Alle inzendingen over Verslapen

Oorlogsleed is moeilijk te verzachten Kersenkernen knarsen machteloos en andere pitten argeloos In uitgeholde nachten verslapen wij ons woelig onmachtig sprakeloos…

Vele eigenaren wereldwijd hebben zich zaterdag verslapen. In de lente komt de IPhone5 op de markt.…

Vereenzaming, Verademing; Gezapen in de bovenlaag Verslapen wij de grote vraag: Waarom?…

Nu de vroegte veel te laat zijn verslapen dag begroet is het ontbijt de lunch voorbij zijn krant bevat oud nieuws hij heeft vandaag een afspraak met zichzelf dat wel om zich nergens aan te houden hij neemt de tijd voor het te laat van toen…

Als ijdelheid een droom was die de zondaar deed verslapen in een spiegel die het oog in duizend scherven had verdeeld Hoe wist Hij dan ooit zo zeker toen Hij Adam had geschapen dat Zijn evenbeeld gelukt was zoals Hij dat had verbeeld Volmaakt geworden was hij niet maar God- het had niet veel gescheeld…

Een vlijtige coupeuse uit Almere was altijd vroeg uit de veren. Tot de baas haar bij zich riep omdat ze zich 1 keer versliep. Ze dacht toen "ach krijg toch de klere"!…

aarzelend vechtend tegen verlokking van blijven liggen blijvend slapend tegen haar zij aan waarom de dag in? voelend tokkelend tegen huid van haar dij die soepel deint beseffend genietend tegen en met elkaar zij beroert ook mij spelend luisterend in nakend licht naar akkoorden van vlees…

Dagen van mystiek de zon heeft zich verslapen, de hemel niet.…

zwart is de kleur van de nacht die ons laat verslapen in zijn duistere macht zwart is de kleur van de dood die ons doet verlaten in het bloedende rood zwart is de kleur van het niets de melancholie die je bedwelmt en onttrekt aan het iets zwart is de kleur van mijn jas die mijn geest beschermt in een stoffelijk harnas…

Der komt geen einde aan Althans niet in mijn zicht Geen grond waar je kunt staan Geen balans, geen evenwicht Geen reddingslijn, geen baken Zelfs geen teken aan de wand Ik verslap niet, ik moet waken Al heb het zelf niet in de hand Het valt altijd zo tegen Nooit eens een keertje mee Mijn lot is rond te dobberen Alleen op volle zee…

Het is een kenmerk van de Apple-user Hij voelt zich boven iedereen verheven Zijn -Phone en -Pad zijn een manier van leven En ieder Windows-mens vindt hij een looser Die dromers worden pas wakker geschud Wanneer hun wekker-App is ingedut…

mijn woorden stel ik niet meer bloot aan deze naamloze wereld ik verslaap nu de poëzie ruggelings in mijn gedachten muze bladert niet meer met plezier het zucht in het versmeltende licht in vormen van geheim gekwetst in oude levenskrachten treft het argeloos mijn hart het sterft als onkruid en in paarse winden zal zij verdwijnen…

op zondag werd ik wakker alsof het maandag was en stopte pardoes de vuilnis in de brievenbus zodat ik me op maandag kon verslapen en onverstuurde brieven opende om ze begrijpen bleek het thee-ei verdwenen tussen zoekgeraakte sokken die nooit weer om kwamen daarbij vervloog alle hoop op een ijsvrij weekend…

ik heb een liefde verslapen om kuiltjes-wangen te kussen goedlachs aan de hand van vergeelde foto’s kantel ik, als ware opstandig zonder gebaren met droge ogen als ik wakker lig bij maanlicht weerspiegelt alles misschien, misschien was jij er gisteren wel onopvallend maar waakzaam tot diep in de nacht bemin, bemint, beminnend…

zacht gekozen tedere woorden die de sluimering verstoren in ons verslapen liefdesspel liefdevol vertrouwd gelaat schenk mij je passie terug duizenden rode rozen wachten tot jij mij binnenlaat toverfee ik roep om jou een stem half in rouw smacht naar hartstocht van mijn dierbare vrouw…

nimmer braken golven harder dan in de branding van vandaag klotsend als een wilde hartslag tegen een onverzettelijke geraamte bij elkaar gehouden door wilskracht maar ze laten sporen na onuitwisbaar fel getekend in gebroken dromen soms tijdelijk verblekend door lichte waakzaamheid geen gedachte zal zich verslapen door vermoeidheid van…

