Alle inzendingen over Weerwil

in weerwil van het uur van de wolf ik wil weer…

WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID plots gaf zij een kreet, en allen getuigden UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN…

wat indruk maakt is vaak zo alleen in de strijd om het bestaan sterft in het moment dat je het verlaat in weerwil van liefde de band die knapt het ei dat breekt de zon die ondergaat…

De straatprotesten blijven me bij, de weerwil -- de woede, de wond.…

Ieders weerwil wil alleen blijven, ongezien -- niet doen wat jij wilt.…

Het komt ons soms niet toe, maar het komt wel zeker Blijven dansen, in weerwil van het gedrocht, wat het spel je ook bedeelt, blijven sjansen…

staketsel floept eruit in weerwil van het schrijven en pruttelt in mij nog nazien zonder dat stom te horen voelen zonder zin adem ik met rente gangloos in bewegen bedenk ik amper grip…

De ijsvogel, in weerwil van zijn naam, Is deze winter heel vaak overleden Bevrijde nertsen worden aangereden Geen paling mag meer in de haringkraam De hele beestenbende is van streek En nét in deze dierenboekenweek.…

altijddurend voelt een hartenklop zo licht en zwaar tegelijk er prijkt een woord in gedachten en het schrijft zich onverrichter zake groot in weerwil van de dood duurt stilte, eeuwen lang…

Een huwelijk van homoseksuelen Heeft in Marokko tot tumult geleid In weerwil van de hedendaagse tijd Hoopt men alom op strenge staatsbevelen De tolerantie is weer allervalst: Tot in Marokko Holland op z'n smalst…

'De Regenboog' is op veel basisscholen Als naam, maar ook als toekomstbeeld, begeerd De naam verwijst naar wat de tijd ons leert De wens hierbij is nauwelijks verholen De wereld is, in weerwil van teneuren Tenslotte een palet met vele kleuren…

mijn bomen en heggen zijn versleuteld tot land en water, sterren en de maat der dingen in perifeer zicht, uithoeken aan ommelanden ook is sprake van verwarring, ongeschreven wetten in afwachting van een schone lei, in weerwil…

er is geen oor dat dichtgenaaide spraak hoort elk woord blijft steken in mondmoeras, in weerwil tegenzeggelijk, onwaarschijn, veredeld gedoofd als een stormvulkaan onder zalvend oppervlak ik hoor een voorschot op onredelijke stilte…

Een vechter in gezamenlijke strijd Raakt vleugellam als hij als zwakste schakel Een joint mist, een scharnier van een tentakel En toe moet zien hoe gaza wordt 'bevrijd' als bibi onverminderd door gaat vechten in weerwil van humanitaire rechten…

Een onderzoek naar seks heeft blootgelegd, dat één kwart van de dochters en de zonen, in weerwil van de heersende patronen, niet zo aan zoenen en aan strelen hecht. Zo’n seksuele daad in kort bestek duidt op een soort intimi-tijdsgebrek.…

Vandaag is er een knuffeldemonstratie Als statement tegen homofoob geweld De tijdgeest lijkt alweer voorbij gesneld Aan ooit zo zwaar bevochten acceptatie De wijzers van de klok gaan toch zo vlug In weerwil van 't behaalde steeds meer terug…

het zich ontdoen van aardmantel, randzee in kaalheid blaken van naakt gesteente taxonomisch anoniem aanspreekbaar door leemte geen weerwil te ontginnen slechts struweel op maaihoogte en dan te bedenken wat eventueel mocht ontbreken het overige weglaten zonder represaille…

dan is daar het moment dat voorheen slechts bestond in verborgen gedachte aan het zicht onttrokken het huis te verlaten de ochtend aan te vangen in weerwil van tijdstip gebonden aan plan of plaats van alles wat klopt wat leeft zodra het beweegt zo tastbaar is alles wat ooit met spreken begon…

Bladeren van alle getijden, op drift door tijdloos glas van wederhoor of flessenhals, hebben in weerwil van de dag de ogen met wimpers gesloten, anders zouden zij zijn als lankmoedige waarheden, verward in uren die slaan als zogende zweepslagen aan eiken, wijkend voor de wind om te prediken zonder zelfs maar kort te versagen.…

