Alle inzendingen over Winterzon

De lage stralen zetten het bevroren meer in een gouden gloed…

Zalige winterzon, die alsmaar schijnen kon, witte wolkjes van mijn adem, hier en daar nog iets te zien van sneeuw, te weinig maar; zalige winterzon schijn volop, zodat mensen lachen, het liefst volop!…

Narcissen bollen genieten in een bloempot van de winterzon.…

Over de Pielisvlakte daalt de winterzon.…

Felle winterzon zilverwit gesmukt het land zo oogverblindend…

Ijzige wind koelt zonnenstralen winterzon huid tot kippenvel.…

lage winterzon, vanuit verdorde struiken klinkt een roodborstje…

Winterzon schijnt vol door bladerloze bomen lustig baart natuur.…

De winterzon schijnt door mijn slaapkamer raam en kust me langzaam wakker. Ze oogt winters in het vroege ochtendgloren waar rijp wit op bomen en struiken bracht. Het glinstert als zilverkristal als ze met ingetogen stralen de natuur zal gaan beschijnen.…

Kraaien om je hoofd barre winter nog in maart balsen in de zon…

Traag strijkt haar stralende lach over het oogverblindend wit en tovert met speels gemak een tapijt met duizend diamanten Beroert vervolgens zacht en teder het duistergroene woud met handen vol fluwelig dons Liefkoost met haar koele warmte mijn waterkoud gezicht.…

De winterzon breekt de kou in kwetsbaarheid en ademt warm een zachte blauwe horizon tot ver in de kindertijd. Vreemd hoe alles wankelt door de seizoenen van de tijd maar er nog nooit een vuur is geweest dat deze warmte heeft gedoofd.…

Een unieke kleurenambiance bracht vele mooie contrasten aan zee. Wonderbaarlijk, het werd een adembenemend spel van kleuren. Je bent op dat moment een deelgenoot van de natuur. Het is schitterend, als je het mee mag maken. Eigenlijk waan je je dan even in een andere wereld. Talloze kleuren kwamen in een zeer korte tijd voorbij…

Troepen wolven op zoek naar de einden van de dageraden zwerven hongerig door bodemloze velden huilend tegen de winterzon En als de wind de sneeuwlawine doet verwaaien verdwijnen zij in het binnenste van het witte waar de koude heerst Ik knipper met droomogen in verschillende werelden buiten schijnt een winterzon terwijl mijn geest…

Wind snijdt in het gezicht Een waterige winterzon geeft de grijze vlakte kleur, die schittert in het bleke licht…

de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft onder nul op weg naar de bakker zie ik een man half-opgerookte sigarettenpeuken oprapen en in een sigarettendoosje stoppen in de zondagskrant lees ik dat de directeur van een Brusselse vzw achttien jaar lang 1000 euro per dag verdiende de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft…

Een milde nevel daar komen langs de wegrand nog heel even flarden goud tot leven daar komt nog is er aarzeling een winterzon…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…

Terwijl de winterzon uitbundig scoort Betrap ik mij er op dat ik hier buiten Zowaar een vrolijk deuntje sta te fluiten En heb ik me nog nergens aan gestoord Maar net heeft men mij bitter toegebeten; ‘Het is Blue Monday, ben je dat vergeten?’…

Alweer een ramp, een kabinetsbesluit, Een oorlog en verlies aan zekerheden, En ook al gaat nu alles naar beneden, Iets houdt me op de been, jaar in jaar uit: De koningin door winterzon beschenen, Met een oranje staaf tussen haar benen.…

Met sneeuwvlokken vertrokken, door winterzon bestraald, door windkracht meegetrokken, door hagel aangehaald, voel ik aan lip en wang de storm en zijn bedaren, een kus, nat, warm en lang van weer dat op gaat klaren.…

wil iets kleins iets kleins schrijven voor jou je pegelde vandaag in strakke winterzon mijn warmte kon je niet ontdooien toch zag ik op het balkon de eerste groene puntjes zich ontplooien iets kleins mag dat de eerste lentebode voor ons zijn…

Broos, breekbaar het ijs van een nacht Zoals je me toelacht de ochtend erna Ik hoor 'n 'maar' tussen je lippen het ergste rood door kussen verdwenen Zoals ijs in een ovaal onder winterzon.…

zoals de winterzon weer bloemen tovert boven kleumende aarde een krokus schuchter ontwaakt uit zijn winterslaap zo warmt een vleugje lente mijn stramme lijf dans ik als een kind de winterse dag weer in…

zwarte klei en noeste takken stoppelriet en wilgentenen langs de akkers weids en wit met hier en daar wat zilver van vogels in het verre als blaadjes in ‘t verschiet en door de wakken van een aangevroren vaart zakt de winterzon in ’t niet…

Het is winter maar daar is niets van te merken het lijkt wel lente ik heb ze al gezien in de groene perken de bloeiende narcissen met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind zich koesterend aan de winterzon als een prematuur lentekind…

Een verre hond blaft gedweeë populieren in de winterzon lege nesten hoog in het nobel gebinte zwijgen lijk vermoord een paard dat ik aan de praat probeer te krijgen snuift vervaarlijk luid ik lach me dood…

geen doorkomen aan onder de linkse brugboog ligt een futennest in het voortuintje van een dode duif vleugels tegen de gevel in werkelijkheid kan het hek naar de vrijheid altijd open - zeg het me niet - hoeveel zwarte wateren moet ik afzoeken lage winterzon op de bodem van de singel ligt een vuilnisvat…

De winterzon schrijft lentebrieven in letters van verlangen groot, ze groet de bloemen die verborgen al reiken naar het morgenrood maar die nog even moeten wachten omdat zoveel nog rilt van kou en anders heel dit tere leven vergeefs geboren worden zou.…

Alles behalve de muren Van de hoop; éénmalig en exclusief Kikkerdril de komende vierentwintig uur Echo's noordelijke stijl Het kind draagbaar poëtisch Geknipt om de wereld te ontdekken Vleugels nemen de maat We doen het onszelf aan Van de verbeelding is kind koning Als motor in scène kostbaar verjongd Hou het rauw De winterzon vonkt weer…