Netgedichten

netgedicht (nr. 46.751):

het is koud en kansarm

‘k zag ganzen die niets weten
van het vergassen ergens verder
een zwaan die wist van zijn eenzaamheid
want zij was tot stof vergaan

en ik, ik verpoos in twijfel
in mijn gehucht van beton en spijt

het leven kent de schreeuwers, propaganda
van de rechtse kant - het links is de hoek
van de schreiers, de weters van het heelal –

mijn god als u eens was laat me dan sterven
in het gekronkel daar waar het midden
in eenvoud wordt gevonden