Alle inzendingen over Vlijt

De wereld gaat aan vlijt ten onder Volgens auteur Max Dendermonde Sure, ze geeft een hoop gedonder En toch... kunnen we niet zonder…

vlijt de mens zich overal tegen mij aan.…

Voorbij de lust ligt het land van ultieme tederheid, waar zich jouw lichaam tegen het mijne vlijt.…

De onmetelijkheid van het heelal is te verdragen op een mooie lentedag in de Beemster, thuis op deze eenzame planeet vol tulpen en stolpen 'Gladde akker', 'Hoop en Vlijt'. Geen zwarte ruimte maar stralende zon langs de vaart een grutto zonder weet van leegte tussen manen, sterren, stelsels.…

Ik wil niemand beperken, maar een mens leeft niet om te werken, te veel te lang, het geeft gedonder, de wereld gaat aan vlijt ten onder.…

het teveel aan dromen in mijn rugzak gestopt omdat ik niet kon kiezen wellicht kan ik er morgen iets mee dacht ik nog en verdomd de volgende dag kwam er één van mijn dromen tot leven tóch maar goed dat ik er zo zuinig op ben geweest…

je streelt leven in de boom koestert groen en vlijt ze loom langs takken die je buigt en met een zachte ruis sluit je de zomer bladert met geritsel door de kroon.…

Vederlicht, vlijt ze haar voet in het betraande gras. ontroering druppelt uit haar met dauw bedekte ogen over het gulle schoon van een nieuwe dag.…

dans dans voor mij hier op de grens van het getij je bent mijn ebbe en vloed de schelp die op het strand zich vlijt het parelmoer waarin ik naar je kijk als je voor de eeuwigheid met mij vrijt…

(Haiku’s) een wesp komt sluipen vlijt zich op het bladerdek zijn wapen in rust het lijfje vol zoet heeft vandaag genoeg gehad van plagerijen…

Vlijt u maar neer op mijn orthodontistenstoel Wilt u een beugel soms? Of toch een kroon?…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt © Jan Bontje 2003…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt © Jan Bontje 2003…

De kleinzoon van Hitler-fan Bush is ernstig, gelovig en louche Hij legde met vlijt een bommentapijt en raakte Irak maar niet kwijt ----------------------------------------- © Jan Bontje 2003…

Niet meer dan een geest klopt aan, wordt opengedaan vlijt zich in het hart zacht als water uit de Dode Zee Spreekt met haar stem in haar gedachtengang licht het duister op stilt bijna alle pijn…

Ze gaat naar het strand en vlijt zich neer in het zand Voelt de strelingen door de wind, en onttrokken aan het gezicht spreidt ze haar benen licht De wind beroert nu haar geslacht; ze kreunt daarbij onhoorbaar zacht…

ze opent de hemel vlijt langgerekte schaduwen op de wereld neer laat ze bewegen elkaar zacht strelen met gebaren die de zwaarte verjagen net zolang tot ze ineengestrengeld tonen wat kwetsbaar maakt…

de wind vlijt zich smijdig om de boom en streelt liefkozend de stam de groene kruin wiegt met zichtbaar welbehagen de bladeren groeten wuivend zo doen ook wij mijn lief in alle jaren die wij nog samen mogen zijn…

Wat is vrijheid, zonder de plicht aan een bureau vervuld met vlijt? Wat is solidariteit, zonder het alleen-staan eenzaam in de strijd? Wat is leven, zonder dat het door de dood wordt opgeheven? Komt niet pas inzicht, als iets door het ander, donkere wordt belicht?…

Zo vaak je wilt Zal ik mijn best doen Zo vaak, zo veel Zo onbegrensd Mijn best en meer Ik kan nog beter Nog beter dan Wat jij nu wenst Zo goed het gaat Zal het gebeuren Dag en nacht Ben ik in touw Nooit zal ik Mijn vlijt betreuren Ik doe het graag En veel Voor jou…

Nimmer moet ik ledig wezen; Alles doen met lust en vlijt. Bidden, leren, schrijven, lezen, Spelen, werken heeft zijn tijd. Moeder lief ’t kan ook niet velen, Dat de tijd verwaarloosd wordt. Lui zijn, zegt ze, is tijd te stelen, En ons leven is zo kort!…

het nachtelijk blauw vlijt zich als een donker kleed over de aarde de wereld in een andere dimensie hullend hoorbare stilte omhulling en weidsheid biedend de magie van de nacht neemt mij bij de hand laat mij een moment het contact met de eeuwigheid ervaren…

vervuld van vlijt voor vrijheid en vaderland beschreef hij alle nachten de ganse buurt met witte achten de buren dachten dat dit de pijn van het lange wachten voor hem verzachtte maar het enige dat hij betrachtte was het schrijven van zo veel mogelijk witte achten…

'Met zuinigheid en vlijt', verklaart de bakker, 'ga ik te werk.' Hij is een krentenkakker.…

Ik telde mijn zegeningen en ergens halverwege raakte ik de tel al kwijt Ik telde mijn uitdagingen pas toen ik klaar was zag ik dapperheid De uitkomst was gigantisch Ik telde mijn aandeel en mijn vlijt Mijn zegeningen groeien Ik ben gestopt met tellen bij zoveel wijsheid…

ze koestert haar kind met warme ogen haar aandacht schemert rood in het groen in armen vol rozen wiegt ze haar kind de geur van hen samen gedragen door de wind zij vlijt haar kind in een bed van gras het kind dat even in haar gedachten was…

rustig ademend vlijt zich de zee tegen het koude land wil zich de wangen koelen diep verzinkt de stap in het vergeten van een zomer drijven bikken in een grijze verte daar aan die oeverrand waar vlokken in het onzekere landen vinden zich onze lippen.…

hier zit ik dan te staren met tegenover mij de tijd die zich, als ware hij één met mij in mijn blikveld vlijt wij roeren in de rooibosthee ons voorgezet om half twee waarna we de gordijnen sluiten om lichtjes aangedaan en tabak hebbend van lijnen in rook op te gaan…

Het is komkommertijd, het nieuws is mager Dus poema’s, cobra’s worden weer met vlijt Door journalisten uit hun kooi bevrijd. Door dik en dun is daar Jan Kees de Jager. Hij krijgt een dikke tien: geen euro-ketter. Maar worden wíj per saldo daarvan vetter?…

een lage zon spat kleuren op het wad prijst in lange slierten rood de avond aan de einder kruipt snel dichterbij in onontkoombaarheid donker vlijt de schoot van leven met zijn nachtgezicht vergeult in droogval wachtend op het eerste ochtendlicht…