Alle inzendingen over WATERLAND

Napoleon hier zeer parmant Het theehuis binnen aan het Havenrak Alwaar het hem aan waarlijk niets ontbrak In ’t schippersdorpje Broek in Waterland Verlaat wel altijd achterom een pand De oude spreuk indachtig die verluidt: Alleen de dood gaat hier de voordeur uit In ’t schippersdorpje Broek in Waterland…

Het land ontwaakt dit vroege uur een wulp roept in de lucht ik kijk omhoog naar hem en tuur hij vliegt voluit, ik zucht. Een koe loeit aan de waterkant de dauw ligt op het gras ik zet mijn stappen op het land waar ik ook vroeger was De zon verdrijft een laatste flard van mist boven de sloot, er wordt een nieuwe dag ontward; de lucht oneindig…

Waterland De spanning is te snijden, bij het keerpunt van getijden. De ontspanning lijkt bereikt, ons land strak ingedijkt.…

als buitenkind genoot ik van de bloemen in de weiden de kikkers in de sloot het uitzicht ver naar alle zijden liep daar blij op blote voeten door het enkelhoge gras bewonderde de koeten en wou dat ik een reiger was vol spanning aan de waterkant wachtend op een prooi toen was het vlakke waterland mijn natuur en o zo mooi…

Orgasmes, toch tig? Schaars ik naast Hollandse lig, Bochtig noch vochtig. Drachtig of spochtig? Niet zeug of Hollandse big, Steeds achterdochtig. Hoogtepunten, veel? Nooit nat uit Hollandse keel, Onbesproeid prieel. Lol in het leven? Vermoedelijk heel even. Als Sint Pieter belt.…

Streel ik verre zichten waar het weids de zon verwaait, en haar waterlanden nog weten van geluk.…

ik lieg dit leven voorbijganger waarmee waterland richting verdachte wandelde om de hoek bundel dubbel wat laatste reizen elkaar Vinkenoog een docu Komrij bevrijdde regenworm karma…

Emoties glijden door sloten de akkers in, in lekke boten vol hoorngeschal, stuift zand in rauwe stemmen, lichamen te groot voor peddels waar zij mee roeiden en werden zij intieme vrienden in de woelige wateren van de nood, een reis op beider deugd waarop zij roeiden, voor jeugd en waterland.…

Oh oh wat is de wereld wondermooi op de fiets op de fiets op weg naar Buiksloterbanne zag ik een tweespan in het hooi hij met fluit en melk-in-kanne zij met kip en koek-en-panne op de fiets op de fiets is de wereld van het waterland waarlijk wondermooi…

Attentie buurtpreventie autodief Aldoor in Broek in Waterland actief Almere Alkmaar Assen Swifterbant Steek svp uw kop niet in het zand! Als het alarm afgaat wees dan paraat En activeer uw antwoordapparaat Attentie app- en arendsoogpreventie Wel honderd argusogen ja, attentie!…

de straat is leeg druppels vallen in een plas of ernaast en maken nieuwe plassen mensen zijn de regen vooruit gerend schuilen in portieken waar spruitjeslucht hun naaktheid toont ze wachten met de overgave van een hond die niet eens zijn vacht meer schudt nog staat het dorp stil en bewegen grauw en grijs de wolken straks malen molens…

ik ben zoals ik ben intussen ken ik de kronkels in de paden van mijn geest elke zijstraat afgeweest eronderdoor eroverheen gelopen wegen maar met waarden meten is het niet gedaan waarvan wil ik bestaan kom mijzelf bij ontij tegen griploos wadend in het waterland ** waar is nog schapendroogte wat houdt er deze tijden stand…

Werd gister teruggevonden in Broek in Waterland een kwieke tante geheel in het wit echt smeltbare massa heel teer ook mooie neus kin oren fijn kontje - om te bekoren Ze was beduidend anders lippenstift had men niet bij haar gedacht had zich aangepast noemde zich cosmosnowy hoofd met haren vol geplakt voor permanent lonkte - tikkie tipsy…

De strijd tussen de tijd en de tijdloosheid kent geen wortel en geen voleinding de eeuwigheid is een ladder zonder beneden of boven het water en het gewas hebben hun grensgeschil nog niet beslecht ontoegeeflijk en hardnekkig verschuiven dagelijks de linies zo nu en dan valt er een donderklap dan dreigt de hemel schichtig zoeken struik…

overtrekkende wolkenvelden zorgen voor de nodige variatie als in een ernstig spel van louter weerspiegeling wanneer de regen weer losbarst gaat de poëzie snel kopje onder... lyrisch kon hij worden van een weiland vol plassen 'een stukje Finland' juist uit die waterplassen heeft M.C.Escher voor jaren inspiratie kunnen halen…

Daar op de wadden broeden de ganzen steltlopers, sterns en meeuwen die dansen Uit zicht der duinen vloedlijn en kreken, tussen de schuimkoppen in 't zilte nat Waaien de wieken op windmolenparken midden op zee en stevig verankerd Achter het duin de stem van het water bij onderwater- spiegelbewoners Die ondernemende…

