Alle inzendingen over Vogelvrije

Zachtjes waait het gordijn, in de hoek van de kamer, open. Zacht pastel verweeft met kristallicht en dwarrelt naar binnen. Buiten weerklinkt een kinderlach en een kinderliedje trekt mijn aandacht. Het raam staat open en ik zie een zachtblauwe lucht. Op het versgemaaide gras beneden mij spelen enkele kinderen. Ik adem de lucht in…

Ik voelde je warmte, deelde je dromen koesterde je stralende verenpracht Maar we leven in een andere wereld en spreken niet dezelfde taal Dus onvermijdelijk word je wakker en laat je deze boom met zijn verhaal Je zet je af en ineens ben je weg een snelle wind keert je tij Naar de wereld om te verkennen genietend van je leven, vogelvrij…

Ik wil gelijk de arend zijn en zwevend over mijn levensweg zal ik hemelhoog mijn koers bepalen En terwijl ik mijn pad evenwichtig afleg verdrijf ik ijzige kilte met mijn pennen, zodat vlijtige vleugels vlot openslaan, vol kraskracht en moraalmoed. Vliegend van Bestond naar Bestaan.…

ook dat mijn handen zachtjes streelden mijn vingertoppen liefde bedreven, kriebelend als vuurvliegjes dansten op jouw huid die fluisterende adem in je hals het knabbelen aan jouw oor je hals,schouders en okselholten zelfs dat je overgevoelig raakte bij een streling van mijn tong tussen hoofd en onrustige tenen in, weerloos lag je erbij,vogelvrij…

Ik heb een gillend hoofd; met dubbele tong geeft het een onverhuld beeld, een krachttoer van een vogelvrije.…

Vogelvrij!…

: Vogelvrij…

De vogel is vrij, de wind is blij. Het is een minnespel tussen deze twee geliefden. Zoals de wind de vleugels van de vogel streelt. En de vogel erop vertrouwt dat de wind haar draagt. Dat kan alleen maar liefde zijn!…

Zo vogelvrij als een vogel gekooid. Geen spieren gekweekt geen grote vleugels ontplooit. Nooit gevlogen als een vogel vrij. Hoog door de lucht. Waar de kooi niet bij. Geen sleutel nodig om te denken. Haar ogen gesloten, nooit op slot. Vliegt de vogel vrij en blij door de wei tussen koetjes en paarden.…

Vogels willen vliegen vissen willen zwemmen ballen willen kaatsen bellen willen blazen sterren willen stralen en harten blijven jagen Bomen willen ruisen handen willen wuiven vlaggen willen wapperen rupsen willen vlinderen vlinders willen fladderen en bijen zoeken bloemen Kuikens willen piepen wortels willen schieten Hanen willen kraaien…

Gedachten zijn van klei, zich vormen uit alles of niets die modellen worden vogelvrij Deelbare verlangens, halsreikend naar de liefde, echoput van puur geluk?…

Nieuwe bewoners van de flat zijn vogelvrij waarom dat is Sjors omdat ze geen vogels hebben wat is daar zo moeilijk aan…

Wat vogelvrij is, wordt gevangen. Een vogel is een rijke astronaut die zich aan geen tuig laat behangen.…

De schemering neemt de symfonie van de dag in vogelvrij vlucht.…

Want zonder nummerborden Ben je vogelvrij geworden!…

Ze kijkt me aan met haar reebruin intens, verloren, angstig, triest geeft me `t gevoel te willen sterven Ik hoef je niet te laten gaan maar je kunt vliegen dus ik leg je neer; vrij de vleugels te zwerven even niet begrijpend, d`r kopje schuin tot haar donk`re ziel `t blauw verkiest vlak voor ze `t gras laat werv`len door zacht haar…

Glijdend door de lucht Observerend, hoog naar beneden Een veldmuis in het koren Aanvallend zonder te horen Weer een succesvolle duik Weliswaar instinct Des al niet te min Wederom een gevulde buik Hoog in een boom Het overzicht terug Veilig en tot rust Vogelvrij, voor jou een must!…

