Alle inzendingen over Wied

maar, in je gedachten Schiet het zo maar de lucht in Zonder dat er iets aan gedaan Hoeft te worden - En als je dan een tijdje De boel de boel hebt gelaten, En je de ongewenste gedachten Hebt laten woekeren, dan wordt Het gangpad in je bovenkamer Weldra onbegaanbaar - Hoog tijd om afscheid van ze Te nemen, tijd om onkruid te wieden…

De Stern, een Aalscholver, iets kleins in ’t riet we voeren zachtjes langs de waterkant maar de bewoners zongen hard hun lied hun lied verheven boven platteland we hielden ons zo kranig, als graniet als de natuurliefhebbers echt verwant aan vogels, reeën, in een rampgebied ik sprak meest stadse woorden als passant de koude regen striemde…

ga wieden in je emotionele tuin verwijder je angst…

Het is lente aan het worden, straks ga ik in de tuin het onkruid wieden tussen de rozen, de papavers, de primula’s. Dan komt die steek van pijn: er is veel meer te wieden waar ik niet bij kan, aan mijn binnenkant. Wanhoop slaat mijn handen voor mijn ogen als ik bedenk: wie in de grootstad, in de wereld, extirpeert het onkruid mens.…

Een wit meer van mist in de vallei van de Wied: verrassend gedicht.…

Dat dit jaar vrucht heeft gedragen Dat ik de plukker eerst zag schudden aan de boom Dat hij de vruchten met zorg raapte Dat hij de ladder tegen de boom zette Z'n mand vulde en een wijsje vloot: Zagen,zagen wiede wiede wagen Het was een stokoud wijsje Uit m'n vroegste jeugd.…

Zagen zagen wiede wiede wagen, m'n vent ligt naast me in bed, een heel bos om te zagen, ik lig ernaast, ben wakker vanzelf, blijf maar liggen tellen 908, 909, 910, 911... Helpen doet 't niet, dus doe ik maar net als altijd, pak m'n kussen en verdwijn naar 't logeerbed!…

Wie de leegte heeft gehoord En heeft gekeken naar het bleke Vlees van vele levenloos, Gelijkend zich voor 't leeuwendeel In dagen van lamlendigheid Voornamelijk vervelende In lethargie verkerende, In lendenen en in hun leden Bijkans uitgeteerde zombies Van savanne's wiede leegte Ooit ontheemde en verweesde Door de mensen gedresseerde…

midden in de wiede leegte drie kolken langs een pad getuigen wat stormvloed vermag teweeg te brengen drie dijkdoorbraken slepen een peilloos diep gat kolken bleven bomen er omheen ankerplaatsen voor vogels, mensen in de uitgestrekte kleilanden van de wiede leegte bij Midwolda vertelt na de binnenzee die de Dollard was de mensen…

of Stoksterhorn in de wind vergeten onder de wolken de wiede leegte…

ik zie je onkruid wieden in je kleine tuin in je ogen krult het licht dat zo goedmoedig tussen duim en vinger beeft…

Waarom wil je wieden wat er zich aandient, wil je soms wieden omdat het zich aandient. Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten. Niet snoeien. ------------------------------ uit: 'Het onverborgene', 2006.…

Waarom wil je wieden wat er zich aandient, wil je soms wieden omdat het zich aandient. Elke dag groeit dicht in het water en het zachte zoekt een houvast. Het ontluikt als een lelie: standvastig en zeker, de perken te buiten. Niet snoeien. ----------------------------------- uit: 'Het onverborgene', 2006.…

In deze nieuwe maand wil ik niet klagen omdat het onkruid hier voortijdig woedt, ik strakjes wieden, spitten, maaien moet. Nee, ook niet als ik loofhout moet verzagen. Maar wél als ‘k modder in de wildernis die er vandaag weer bij de fiscus is.…

Zelfs met miljoenen goede werken poets ik mijn wezen niet meer schoon Al schrob ik vloeren van de kerken wied rondom de oude perken Reinig in de hof de oude zerken er is slechts redding door Gods Zoon.…

Mijn huis is mijn leven Mijn verleden is mijn tuin Door de tuin naar mijn huis Kom ik thuis, elke dag Mijn tuin groeit Er bloeit geschiedenis Ik pluk er mijn lach Of zing verdriet Mijn toekomst is mooi Wanneer ik nu mijn onkruid wied…

