Alle inzendingen over Witte Lelie Bloemen

Waarom overweldigde je mij toen pas...met witte lelie- bloemen. Gaf je mij, met mijn ogen dicht...onverwachte zoenen. Waarom zei je toen pas...dat je van mij hield waarom pas toen, nadat mijn liefde voor jou, compleet was vernield?…

Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Nat van tranen, groeien witte lelie bloemen Naar de kleuren van de regenboog Damp stijgt op klimt naar omhoog Op deze plaats dit stukje aarde Tranendal, "bloeit de papaver bloem" Haar zwarte hart verspreidt over de aarde Ik zie je weer, liggen tussen witte muren Bleke lippen…

Och hoor de wind die waait en zingt het wonder dat liefde heet druppelt uit ‘t hart van de lelie naar leliebloem van stengel naar stengel in vruchtbare aarde…

'k Draag een witte lelie naar jou. Maar je metalen woorden kunnen de kilte niet klaren - in mijn handen, de bloem, die ik reiken wou - Ik proef op m'n lippen het vergrendelde woord. Onschuld sterft weer in mijn mond. Ogen neergeslagen, warmte wordt niet gehoord - witte blaadjes vallen luid op de grond -…

Zo doet uw schone verf de roos en lelie duiken, En maakt dat in uw hof, uit hartzeer en verdriet, De bloemen altemaal verdorren op hun struiken, Omdat men schoonder bloem op uwe kaken ziet.…

waar fluisterende wind hun kreten draagt het eeuwige lied der gevallen tranen siert de lelie hun laatste blazoen in haar kleuren wit het strijdtoneel aanvoelt de nacht die ijskoude rilling waar doden herleven diep in ons hart verloren zij samen hun laatste gevecht de lelie gesloten zij kleurt paars…

De wind waait hoog en kent de mensen niet. Hoog wil ik stijgen met de Noordenwind, boven 't gerucht der stemmen - boven 't licht der volle straten. Weg! het warm gewoel, de weke druk van mensen om mij heen! Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij, dat er geen liefde en lachen om mij is, geen zoete stem, geen blik van vrienden-ogen geen…

de maan scheen over ’t land, langs weiden stil en nevel-wit gingen wij hand in hand. Weer luidde ’t helle, helle, helle, hoog boven bos en hei. De kleine schelle, schelle, schelle ging onverpoosd en blij. Nog maar sinds onlangs ken ik hem met zijn verrukte kleine stem, zijn lichte, luchte jubelkreet die van geen moeheid weet.…

Ik heb de witte water-lelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht. Rijzend uit donker-koele vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...…

Mooi is zij zacht als satijn Prachtig van kleur in de bloei van haar leven Zij buigt door de wind één voor één Vallen haar blaadjes door de zware regendruppels neer Komt er een nieuwe roos of een lelie, een margriet Wie het weet, mag het zeggen want ik weet 't even niet (en dan gaat het niet over bloemen)…

recht vaart zijn schip landtongen vermijdend waar wijsheid niet voor anker ligt zegenrijk is hij die de zee der verlokking trotseert voorbij wacht hem de bloem van ‘t schone leven zie, hoe senang en zuiver de lelie open bloeit een minnezang zwelt aan hemelwind draagt verder dan…

Smeulende tongen smelten Innig rillend Draden in een bloedlauwe bries Welig speeksel van de dageraad Een bron van bruisbelletjes Een lelie zou in haar voetsporen groeien Murmelt de profeet in zijn baard (Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf) De dorst van haar vezels Bloeit roezig onder mijn vingers Het sap gloeit vol…

Mijn wit plafond en ik wij ontwaken weer tezamen. Het bedmetaal en ik wij scheiden minnaars van elkaar. 'k Heb niemand nodig. Kijk hoe ik de theekop stevig kus. Ik wijdopen dode ramen en je geur is buitenlucht. ----------------------------------------------- uit: 'Tussen lelie en waterstofbom', 2009.…

Slechts kan het lieflijk wit, dat op de lelie schijnt, Het schijnsel van zijn sneeuw daar geven. -------------------------------------- Vooreilanden van Amerika – Antillen beven- schrik brengen…

Ik hou erg van bloemen.…

Ik heb aan de bloemen geroken , de roos , de lelie; en de bromvlieg boven de kruisbloemen horen zoemen langs het pad de doornen en de distels Nu ik mijn jaren overzie doorstroom mijn hart een blijde melodie door Uwe hand geleid zover te zijn gekomen met de hoop dat er nog vele in het licht wandelende jaren zullen komen…

Niet de citroenboom, niet de absint en de nacht, maar haar absentie: de witte jurk over de krans van een oude muur; de lelie omkranst de herinnering aan slanke handen, gescheiden van de aarde en haar gezicht, de boom is haar stem, de rozen zijn in haar gesticht, vertrokken om het zoet der liefde te verspreiden en naar eigen inzicht…

Bloem op het water drijvend op je bladeren je spiegelt schoonheid…

u vraagt me naar sterrenbeelden, de zilvermaan, waar de liefde woont maar niet wat er verloren is gegaan daarover praten we niet als we samen liggen – dat goed is – die warme nacht bent u mijn bloem vergeten een lelie, een donkere ik ken mijn bloemen, heb ze u overhandigd als het bloemenmeisje in de fassbinderfilm aan de man met één arm…

De inca-lelie, zo werd onderzocht, Gedijde als ze metal hoorde bonken Terwijl, als er Cliff Richard-nummers klonken, Zo'n plant niet al te lang meer leven mocht De mens is dus in wezen als een lelie: Breng niemand groot met surrogaat of reli…

Hoe schoon kan een lelie zijn, gewoon in een vaas.…

Zonne stervend zonk in zee,- en een wijde wade spreidde op de brede kimme neer 't wolkenheer. Eenzaam ruist de duistre zee,- langs der duinen ruige kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam, eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste,- moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend…

de lotus bloesem in vervuilde wateren blijft lelie blank…

jij hebt ondanks de kou je vleugels ontvouwen in een wind die jou zonder thermiek nauwelijks kan dragen de laagstaande zon warmt nog je donkere kleuren jouw laatste kans op een dans langs de bloemen in wit van kleurige fladder naar stip in de verte voorbij de zon zal je sterven…

Wit, is voor mij de geur van de rustige en kleur van de eeuwige witte, sterk ruikende bloem waarvan zo'n krachtige uitstraling in serene vrede bij benadering uitgaat tot telkens mijn grote verwonderde verbazing die de bijzonder warme, tedere liefde in eigen hart en ogen via ziel en bloed kloppen laat, zodat Aard en Hemel zonder…

Gij, bloemen der Meie, O, hoe ik uw gang met mijn lievling benije!…

oh, schone lelie op het wiegend waterbed drink gouden regen…

(haiku) de zon en de maan waar is je hart is je schat zie de lelie aan…

het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand een witte lelie, rein en puur bloeit zomaar aan de waterkant een merel in het schemeruur die fluit als vrolijk afgezant het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand de lucht van hemelsblauw azuur de zon, de schelpen op het strand een mensenkind in Nederland…

Elke bloem heeft een speciale geur. De roos, tulp, margriet, narcis, leeuwebekje, heide, lelietje van dalen, klaproos, anjer, madeliefjes krokussen, de korenbloem. Niet allemaal ruiken ze lekker. Bij voorbeeld de anjer ruikt niet zo lekker als de roos. De lelie van dalen ruikt erg lekker. Veel en veel lekkerder dan de anjer.…