie en nergens nog een wanklank over wat er niet mocht zijn. Kijk naar de balken in jullie eigen ogen, zegt Christus Jezus terecht, kijk beter, ik zie een zwerm torenvalken een cirkel vormen rondom…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

Na jaren dienstbetoon aan moeder aarde Verstrengeld met haar foliagebroeders Verbond van onbespoten nestenhoeders Die wijdvertakt in 't voorjaar dochters baarde Vereenzaamd tot verweduwde vrouw Holle Geofferd na een veiligheidscontrole…

Eenzaamheid wordt doorgaans veroorzaakt door ieders persoonlijke binnenwereld Maar veelal gecontinueerd door dé buitenwereld Wil je vereenzaamden bereiken dan zal je meer dan je best moeten doen en langdurig, meermalig blijven pogen en vooral niet opgeven, vooral doorgaan!…

Komkommerschuim uit oesters op een naakte kamermuur van een vereenzaamde adolescent of oude vent gevangen in verlangen naar een wimperavontuur in contouren van amour latex imitatieleer marionettensilhouetten schuilend onder paraplu douche onder lantarenpaal staat zij, een ordinaire h...…

Soms ben ik wel een dag vereenzaamd Lukken dagelijkse zaken niet Het is dan dat ik weer uitkijk Naar al die sterren in het verschiet.…

(voor Marilyn Monroe) Ook al had je psychotherapie van een sterk Freudiaans gerichte psychiater, dat je met je sexappeal liefdevolle aandacht wild was duidelijk te laat, je ouders waren weg, opgelost als zeepbellen. Niemand in het publiek kon je trauma's helen, dat was een zinloze gedachte, supermooie vrouw! Na je happy birthdayliedje voor…

Naast het nieuwe geroezemoes van Drachten leeft de kleine oude, verstilde buurt, in zichzelf gekeerd, door wijze zorg bestuurd, sluimert steeds vol dankbare gedachten. Trotse hoeve, bescheiden huis verwachten sterke bescherming, die voor altijd duurt. Hemels blauw, met zonlicht doorweven, tuurt door forse eiken, wil muren verzachten. Koele…

De dichter sterft vereenzaamd. Wat was zijn liefde dan geloof, zijn vers dan bidden, wat was jij dan god. ---------------------- uit: 'Tijd', 1986.…

De zon daalt, wij hebben ons verinnerlijkt in ons bootje en varen zoet vereenzaamd in een landschap waarbij ik roei en jij met elegante handslag het water in het water schept opdat wij zinkende niet zinken in het water waar zo pas zie ik omkijkend land was en ver voor mij op de kant was de kindertijd en wuift nog o god wat hou ik toch van de knieën…

Luisterend naar je ogen ze spellen het woord liefde letter na letter vetgedrukt als een uitnodigende rode loper op een ondergrond van vereenzaamde stenen uitgerold tot aan mijn tenen wachtend op mijn eerste stap Je veegt de korrels zout uit m'n ogen met jouw fluweelzachte vingertoppen en met vlag en wimper haal je me binnen waarna je de…

Wat er rest is dan een afdruk; een vereenzaamd en veroordeeld woord, vochtig, zoals dit gedicht dat ik naar de leegte schreeuw, nog machtelozer dan de cirkel, de dagen rond. Ik jaag de dode bladeren in de kamer. Hierbinnen woont de nacht. Zonder maan.…

Dan zeg ik dat het gaat Omdat ik niet graag toevertrouw Mijn angst en twijfel delen zou Wil zeggen waar het op staat Dat leven mij zo lijden doet Ik niet weet waar ik zoeken moet Mij waardeloos en kloten voel Vereenzaamd leef en zonder doel Zo opgejaagd en uitgekotst Ontzettend klein en zonder trots En soms het liefst het leven laat Maar…

Misschien zijn we veel teveel bezig met wat we denken dat belangrijk is: een hoge positie, genoeg geld om het er goed van te kunnen nemen, tenminste nu en dan toch, want soms zijn we ook wel bezig met wat anderen nodig hebben: de echte armen, de uitgestotenen, de vereenzaamden.…