‘Gegroet o Koning Willem Alexander Bedremmeld kom ik mijn ontslag aanbieden’ ‘Geluk gewenst, u kunt uw tuin gaan wieden Uw zenuwbaan is strakjes voor een ander Maar dat u nú komt, had ik niet gedacht Mijn móeder had u al zo lang verwacht’…

nee romantiek is overbodig het land heeft dat niet nodig Wiede Leegte oneindig wijd waar vind je dat in deze tijd…

De vrouw van wie hij ooit "Ma Belle Amie"-de Neemt strakjes elke week een uur vrijaf Om met een grote schoffel bij zijn graf Als in een trance het onkruid te gaan wieden Zo snapt ze dus geen woord van "She Likes Weeds" Maar krijgt het toch een geestverruimend iets…

In deze nieuwe maand wil ik níét klagen Ondanks het feit dat strakjes onkruid woedt En ik weer wieden, spitten, snoeien moet Gelukkig kan mijn lijf die last verdragen Alleen, vóór ik met weinig zin tuinier Is er dat grijnzend blauwe formulier…

Ik was van plan om mijn plafond te witten, En daarna: onkruid wieden in de tuin, Van buiten werken word je lekker bruin, Maar dat gaat nu niet door, met al die hitte. Nee, ik blijf rustig zitten, - ‘k ben daar gek! - En leg een natte handdoek in m’n nek.…

Daar kunt ge wieden ‘t vreemde kruid In spraak en lied, Maar ruk het met de wortel uit Of ‘t kruid herschiet. En in uw vrouwelijk gemoed Zal komen lijk een zeegning zoet Het weten schoon, het weten goed, Dat gij voor Vlaanderen ook iets doet, Voor Vlaanderen.…

Even lekker weg uit de gestoorde hectiek van de stadsmensen, even lekker met mijn klauwen graaien in de modder en zoveel mogelijk onkruid eruit trekken. Lekker smullen van de eerste, rode aardbeien en frambozen. De ringslang aan de kant van de sloot een knipoog geven en met veel genoegen de uien, aardappels en courgettes poten. Genieten…

Na lange regenval , steekt het onkruid overal welig op de tuinmannen kunnen het schoffelen niet alleen aan daarom wordt dringend beroep op vrijwilligers gedaan het schadelijk gewas kent nimmer ofte nooit een stop. Op Engelse kerkhoven moet met de hand worden geplukt lastig karwei voor wie zich uren na elkaar moeizaam bukt.…

zwarte aarde onder mijn nagels van het wroeten in de grond tuinieren zou gelukkig maken dus steek ik het onkruid uit en tracht er vrolijk bij te fluiten maar nog danst mijn deuntje niet wortels wieden in de rijke klei bevestigt wat mij steeds verdriet dat het spruitje aan de onderkant opgroeit met een schoffelangst…

verward onrustig gevoel ogen sluiten,langzaam denkend aan een kat verdwenen de solsleutel als enkele noot gevallen van het blad verdwaald tussen zinnen waar woorden enige houvast bieden verrast blijkt alles een vreemde droom tussen harken en onkruid wieden…

een schrille klank in de fabriek verliest de wereld vreemde vogels kinderstemmen - na schooltijd bij de poort worden één kreet heerlijke vlaamse in die kroeg aan de singel zo intens plat - van pyreneeën naar weerribben en wieden aasgieren en zwaluwen de buurman op vier volgt in outfit en geest de buurman op zes…

naarmate water stijgt lucht al donkerder dreigt zie ik graag haren langer groeien en onkruid weliger bloeien niet meer knippen wieden of maaien nu is het tijd krachten te sparen opstandig lange manen klittende gewassen laat ze zijn als chaosbeeld vrije natuur weerstaat en heelt…

Als de eerste felle kou in het gemoed van de liefhebber weer onrust zaait De sneeuw het land overrompelt en langzaam weer naar zich toe graait Glij ik de ultieme vrijheid tegemoet op het glad gespannen Wyde Wied Het blijft een prachtig plaatje een mooie onvervulde droom want helaas schaatsen – ik kan het niet…

De opmars van David de Wied, die er gebaande wegen brak. Willem Hendrik Gispen werd rector en schreef magnifique geschiedenis. Vandaag nog sprak hij tot zijn gehoor in zijn oude collegezaal. Over de Foundation van Rockefeller. Over zijn Utrechtse Universiteit. Over haar baanbrekend onderzoek. Over Magnus, Bijlsma en De Wied.…