De diepte van Je iris daagt uit Het vuur te vinden De pit in de Vlam geeft voeding Aan verboden liefde De wil om Elkaar te ontdekken Katalyseert de lust In weerwil van Verlangen verlaten Wij elkaar Vrienden, want Meer deelt tot minder Ons hart verscheurt Tot de unanieme Mening dat dit verbod Stand zal houden…

In weerwil van wat hoog verheven wacht reflectie stil ontdaan in matte glans slechts rimpelend door schaduwen omgord geroerd door onzichtbare hand. Slechts traag bewegend omgeven door aarde duister schimmen van onzekerheid gehuld in vage nevel genageld op één plek.…

weer in mijn zoldergrot tussen de uitgehangen was voorzien van spijtoptanten dat grijsblauwe schijnsel door 'n ontijdige poort dan kijk ik een film in de bek -tanig en tandig- zoals dat past bij verbazing en misschien ook onbegrip laat ik het geen metafoor noemen maar een meteoor uit zelfverzonnen ruimte ploffend op de weerwil…

ik heb namen opgevangen en met stilte gerespecteerd, hun klanken zijn op sterren neergelegd de zwarte lijnen rond een scherp symbool beschrijven nu wat wreedheid zegt daar schijnen ze in weerwil van verdwijnen door een koude hand is er een mond die werkelijke vrede ziet?…

op de tafel met het blad nog onbesmet, rust de bijbel van zijn alledag in een eeuwenoud verlet, waarin het Woord geen aambeeld zag om ooit gelijk te krijgen ach, de hamer en het staal ze slaan er zonder omhaal, of respijt het één nog harder dan het ander als in weerwil van elkander reeds de oudste steen zich splijt de barst begaat in…

Wij, die in weerwil van de tijd het onverdraaglijkste verdroegen, vanaf dat wij de weg insloegen die naar voorbij de einder leidt, beseffend dat wij, juist omdat wij haakten naar het allerhoogste wat is gezaaid niet zullen oogsten, wij gaan het ongeweten pad tot aan het ongeweten eind, en vragen niet dan ten geleide het licht dat soms…

vandaag verjaart mijn broer ik vraag me af of hij aan me denkt ik schenk hem mijn gedachten, in weerwil van een vreemd gevoel maakt ruime sprongen herwaarts, naar een tijd waarin een kleine jongen op zijn step de helm van mijn vader en een oude schuit morgen gaat mijn tijd weer door ik blaas de laatste kaarsen uit en schenk aandachtig…

Door de obstinate Amerikanen Wier dollarhonger niet valt te stillen En iets met de Russen hebben te schillen In weerwil van de Europeanen Worden we opgeschrikt uit onze sleur En door het drogbeeld van een dictator Hetzij nu zonder obligate snor Staat er een wereldoorlog voor de deur Dat is warempel niet zo mooi en Gaan ze de toekomst…

ik heb ze aangeraakt - heel stil… gevoeld in weerwil van zoveel, van hoe een tere meisjesziel haar deel van leven opdroeg aan een boek elke deurkruk uit die tijd is nog op zoek naar vingertoppen en haar ziel haar opgesloten voetstap op de vastgelegde vloer valt weg in het à jour van dichtgeschreven dagen opgedragen aan het nu beseft…

opnieuw rijmt zonneschijn niet op venijn schuilt in luwte, in lagen eerder herfstig, ontdaan van pijn leeft enkelvoudig voort, geknarst door grind verdund door vergeten niets is afwezig als de som der delen een ziel van steen doorleeft haar ogenrood smoort in weerwil zacht als ochtendmist en dagelijkse dood niet anders dan vroeger zoals…

De schaamteloosheid van onrecht en onmacht, verminking in de willekeur van plaats en tijd, verbannen door een ruis geplukt uit het heelal het bestaan verveelt zich in mij onwillige weerwil van de zondenval een mensbeeld waarover ik struikel, herhaald in de scheidslijn van de horizon, wordt schrikdraad van het verleden versnipperd…