zeg wekker hou je smoel laat mij me maar verslapen en zeggen dat de trein niet reed dat gebeurt met regelmaat niemand heeft het in de gaten want ik moet via Meppel reizen dus wekker je hoeft je doel niet nog eens te bewijzen sta wel op over een uur of twee en droom dat zij (die er niet is) en waarvan ik steeds meer besef hoe erg ik haar…

daar buiten ligt Een gouden schat verborgen; Je vindt hem heel de dag niet meer, Verslaap je een mooie morgen, En wie hem 's morgens vinden mag, Die heeft geluk de hele dag.…

geel tussen betonnen muren de onderkant afvallig groen jij waaiert bladeren op knisperende hoogte wervelt kleur in herfstoogsten maar rust dan als de avond valt en het tapijt je eindelijk bevalt mag ik misten in het ochtendgloren zo dat de zon zichzelf weer rood kan kleuren een klein detail ik loop buiten en de mensen binnen verslapen…

geen toeval in dit leven Het is doelbewust en vastomlijnd Alles staat beschreven Niets wordt ondermijnd Het is geen plotsklaps gaan en komen Of uit het niets ontsprongen Alles is reeds vastgelegd Geen woord wordt onbewust gezegd Geen blad waait doelloos uit de bomen De zon komt op en daalt weer neer Getijden blijven gaan en komen En ik verslaap…

een slapende reu(s) moet je niet wakker maken bezwoer klein duimpje ze was veel te laat naar school gegaan: doornroosje had zich verslapen de inquisitie kreeg bij heksenverbranding bijstand van grietje aantrekkelijk is de schoen omdat hij me past dacht assepoester onderzoek wees uit dat sneeuwwitjes maagdenvlies zeven gaatjes had…

Verslapen, nooit meer gezien Tot, ja tot de man in de straat Door een politiek correcte staat Laagsgewijs gevuld met haat Elk stuk tuig de kop in slaat…

waar ik ook was zag ik jouw mooie ogen dromen hervonden krachten met een vonkenhart waar ik niet aan twijfel en zo, mijn lief mijn gevoelens gaan diep heb geen uren verslapen aan het gehemelte van down onder nee, in het land van gisteren arriveerde een koolwitje laverend in de wind op wolkjes licht nabij geheel onverwachts kwam…

Het beste had hij zich kunnen verslapen. Dan waren wij er niet geweest, was zijn schepping een beestachtig feest, was de wereld zonder mensen, beter had God zich 't niet kunnen wensen. Maar nu wij toch op deze aarde zijn, dolende, van God verlaten, moeten wij, niet zonder pijn, het beste uit de mens naar boven halen.…

neemt zekerheid ons logisch in de maling We zien geen waarheid, maar gesluierde schoonheid als het ware, en aanbidden slechts fictieve tijd we dansen vaak op valse klanken als muziek en doen ook nog aan twijfelbare gymnastiek We noemen onze onmacht vlug de waarheid brengen ons grootvermogen in veiligheid we denken aan de mogelijke nood en verslapen…

Gebrand in 't glas met loden randen visioenen die steeds in vurig rood waar iemand ooit de verlossing bood gekrast mijn heilig dom doen branden waar zwaar brokaat van gouden kragen bedaard verslapen maar toch zo traag vergeven zij wel mijn zonden graag en ook van dwazen die er klagen hun stenen beelden staan verstard te gapen naar gewelfde…

steriele straten ogen niet alleen verlaten de bewoners verslapen in haastig opgetrokken wijken jaren die zonder betrokkenheid vreugdeloos verstrijken in weekenden rapen de gapende massa’s moed voor verplichte werkweekritten ontladen dan het onbehagen door zich stevig te beklagen vittend op verzuurde buren uren turend naar de buis…

'k Zit verschrikkelijk te gapen, 't is ook allang bedtijd, waarom toch je tijd verslapen, voor je 't weet, ben je vandaag ook weer kwijt, er valt nog zóveel te vertellen, hoe 'k zonder pen moet stellen, hoe vandaag verlopen is, waarom 't nu weer donker is. Ja 'k weet, de nacht is om te slapen, doe 'k ook best, geef me nog even.…

'k Ontwaakte en schreide als om verzuimde plicht, In angst, dat zij haar dag verslapen zou En eerst ontwaken als het gouden licht Verbleekte tot het kille avondgrauw.... Doch wat was mij het lot dier jonge vrouw? En wat bedroefde 'k me om een droomgezicht?…

de bars en de nachtclubs zitten vol verslapen dagen dorstige wijnplukkers met een stijve rug en een onderbetaalde timmerman en wij die ze trachten te vergeten het donker dat de felwitte dagen achtervolgt mannen raaskallend in hun glaasjes tongen van gelieven klevend op elkaar in de kracht van die momenten leef ik nu laverend en dansend…