Netgedichten

netgedicht (nr. 54.336):

tijdloos Westerbork

ik heb namen opgevangen
en met stilte gerespecteerd, hun
klanken zijn op sterren
neergelegd

de zwarte lijnen rond een scherp symbool
beschrijven nu wat wreedheid zegt
daar schijnen ze
in weerwil van verdwijnen
door een koude hand

is er een mond die werkelijke
vrede ziet?

in de adem van verdriet ruist
elke naam opnieuw

het zijn de open vensters, in
een donkerblauw verschiet