Tienduizend jaar is overdreven... maar laat ik toch een indruk geven niet Nederland, maar Lage Landen bij storm en vloed bij eb, als 't giet en waterwegen in 't verschiet en o, vergeet de geuzen niet zij waren, nog voor Tromp en Ruyter Barentsz, Hein en Bontekoe Europa's vrachtvaarders in botters langs Skagerak en Kattegat voer men,…

Ze werken zo hard Ze werken keihard Het zijn keien Van mannen en vrouwen, mensen Die ambtenaren Zo tegen het miljoen aan Ze zijn verwerkt in de 2e Kamer Als achtergrond Maar als je goed kijkt Dan zie je dat ze van klei zijn En nat, dat ze ook nat gaan En verpulveren in je handen Losse aarde, klei, zand: drijfzand En dat in een waterland…

kwast de subtielste momenten van het op de akkers staand rijpend gewas glooit bos en weiderand als gegoten langs de speels meanderende en fris kabbelende beek draagt de kleur van water door het land uitmondend in de delta van een verre zee die als begin het afscheid brakjes tot zich neemt in de kringloopgang van het immense waterland…

stond een stroman die verblind door zon en gruis en stuivend grind verhaalde van zijn bloemenkind Verloren en nooit opgespoord daar zijn voeten vastgeboord verstilden in het zwarte boord terwijl zijn schaduw zonder woord zich voorttrok langs zijn stoffen koord Stijf gestokt in diepe zanden uitgedroogd en niets om handen stond hij daar te waterlanden…

hebben geraakt zij droegen hun eigen kleuren over ruwe weidse velden die niet door hen was overzien zij hebben hun eigen blaadjes niet zelf gesloten in het licht dat scherper was dan de bliksem waar de donder altijd hoorbaar blijft tranen zijn er niet voor niets en voeren emoties af zolang ze af te voeren zijn uit het eigen hart en waterland…

Tot bloei wil de herfst nog niet komen alsof hij de tijd negeert de sleutel van het slot verbergt die de stormen aan de ketting houdt tegen verre gevels juicht in zomertonen nog de purperwinde - klimmende kelken op een groen serveerblad - waaruit de zomer nog altijd wordt leeggegoten het woud wast de voeten in sompig moeraswater waterland…

Om de eilanden van slib in het moeras stijgt het peil, de vissers zien hun wereld wijder worden, ook oude beddingen vullen zich, het waterland wordt bereikbaar over rivieren uit het vaste land Het is een aanzuigende leegte een poort naar de zee, een kans voor de veenboeren en de bosbewoners om handel te gaan drijven dijken, kades, een stad…

nauwelijks onderweg balkt hij ezelbrij te laat zie ik de grote steen, en jawel, zelfs een ezel stapt eroverheen mijn teen, mijn teen, zijn muil grinnikt dit dier is mij tot last ik vouw zijn lippen en plak ze vast met mokkende ezel loop ik verder zie geen herder maar schorre schapen die in het zilte schrapen daar, tussen wol en waterland…

in het licht van wat er gaat komen staan dikke druppels regenwater niet treurend stil bij wat ooit was maar stromen voor weer nieuwe fleur in ‘t verfriste gras van morgen laat mensentranen die nu welig wellen om wat kwijtraakt en verdwijnt niet kwellen in ‘t moeras van spijt maar gul verzachtend overvloeien naar een schoner waterland met…

toerend in mijn eentje waggelend door hollands waterland zie ik tot de dames ter bekoring die op afstand hen beschouwen hoe ijdel zich woerden protsen in van sloot en plas hun spiegel het eens gekozen lief dan spetterend tot zij nat ten slot het jawoord geeft door haar snavel dan te richten op als lelijke eendjes de verliezers die hij eerst…

-------------------------------------------------------- Gemaakt tijdens concert:"Ich fuhle" van Kamerkoor 'Amphion' op moederdag zondag 13 mei 2012 in de Broekerkerk in Broek in Waterland en opgedragen aan mede-concertbezoekers Jannigje & Henk.…

nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken meegaand gevoel weerstond gezond verstand uiteindelijk ben je toch doorgebroken ik schreeuwde, zinkend in mijn waterland…

De zee golft mee op ruige vinnen verwekt het duin in schuimend zand, getuigde pluimage aan de offerrand, uitdagende normen der dorpse minnen, in uitgebleven beminden, jaagt in angst de afslag binnen, vallen diepe stilten, niet in tonnen aangekant, stromen tranen over het gewelfde waterland, wekken klokken het gemoed er droeve zinnen, het…

Als de baas door God en de mensen is verlaten; en het verdriet het hart Verzinkt tot moedeloosheid, dan zal de Hond zich bij hem neervlijen op de enige Juiste tijd; en zijn kop neerleggen in Een paar handen; en in een trouwe blik Opzien die doet waterlanden.…