Hoe je zwaar vereenzaamd jezelf staande probeerde te houden met de schaarse momenten van liefdevol en troostrijk contact, zoals van die ene vrouw, waar je smoorverliefd op was, maar die met de organist getrouwd was. Zij waren tijdelijk gescheiden, maar dat vernam je te laat.…

Gebogenhoofds, vereenzaamd, droef Een moeder die haar kind begroef Sluipt wanhoop d' aarden straten door en glimlacht als te voor. En glimlacht of zij hoop nog hiet* Dat niemand merk haar wrang verdriet En draagt uit rouw geen rijker kleed Maar diep haar donker leed. ------------------------------------ hiet: heeft…

In de kamers van mijn hart Dicht liefde passionele monologen Sterven vereenzaamde gedachten Onder druk van een leger gevoelens Voor de vrouw in mijn psychologe We eindigen het consult Ik weet wat er nu komen gaat Want voordat ik naar huis ga Geeft ze me weer die warme hand Terwijl ze heel dicht voor me staat Kortstondig lichamelijk contact…

Maakt grond en sneeuw en harten hard en al de bomen zwart De hutten staan zo kil en stil alsof haar elk gesloten wil daarbinnen dringt de koude maar, daar uit de dodenbaar Gebogen hoofds, vereenzaamd droef Een moeder die haar kind begroef Sluipt wanhoop d' aarden straten door en glimlacht als te voor en glimlacht of zij hoop nog hiet dat…

Hij was het bange prooidier, troosteloos vereenzaamd, in zijn fragiele nek gebeten en doodbloedend achtergelaten op een verweerd harnas in de sneeuw. Zijn cocaïnebloed stroomde ongezien de aarde in, een verschrikte duif draaide zijn nek als vanzelf te ver door, viel als een rijpe appel op zijn aangehaalde hartstilstand.…

niet naar zinloze vragen die in het bestaan een onverteerbaar antwoord dragen omdat die vraag onbeantwoord zal blijven, ze was een beeld die ik toevallig tegenkwam maar een toeval was het in geen geval, ze zwerft in mijn hoofd, dat was mij door mijzelf beloofd, er zijn momenten geweest dat vaag haar kleur en geur overeenkwamen met een vereenzaamd…

Hij was het bange prooidier, troosteloos vereenzaamd, in zijn fragiele nek gebeten en doodbloedend achtergelaten op een verweerd harnas in de sneeuw. Zijn witte bloed stroomde ongezien de aarde in, een verschrikte duif draaide zijn nek als vanzelf te ver door, viel als een rijpe appel op zijn aangehaalde hartstilstand.…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen, Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…

Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen, Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen, Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…

Vereenzaamd. Ik was achttien toen je me zoende, toen je heilige tong in mijn mond ronddraaide als een circusact van paarden in de piste.…

Jouw liefde voor de medemensen was vet cool, want je maakte zelfs afscheidsgedichten voor totaal vereenzaamde overledenen, die je dan bij hun graven liefdevol declameerde. Hé, Frank, ik stuurde je een FB-vriendschapsverzoek en ook al zal dat nooit ingewilligd worden, er blijft desondanks een hogere band aanwezig.…

Hij ziet zijn moeder, jong en mooi, sindsdien ineens een oude vrouw, een zombie die in stilte lijdt, vereenzaamd en haar spraak voor altijd kwijt. En hoe de toekomst tegenwoordig slechts bestaat uit 's ochtends moeizaam tot de avond verder leven. De bus is laat, hij pakt zijn boekentas om sneller uit te stappen.…

Vinken overstemmen een nerveuze spanning, van een vereenzaamd leven in zijn verdorde verbanning. Zo nu en dan ziet men over de pampa's vliegend een Vuurvogel verder naar het zuiden gaan, om zich bij zijn soort- genoten te voegen als trieste tango tonen hem oproepen terug naar Vuurland te gaan.…

Hij kneedde jou in zijn poëtische taal, glad als een aal en somtijds banaal, totdat jij voorgoed de deur uitliep en zijn ommuurde fort opnieuw blauw en zwart vereenzaamde en hij geen touw meer aan zijn leven vast kon knopen.…