Netgedichten

netgedicht (nr. 46.751):

Winterzon

Warme kleuren reizen verder
dan de witte eenzaamheid van deze dag.
Een bevroren rivier in schaduwen
ademt met een lach.

Het ijs wil de vorm van de eeuwigheid
wel kennen en de trage schaduw
van de dood houdt nog vast
wat gezien wil zijn en gehoord.

De winterzon breekt de kou
in kwetsbaarheid en ademt warm
een zachte blauwe horizon
tot ver in de kindertijd.

Vreemd hoe alles wankelt
door de seizoenen van de tijd
maar er nog nooit een vuur is geweest
dat deze warmte heeft gedoofd.