Zoals altijd

Herroepen kan niet, telkens
herinner ik je gezicht;
een gewoonte.

Dit lijkt wel steen
in vergruisde vorm,
niet oplosbaar in water.

Er sijpelt muziek
in oren
ontdaan van gehoor.

Onze tijden herleven,
we doden de tijd terwijl
mijn ogen herbeelden.

Een cirkel leek mij ideaal,
geen begin, geen eind,
van alle tijden. Toch

slaan de deuren dicht,
zwijgen de muren,
zonder wederhoor.

voltooid verleden tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 83