Alle inzendingen over WATERKANT

hij trok met ons naar de waterkant, bij de wilgen. voor iedereen van onze straat sneed hij een wilgenfluitje. met kunstenaarshand dirigeerde hij ons tieners. muziek verzacht de zeden. onze buren waren daarmee ook danig tevreden. joz.le bruyn…

Nooit was de horizon zo verzonken in de mist, nooit was het land zo onbemand maar het kind dat blootsvoets in de verte uit het mistlicht verscheen wist zich veilig aan de waterkant te houden.…

Als kind speelde ik graag aan de waterkant spelend met bootjes of steentjes scheren altijd was er een buurvrouw aan de overkant die, uit angst voor verdrinken of mij bezeren mij waarschuwde voor de gevaren van de waterrand geheel opgaand in mijn spel zag ik geen gevaar de bootjes dreven onschuldig in de haven toch kwam deze vrouw met een afwijzend…

ergens langs de waterkant tussen het hoge riet kun je vredig wegdromen helemaal in het niets ik sluit gewoon mijn ogen en voel aan mijn gezicht de zachte helende warmte van een vroege lentezon ik luister naar het lied van een naarstige leeuwerik die volop druk bezig is met het bouwen van een nest ik laat me even meenemen met de richting…

ik zit hier aan de waterkant me echt niet te vervelen mijn lange rok kreukt in het gras maar dat kan mij niet schelen waar geen geluid meer wordt gehoord wat kan er mooier wezen dan daar te zijn en ongestoord een heerlijk boek te lezen…

Weerspiegeling in het water de contouren van je gezicht door rimpels vervagend vereeuwigd in een gedicht Weerspiegeling in de lucht gedragen door dwarrelende winden een droombeeld belevend van haar, die ik niet kan vinden Weerspiegeling gevormd door gedachten jij tedere, heerlijke vrouw creatie van innerlijke krachten ach lief onthul,…

Aan de waterkant Kijk, daar staat een visserman, te vissen zo op het droge. Hij doet een aasje aan 't tuig, en werpt z'n drijver in den hoge. Een plons, de spiegel rimpelt, vissen glijden reeds rond de haak. Ze zien het wel, happen nog niet. Geduld blijft een schone zaak.…

zon glinstert vrolijk kabbelend geniet ik mee al pootje badend…

Ik zit hier langs de waterkant de nevel siert het bos ik gooi steentjes in het water laat mijn gedachten los. De schoonheid van dit groene woud brengt mij tot ontroering en merk dat de natuur mij aanzet tot ontvoering, want..…

een man dichtbij de waterkant het roerloze water het beladen hoofd verder niets een man dichtbij de waterkant niet verder…

Aan de waterkant een zachte wind omhelst mij de vogels fluiten Hoe bijzonder heerlijk het elke keer weer is om pure zuivere stralen van een opkomende zon aan te voelen die licht en thermische energie geeft aan mijn lichaam opdat er een scala aan indrukken en prikkels zal ontstaan.…

Een wijze walnoot groent onder de zomerzon bruint in het herfstlicht Een jonge walnoot in de bloei van zijn leven een en al frisgroen Stam in zilvergrijs hier en daar donker gegroefd jong van geest, nog steeds…

schichtige vissen donkere silhouetten stille waterkant…

De zomeravond langs de waterkant geeft zicht op een souvenir.…

Aan de waterkant ziet de dichter dichterlijk chique reflectie.…

Door stilstaand water spiegelt een heldere blik aan de waterkant.…

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

Een kaarsrecht fietspad Geschoren waterkanten Een reiger slaat toe…

Roerloos wachtend langs de waterkant, zijn snavel als harpoen gereed...…

De golfjes op het water wiegelen giechelend hun kleinheid in het licht. Zo ridiculiseren ze de grootheid van de wereld, die onstuitbaar voortstuift over de bochten van de smalle dijk. Zo negeren ze (on)opzettelijk de ernst van een hand, die met kennis van zaken jonge oeverplanten plukt. En zo geven ze vrede aan de vissers…

de takken van de treurwilg aan de slootkant reiken naar de takken van een treurwilg in de sloot een vis hapt lucht de waterkringen weiden er over uit ------------------------------- Uit: 'Mijn Kleine Tuin', 2011.…

vroege koude zon meeuwen langs de waterkant maar ik fiets verder…

Ogen gesluierd stralen aan de waterkant met zonsondergang doordat de passie meer biedt dan in de stoutste dromen.…

paaiende karpers spelen aan de waterkant een waar spektakel onstuimig spetteren zij hun kuit en hom in het rond…

Daar sliepen eens zo elegant Drie zwanen aan de waterkant Ik dacht ik loop eens verder want Ik zie ze straks in dromenland.…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

in een fluisterboot verdwalen tussen lelies pijlkruid wijst de weg rietkragen markeren traag golvende waterkanten…

Je danst met het beeld in de deining als een fata morgana waardoor wij weer even naast elkaar aan de waterkant staan.…

in een vroege koude zon zie ik een paar meeuwen langs de waterkant wie zijn jullie vraag ik me af maar ik fiets verder…

Een molen in rust verbonden met de polder een bewaarde schat…