Alle inzendingen over Vervaagde symboliek

Advent, tropisch warm, overhemd met korte mouwen… Zwetend met een Kerstboom sjouwen. In m’n hoofd alarm - Ongekend! Sneeuw, dwarrelend wit bracht ons toen de Kerstmissfeer… Vadertje winter, wanneer kom je weer? Verdrijf met kille pit m’n geeuw! Kerstmis, malse konijnenbout; waar blijft de échte kerstgedachte? Feest van ’t Licht -…

De labium deur Van het huis van tingelingeling En belle bel Gaat voorlopig niet meer open Het trappetje is opgehaald De ziel van het huis stak de sleutel Aan een ring en die ring aan zijn riem Daarbij, de deur klemde toch al vreselijk Voor het raam hangen gordijnen Van het merk Retina Het huis heeft wat je noemt een schedeldak…

Een portretschilder in Maastricht Heeft een meesterwerk verricht Heel authentiek En vol symboliek Alleen was 't gewoon geen gezicht…

van verlangen naar het voorjaar een foto gemaakt van allereerste sneeuwklokjes in februari als symboliek van het vasthouden van een gevoel waarvan ik dacht dat het kwijt was...…

een mens vervaagd door eeuwen heen nu in het heden leeft mens steeds meer virtueel daardoor meer individueel mens weet nu veel van aarde en de onschatbare waarde een mens vervaagd door eeuwen heen het werk gedaan door lijf en leden doen machines nu, in het heden denkende mens die zwoegt en ontdekt.....…

Alles wat vandaag zo duidelijk is, is morgen weer vervaagd. Zo wordt de volgende dag mijn geheugen weer uitgedaagd maar het is een verloren spel. Alles wat gisteren was is vandaag weer vervaagd. Toch speel ik iedere dag weer met mijn geheugen, maar ik weet: alles wat ik speel is een leugen.…

Vandaag geen symboliek in Nederland.…

Sneeuwklokjes buigen in meedogenloze kou, ze staan daar hun bleke gezichten naar beneden gericht. Misschien zijn het rouwenden zonder tranen, om wat voorgoed voorbij is een jaar stilzwijgend begraven onder de sneeuw een verdriet te diep voor woorden. Of misschien zijn het opstandelingen, uitdagend in al hun broosheid, demonstranten die…

Geheugenspel Alles wat vandaag zo duidelijk is, is morgen weer vervaagd. Zo word de volgende dag mijn geheugen weer uitgedaagd, maar het is een verloren spel. Alles wat gisteren was, is vandaag weer vervaagd.…

hij heeft zoveel achter het wild van het leven gejaagd maar geen kogel kreeg te eten zo heeft hij de loop omgedraaid en het laatste beetje leven vanuit het eigen hart gegraaid…

De dood kent geen vrienden ook geen vijanden enkel de ademloosheid gevolgd geheel stapvoets door rust zacht. Het zwaard van de nacht viel ik heb het vannacht zien schitteren. Het zwijgende ontdooide en bevroor spraakzaam vanuit een donkere diepte als ziel even verlicht weer opstaande nu definitief aan het lijf ontvlucht. Woord en daad…

Het is een niemandsland, een zwarte vlek, vervaagd. De naam, 't heeft geen plaats. De mensen zijn er weggejaagd. Het is een niemandsland, zonder ziel en zonder hart, tochtig, kil en levenloos. Zelfs de dood die er niet wacht.…

Mijn hart zonder gevoel voor enige symboliek is zuiver als zij schoon is.…

Ik zie de symboliek ervan, dus ook Begrijp ik nu de keuze van de rook.…

Eén duif blijft zitten, op het gras stilzitten... de rest vliegt hoog op. Eén duif, die ik nooit zag poepen, eten of pikken, drinken... die niet méér vroeg, dan wat nodig was. Eén duif om me heen al 41 jaren lang, met wie ik alle angst overleef! Eén duif met wie ik mijn levenlang leef.…

Heel Bagdad werd die ochtend ruw verstoord Toen er raketten uit de hemel vielen Een van de afgevuurde projectielen Heeft een hotelverdieping haast doorboord Ach, wranger kan de symboliek niet zijn: Met kerstmis 11 september in het klein…

Ze hebben het op kaarten kunnen lezen, In symboliek van logo en van licht: Op deze Spelen wordt een stad gesticht, Nog even en dan is het Plan bewezen. Op twaalf augustus is het weer gedaan. Geduldig hoop ik dat het goed blijft gaan.…

Ik hou erg van voor de hand liggende symboliek dezer dagen. ----------------------- uit: 'Klaai', 2008.…

Donkere tunnels vol symboliek verlicht door een enkele fakkel de dood kijkt mij aan en ik zoek een weg naar jou verbonden in gedachten samen één het uur is nabij treur niet mijn lief wij zijn voor altijd…

Ik heb mijn huid beschilderd Met symbolieke plaatjes Zelf gekozen Gevuld met pijn Om te herinneren Wat er was Het met me deed En dat het nooit meer Zo zal zijn Merktekens Uit het verleden De ene klein De andere groot Ik koester ze Al vele jaren Mijn leven lang Tot aan de dood…

We gaan vandaag Bevrijdingsdag weer vieren Met festivals, met vlaggen en muziek, Een mengeling van feest en symboliek: Bezetters moet je simpel ausradieren. Wat hierop aansluit wordt al haast routine: Nu nog bevrijding van de Oekraïne.…

Nog zie ik de initialen van onze liefdessignalen in de oude elzenstam waartegen ik in je kwam Het hartje is vervaagd dat is wat aan me knaagt…

Zij schudde haar losse manen bruin en blond gekruld en steil in haar stijl om haar heen. Zij keek rond en observeerde gromde en brulde maar ze was niet meer te temmen. Ze was de rijpe leeuwin die zéér goed voor haar welpen zorgen zou.…

Zee golven meeuwen voetstappen in zand vervaagd door de tijd herinnering aan heel lang geleden voorbij.…

in het voorbijgaan aan het venster glimp van vervaagd verleden verbleekte silhouetten vervluchtigd tot schimmen in de verstreken spiegel van glas…

zag vingers tekenen in symboliek een witte muur nog zonder weten het krijt ben je vergeten de breuken wel aanwezig je dwarsstreept duidelijk veel de pijltjes wijzen naar uiteindelijk tussen accolades staan je stellingen maar in vergelijken blijft de uitkomst grijs…

Ik kon niet slapen vannacht dromen vervaagden als een spiegel in de nacht verloor waar het om gaat en wat ik heb verraden onbereikbaar dichtbij voor een dag als morgen…

de nacht bracht de stilte nog dieper alle woorden vervaagden verward in een lege droom achtergebleven tijd dwong me tegen een muur van vergetelheid…

Het lijkt nog koud De weg voor je Het laat je goud Smelten Rivieren meanderende je tegemoet Kabbelend traag Waren we nog hier En daar waar gezichten Vervaagde…

Een ingehaalde herinnering geeft z’n tranen door in een open gevormd gezicht omarmt haar achtergrond in symboliek of teken of in een oneindig woord, verspreekt zich niet in onbetamelijkheid zonder vooroordeel, verzwegen in een ongeschreven gedicht zich telkens uitvindt, om weer wat origineels te verzinnen, van de tijd is niet…