Alle inzendingen over Voltooid verleden ti

(fine) (rust) Mi mi mi mi fa, Mi mi mi mi re, Mi fa mi re TI la so la so fa MI RE, (rust) Mi fa Mi re Mi mi! (rust) Ti ti Fa fa La la Mi mi, Ti ti Fa fa La la Mi mi, RE mi FA so LA TI... (rust) Ti fa RE! (da capo)…

Rechts met de Bijbel: voltooid verleden tijd!…

Kom me niet achterna ver verleden lang voorbij; ik hoef niet meer te zien en hoef niets meer te weten dus ook niet terug te halen de dingen liefst- of soms ook echt- vergeten. Wat voorbij is is voorbij je kunt het laten rusten laat het maar hier nu verder gaan met in het heden te berusten.…

Denk aan het verleden, het heden, aan de toeko... Voltooid verleden tijd. De klok, ook ik, wij lopen door.…

Want gisteren was gisteren voltooid verleden tijd maar nu: een vol jaar ouder dat raak ik nooit meer kwijt: Maar ze nemen het me ook niet af!…

Welnee, het is De Leider een behoefte verleden tijd van zijn partij-geboefte een doofpotonderkomen te verschaffen. Ach, was die club van onverdraagzaamheid maar vast gehéél voltooid verleden tijd….…

Pesten is uitgegroeid tot een WERKWOORD, voltooid HEDEN Wanneer het erin sloop, geen mens met normaal VERLEDEN kan hierop antwoorden. Jammer toch, dat blijkbaar het werkwoord PESTEN niet tot ONVOLTOOID VERLEDEN, kan worden berekend, EXCLUSIEF BTW. Want de prijs, is altijd te hoog!…

Herroepen kan niet, telkens herinner ik je gezicht; een gewoonte. Dit lijkt wel steen in vergruisde vorm, niet oplosbaar in water. Er sijpelt muziek in oren ontdaan van gehoor. Onze tijden herleven, we doden de tijd terwijl mijn ogen herbeelden. Een cirkel leek mij ideaal, geen begin, geen eind, van alle tijden. Toch slaan de…

hoog in de lucht de lat onbereikbaar koud op de top elk pad loopt omlaag eenhoorn zonder gezel ik blik en bewonder kan er niet bij voltooid verleden tijd voor mij.…

Een rozig veegje kleur verraadde later - toen ze het weer aantrok - dat ze nu maagd was in de voltooid verleden tijd.…

Het glazen hart is gebroken, kristallen splinters verspreid tot in de uithoeken van voltooid verleden tijd. Zo wanhopig sterk, zo breekbaar fragiel. Enkel nog krachten puttend, uit een stervende ziel.…

plakkend,zwetend rood doorlopen ogen vragen het antwoord niet wetend het leven te strak de voltooid verleden tijd maar moeizaam vergetend onder het ijs geschoten zoek ik terug naar het wak…

schrijf me vanavond niet over de ondergaande zon alleen ontluisterd wil ik je nog lezen ontnuchterd blikken naar de overkant door weer een kille regen gesust met woorden als voltooid verleden ontmaskerd lees ik je als vreemdeling…

Mijn moeder is geweest voltooid verleden tijd Zij was in haar uurwerk vrouw van de klok Zij was in haar breiwerk van vest tot en met sok Zij is in m'n hoofd soms in m'n handen Voert nog -onzichtbaar- met mij 'n strijd over tijd, over tijd.…

Later als je voor me staat met stem en gitaar grens overschrijdend angst overwinnend het is niets het kan niets zijn voltooid verleden tijd het gaat om ons dus pak je spullen lief sluit het verlangen niet langer op tot die dag fluistert jouw naam in mijn dromen jouw zijn in mijn hart…

het is gekomen en gegaan, min of meer we wilden weten van de hoed en de rand alsnog luisteren naar stilte wijken in verstand nevel en hoogwater we moesten tijd rekken beleggen in geheugen om verleden te vergeten op de gang naar een deur een zucht zonder gezicht het gesloten boek, terwijl niemand zich kon herinneren…

geen voltooid verleden ooit beloofd…

Is dit nu Voltooid Verleden Tijd?…

het verleden heeft meer te zeggen dan over tijd alleen het beslaat een periode waarin alles leefde naar de voltooid verleden tijd in een bestaan met specifieke zaken zoals kleding geur spraak om deze leef maatschappij terug krijgen en te proeven hoe de essenties van leven in die emoties weer opnieuw gevoeld en ervaren worden…

De zandloper der tijd loopt door heden vergaat naar verleden neemt alles met zich mee vervaagt zich tot herinneringen Verbasterde gedachten gemengd in doelloze gesprekken besproken terwijl de zandloper zijn werk doet en de tijd rustig doorvloeit Geworden zijn herinneringen nu voltooid verleden tijd vergaan in de loper Herrezen in herinnering…

T.V. Tijd... ik weet nog van de beginperiode, een páár uitzendingen per week, bij de buren stond zo'n pratende kast... je snapte er niks van, als je er naar kéék! Wist ik veel... Als het programma afgelopen was, kwam er een "omroepster" in beeld, ze zwaaide naar de kijkers, die enthousiast terugzwaaiden... Wisten wij veel... 't…

getrokken groeven door een landschap van rimpels opgehoogde wallen onder ogen zien het zicht vervagend grijze strepen wolken gouden haren trekken draden…

misschien dat mijn vrouwelijke alter ego u in de toekomst nog eens lastig valt maar ik heb het met u gehad ik ben geschiedenis reageer maar tot u een ons weegt dan haal ik mijn gram…

rond de gerijpte boom tilde ik gebroken tegels uit vergangen grond geplette wortels rauw geschuurd onder blinderend grijs ontsnapten rafelend aan het patroon van gesmoorde vrijheid later, veel later na vergruizing van kil beton dekte ik de open ruimte met jonge aarde toe…

Laat dit een nieuw begin zijn En dat jij verdronken bent Dat je ergens ver in mijn hart zit Een herinnering, een voltooid fragment.…

Zolang geleden, dat ik niet meer weten zou, hoe je er ooit uitzag in goede tijden, evenmin in slechte. Zolang geleden is het, dat je koos, niet in dit aardse bestaan te blijven. Zolang geleden, dat ik me neergelegd heb, bij je beslissing een einde te verkiezen, wat niemand zou mogen kiezen. Zolang geleden, en toch elk jaar weer denk ik…

Ik loop niet meer door het park of over straat op blote voeten kortzichtig lang haar werd minder en grijs er is niet zoveel meer om te moeten levende voort is er wel wat uitgewist en ook toegevoegd vaak zo ongevraagd werden stiltes soms dieper dan gedacht lijsten van vergeten namen dwalen ergens doelloos scherpe randen verzachten langzaam…

Even zag ik je lopen Dré, een jonge man met aan de ene hand een kind, een ander kind er achter aan, en in de andere hand een tas vol vuurwerk Maar nee, je was het niet.. Even zag ik je weer zitten Pieter aan het water, genietend van een broodje paling en een biertje Ik knipperde met mijn ogen, je was het niet.. Terug thuis bij Jan…

De laatste dromen zijn gestorven over het landelijke van het landschap zwerven lopers naar de boom die stiller is dan zwijgen alleen onder jouw luchtruim bespeel ik jouw string maar je hebt niet in de gaten dat ik zing voor het verleden van jouw zomerse land er zijn geen grenzen, vrij is het strand de eerste stappen zijn voltooid.…

voltooid in een stroom van gedachten…