Ik ben gekropen uit mijn ei en voel me als een vogel zo vrij. Het ei is het begin van mijn nieuwe leven. Het mooie zit hierin dat ik vrij kan zweven. Als een albatros hoog in de lucht, vrij te zijn in een lange vlucht. Te tortelen als de duiven, fladderend omhoog te stuiven. Als mussen badderen in het zand, wanneer het weer warm is…

(met dank aan Willem Kloos) ik ben een God in ’t diepst van mijn gedachten het Haagse luchtruim is mijn hoge troon ik wijk niet voor de dreiging en de hoon van hen die mij vervloeken en verachten Oost-Indisch doof ben ik voor jammerklachten een stad aan zee, ik ben een autochtoon u bent lakei en veegt mijn straatje schoon mijn schrikbewind…

Wat is er met mij vandaag toch weer gebeurd, overkomt vast wel meer mensen, dat zal best. Ik moet naar de fysio en wandel ernaartoe, als er diverse auto's komen aangescheurd. 't Is namelijk 'wegbrengtijd' voor kinderen, die braaf door Pa of Moe, naar school gebracht worden, met fiets of auto, 't maakt niet uit hoe! Zoals gezegd, oversteken…

Boven de mist van dubbel denken, grof gevoel dat geen richting kent, zweef ik door de ijle lucht als vorst van vrijheid, liefde en zin. Woordgolven branden stuk op de oude sterrenkust. De noten die ik kraken wil zullen verder zingen dan een lied. Het pure vervalt van nature in hapbare brokken eigendunk. Ik ben wijzer en tast zoveel hoger…

Klein vogeltje in je glazen huisje Je kraaloogjes kijken angstig rond Nooit zal je de vrijheid meer proeven Je trillende verenlijfje bonst van angst Klein lief gevangen vogeltje Toch zal je de vrijheid gaan vinden Langzaam laat je je verenpak neerglijden Je kraaloogjes sluiten de angst is verdwenen Klein vogeltje in je glazen huisje Zwevend…

een vogel die het nest verlaat zingt hoog zijn mooiste lied vanaf vandaag staat hij op straat een huisje heeft hij niet zijn koffertje met goede raad een traan die niemand ziet vertrouwen, maar geen ruggegraat een echte zielepiet toch vliegt hij dapper ´s avonds laat alleen in grensgebied en controleert met regelmaat of hij…

Kom kleine vogel Zing in kristallen klanken jouw lied Ik zal je echo horen Kom kleine vogel Laat je vleugels dansen op de wind Ik zal jouw schaduw vangen Kom kleine vogel leer mij leven zoals jij Zweven, zingen dansen Vederlicht de hemel proeven vluchtend vogelvrij…

Vogeltje, o vogeltje in de lucht waarom heb jij toch zo’n haast Bedenk ik met een diepe zucht wijl jij hierboven over mij raast Vogeltje, o vogeltje in de wind snel je dan wellicht naar je nest Naar je vogelliefje plus je kind ga je daarom rapper dan de rest Vogeltje, o vogeltje uit het oog waarom bleef je nu niet bij mij Waarom toch in…

Laat me vliegen in vrijheid open de kooi waarin ik kwijnen moet geef me ruimte wijd en zijd waar ik blauwe lucht begroet. Zingen wil ik in bomen bij het krieken van de dag zangen uit nachtelijke dromen genieten van elke vleugelslag. Bevrijd uit benarde positie van steeds beklemd gevoel klinkt mijn lied als compositie van uiteindelijk…

Het oude hoofd, de draden losser spoken van vroeger scherper in beeld De benauwde tuin, onwetend struikgewas Als getuigen van een bevroren tijd de hoge drempel, een blok van hout met ogen die het niet zien de namen allemaal verhaspeld bordjes van zinloos verlangen vlakbij is de eeuwige muziek tien meter verder is de wereld vrij…

Van nu af aan ben ik vogelvrij.…

vermoeid van het rijmen schreef hij maar wat op een beetje dwars zoals dat hoort wanneer je kwaad bent op jezelf omdat je inspiratie mist woorden zonder betekenis zinnen zonder enige zin een vogelvrij gedicht eigenlijk…

sierlijk laveert zij als op wolken gedreven tussen donkere diepten en hemelse hoogten de tijd trotserend deint zij op golven haar ritme van leven haar eigen weg volgend…