Alle inzendingen over Voort!

ik fiets een dijk aan weerszijden de zee waarvan de golven hoorbaar beiden kanten de helling aan slaan zijwaarts duwt mij de wind de handen stevig aan het stuur trap ik de pedalen die niet vloeiend draaien vanwege een knik ik druk zwaarder door mijn voet en schiet dan even in het luchtledige enzovoort en telkens waait mij een harde wind…

Voort! Sta niet stil, Kijk niet om Maar ga door, Door, door! Kijk niet om, Sta niet stil Word niet als Die van Lot Een zoutpilaar In opdracht van Je eigen god.…

In kleine passen, gezicht naar de grond Langzaam in leed voort langs vele graven Een tocht die slechts oproept vele vragen Verzet en verraad sloten geenszins bond Verlinken en juist vechten voor vrijheid Bron van ellende dood, wereld bevrijd…

We zijn nog lang niet toe aan de formatie Het blijft voorlopig nog bij informeren Waarbij de heren steeds blijven proberen Te zoeken naar de juiste combinatie Dan zeggen ze, na weken redetwisten Wat wij, voor ze begonnen, al lang wisten…

“We hebben heel goed met elkaar gesproken, Het was inhoudelijk en intensief, Maar nee, nog steeds is niets definitief, Nog steeds is de impasse niet doorbroken.” En morgen zie ik Remkes al weer staan, Als alles weer in rook is opgegaan.…

Wat is tijd, staan we erbij stil? Nee, hij is alweer verleden. Één minuut, zestig tellen met een zucht ertussen. Één uur, lang als je wacht kort in gelukkige uren van de nacht. We plakken slechts een etiketje, een terugkomend ritueel de tijd gaat gewoon verder Ja, weet hij veel… Dagen, jaren, eeuwen we kijken erop terug. Soms gelukkig…

voort!…

Zegt 't voort, zegt 't voort, Al wat een ander niet bekoort. Eensgezind in wat je stoort. Balancerend op een zijden koord.…

Toe, mijn beesten, voort!…

Driewerf God loven: voor de dag van gisteren, vandaag en morgen.…

In de lente is het Zo voorspoedig begonnen De bloesem overweldigt Al het oude, wijst het Donker van de winter Resoluut de deur Het nieuwe leven Gaat los, de knoppen Barsten open Wind, water en warmte Doen de rest - Het fruit begint te rijpen, Wel anderhalve maand te vroeg, Een fikse zomerbries Komt onverwacht, het fruit…

Een steen werd in het stille water gegooid de omgeving werd beroerd, geroerd en nooit meer zoals ooit. Geloof in eigenheid en zelfstandigheid bracht kracht door ongekende saamhorigheid Nieuwe stenen werden gezocht, gekozen om hun eigen pracht, elke steen heeft zijn eigen unieke vorm die waardevol wordt geacht. Stenen worden nu samengevoegd tot…

Je loopt door de nacht, een eindeloze, propvol met sterren: in een hoed probeer je ze te vangen. Je gedraagt je als een zwerver voor een winkel. En je bedankt als je iets van hoop ontvangt. (je doet een diepe buiging) Dan ga je weer verder of er niks aan de hand is. De wind waait hard. Keihard. Hou je vast! Man, hou je hoed…

waar is de moed gebleven om je als mens onder de mensen te begeven het schuifelt voort zonder op of om te kijken loerend naar het schermpje gelijken zelden vang ik nog een blik van kijk mij eens aan ik zie jou en hier ben ik samen zon en warmte delen in lichaamstaal de tekens spreken van blij zijn met elkaar in raken herinneringen…

De wielen draaien door als de raders in mijn hoofd Een file van gedachten die mijn motor doet stotteren Met spiegels kijk ik terug naar wat ik achter laat Meestal niet veel goeds enkel roet Kijk niet enkel achteruit Maar kijk ook eens voorruit Anders zie je niets mis je kansen Tot de motor zijn laatste adem blaast…

verloren in die ene dinsdagnacht altijd sta je naast me 'k voel elke dag jouw hand rustend op mijn schouder voor altijd zielsverwant een liefde als de onze die kent zijn weerga niet die gaat over de dood heen want onze wil geschiedt je beloofde veertig jaren 'k weet zeker, jij houdt woord zolang ik leef ben jij er en gaan wij samen voort…

verloren in die ene dinsdagnacht altijd sta je naast me 'k voel elke dag jouw hand rustend op mijn schouder voor altijd zielsverwant een liefde als de onze die kent zijn weerga niet die gaat over de dood heen want onze wil geschiedt je beloofde veertig jaren 'k weet zeker, jij houdt woord zolang ik leef ben jij er en gaan wij samen voort…

Volhardend geloof is in het daagse leven en klein gebeuren, nuchter, met bezonnen geest, Gods wil gedenken en doen.…

Hoe jij de essentie wilde bereiken van de stille pijn in het verdriet woorden die niet zwijgen konden aan kon raken in het benauwde zijn de droeve vreugde van de zielenpijn en ik die jou nooit troosten kon jij leeft voort waar ik begon met smart in mijn zwijgen bonst jouw dichtershart.…

Voort, door naar 't drukke rulle zand! Voort, door! Verliest geen tropentijd, spoedt u per Sprinter Tienmaal per uur vanaf CS naar ginter Uw plek onder de zon gaat straks teloor Waar 'n vlucht door de geluidsbarrière gaat Daar ligt heel Holland, suddert, bakt en braadt...…

Lange dikke wollen jas Altijd eendre zware pas Loopt hij voort en loopt hij voort Loopt van oost naar noord naar voort Stopt en staat heel even stil Denkend dat hij keren wil Loopt weer verder dan naar noord Loopt hij voort en voort en noord Zoekend zoekend naar het oord Waar z'n kinderziel ooit werd vermoord…

Voort mijn bruin! Voort mijn bruin! In de stap! Rij nu knap, - 't Is geen grap - Door de tuin. Stil wat, paard! Wees bedaard, Of 't bekomt u slecht. Voort mijn beest! Voort mijn beest! Op een draf 't Bergje af! - - 't Hondgeblaf Niet gevreesd. 't Spreekwoord zegt Wel te recht: Blaffers bijten niet.…

hart brandt onstopbaar onblusbaar voort gevoed door liefde of haat…

Het hoofd teder gebogen de hand aan de rand van haar hoed met vast gebaar tegen de harde wind Haar borsten toont zij met trots rokken wapperen om haar lange benen die dansen met sierlijke passen spelen spot met de wind Zij schrijdt vastberaden voort niets kan haar deren Al zo lang bewonderd mijn bronzen beeldje op tafel.…

Er stonden drie kruisen op Golgotha, Maar de boer hij ploegde voort. Magdalena, Maria, Veronica, Maar de boer hij ploegde voort. En toen zijn akker ten einde was, Toen keerde de boer de ploeg En hij knielde naast zijn ploeg in het gras, En de boer, hij werd verhoord. Zo menigeen had een schone droom, Maar de boer hij ploegde voort.…

Voort gaat de trein De ene keer snel de andere keer langzaam Maar stoppen doet hij niet De weg achter hem is bedekt door mistflarden Voort, voort!…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

O wee, als de minister-president Ons landgenoten weer eens toe gaat spreken, En ongevraagd bij mij weer in komt breken, Al raak ik aan zijn praatjes wel gewend Want elke keer zegt Mark met droge ogen Dat we - althans voorlopig - nog niks mogen.…

Hij heeft onlangs een hoofddoek vastgebonden maar zag te veel; een nikab dus gepakt ’t Werd niks, ze had nog veel te veel contact De boerka heeft hem wél erg opgewonden Van slag is hij: volkomen kwijt de kluts door giebelende, geile bivakmuts…

De feniks heeft zijn Hoofd begraven in de as Die hem aan alle kanten Omgeeft, zijn lichaam voluit bedekt - Over hem heen groeit Het onkruid dat gretig Omhoog schiet uit Deze hopen puin en as En met een schok besef ik Dat hij zichzelf is geweest, En dat ik die feniks was…