Alle inzendingen over Woeste Hoogten

Ik drijf waarheen geen hand mij gadeslaat zal wederkeren naar de stille stee angstvallig mijden een te groot entree of u en iets dat anderszins mij schaadt van water heb ik mij een baar gemaakt geslapen in een uitgebeende zee het land gelaten dat in laatste wee tot kaken in het eigen bloeden staat waar woeste hoogten tot mijn navel reiken…

De nacht hangt groot en wijds en onbestemd in eukalypta's duisternis verborgen zwijgend houdt de achterkant der maan als nachtwacht moeder aarde in haar greep als langs de zeeën tot de verre kim er vonken gloeien bij de oosterpoort die kale rotsen van takla makan in lichterlaaie zetten, woeste hoogten van lhasa, tibet en de himalaya's…

Weer heeft de twijfel bij mij postgevat Een storm op woeste hoogten in uw brein Laait op zo nu en dan, krijgt hij mij klein?…

Onbedreigd ligt staat 'Aloha', eilanden rond een vulkaan, elk omringd door een koraalrif midden in de oceaan en in Alaska, wildernis van woeste hoogten, gletsjersneeuw, waart de ruige grizzlybeer tot aan de kust der Stille Zee.…

hoogten in vervaarlijk zompig drassige moerassen, vier fakkels als vier dwaallichten voor wolven in de duisternis, angstig door de opgejaagde voortijlende koppels paarden dan merkt hij en bespeurt hij wat dit alles van Elime vergt als jonge begenadigde getalenteerde lerares, op zelfverkozen expeditie over geit- en dievenpad langs…

Het noorderlicht van gloeiende zuchten tussen lakens, oogstrelend in verlangen, krioelende vingers klauwen en knijpen krassen en grijpen naar hoogtes en hoger tussen sterren van roze en hemellichamen en verder dan dat. En wij die ergens daarboven orgastisch kwamen, om daar in oneindig zwart tijdloos te zweven.…

wachten en zwijgen, gedachten vliegen steeds verder telepathisch komen die klinkende woorden door. Ze kloppen weer niet maar komen steeds nog ongevraagd naar binnen, zwijgend in hun eigen taal en spreken dan in een wachten en zwijgen hun vreemd maar liefelijk verhaal. Niemand wil horen die deur blijft gesloten, negeert het roepen…

Wanneer de lage luiken opengaan En het ochtendwit naar binnen glipt Lig ik nog terneergedrukt Te moe om op te staan Afscheid van een wezenloos woeste nacht In gedachten tot grote hoogten ‘Het blijft behelpen’, roept de eenling Die nachtenlang naar de ander smacht…

ik ben teleurgesteld noch kwaad of pissig gebelgd evenmin ik ben witheet ziedend razend woedend ja WOEST ben ik jaha!…

het werkte averechts: hij kreeg de hoogte. Z'n bierconsumptie, die de pan uit rees, gaf aan z'n vrouw een nieuw soort hoogtevrees: de angst, dat hij de hoogte had gekregen. Ze dacht, zodra ze aan het spuiten sloeg, dat zij hierdoor de hoogtevrees verjoeg. Het zat, doordat ze high werd, ook al tegen.…

Fier boven alles reiken HOOGTEpunten Luisterrijk en prachtig door heuvels omringd De DUOMO en CAMPANILE SANTA CROCE met standbeeld van Dante SANTA MARIA NOVELLA met koor dat zingt PONTE VECCHIO het BAPTISTERIUM Van bronzen deuren van Ghiberti voorzien Handel, verkoop kunst, vanalles Prachtige luchten. Hemel op aarde Florence…

Daar stond ik dan op de hoek van een middeleeuws pand, waar ooit op zolder een heilige leefde, maar tegenwoordig wemelt het van de heiligen voor wie goed kijkt ik keek omhoog naar de toren van de Goudse Sint-Jan en ik keek minzaam omhoog naar de gaten waar de klokgeluiden doorheen dansten minuten lang klonk de klok met een denderend geluid…

vanuit de hoogte waakt de dame over haar zinderende stad op het kruispunt van eeuwenoude wegen knorrige obers mopperen boven pastis en kruiken koel water in hun onverstaanbaar patois bedelaars, straatdiefjes, straatmadeliefjes rollen met hun donkere oogjes vingervlug je zakken leeg weemoed klinkt door de hese "paloma…

WOEST gister heb ik mijn woede geuit ik heb alles van me af geschreven tranen met tuiten gehuild in verwarring achtergebleven bij het schrijven merkte ik wat ik nog steeds niet had verwerkt wat ik allemaal had opgekropt dingen die ik nooit heb opgemerkt nu zit ik hier alleen verward, verdrietig en vol schuld maar het moest eruit het…

waar zeelijn schurend het land wil vertekenen kruist de dood hun pad…

En dat...alleen al, maakte mij woest. Hoe ik mij daar; op dat moment voelde, daar dacht zij totaal niet aan. Wat zij wilde! heb ik haar allemaal gegeven, en nog was mevrouw niet tevreden. Mijn besluit stond vast, en ik ben weggegaan. Zo kon ik met haar niet verder, ik kon 't niet meer aan.…

jij pluizenbol een handvol zwart dat verenschuddend fluit af en toe het nest af duikt in woeste lentevluchten kijkt me aan uit groen dat pas ontloken is vliegt en flitst naar prooien die zich levend plooien in jouw bek je schaart de wind knipt in lucht je vleugels uit probeert een steile klim hoogte zit er nog niet in en duikelt…

Veronderstel geheel de omtrek, van diepte en hoogte, van engte en breedte, horizon voor horizon, omtrek voor omtrek, diepte voor diepte, hoogte voor hoogte, engte voor engte, breedte voor breedte, Horizon voor horizon.…

tracht het recht te trekken het touw dat slap hangt en mij tussen de gebouwen, eroverheen te lopen en niet hopen op een wonder maar gewoon zo zonder dollen ik dit uitzicht van torens en straten en huizen onder mij als een platte- grond door te lopen en dan het dak op en het trappenhuis de trap af om uit te komen in de wolken? dit…

[Haiku] van grote hoogte storten eikels op de grond – bomen in de dop…

Vanuit het vliegtuig neerzien op bergen en bos... Verlangen ontwaakt om naar beneden te gaan, dit gauw even verkennen! Bij avond vliegen van Tel-Aviv naar Eilat; steden lichten warm: een leger vuurvliegjes glijdt gemoedelijk voorbij. Traag daalt het vliegtuig, volgt de vuurrode einder, avondgloed, die dooft...…

onthoud het haalbare op korte termijn weerschijn is altijd droog verte geen afstand lijfelijk afwezig is kenbaar als grafische weergave in dat niemandsland leunt de dag tegen het laatste licht zodanig dat elk gebied meer vaag lijkt dan grijs duister is niet voelbaar de val komt voor de hoogte…

Af en toe in de hoogte kijken en onthaasten af en toe als een vogel zweven als een buizerd een doodgewone valk af en toe geen hoogte vrezen en geen vrije val…

Maar toch, woest slimmertje, die 't al uitrékent, Rekendet ge óók uit de óórzaak onzer feilen?…

schijnbewegingen hoogte choreografie van de kunstvlieger…

Bij het aanbreken van de Dageraad Is de waas Verdwenen Jij en ik echter Trotseren De weelde van de Werkelijkheid en Weerstaan de Rest…

'k Wil woest met jou en weelderig Ervaren de maagdelijkheid van jouw Bestaan Een wederzijdse wereldlijke Ervaring die met bloed moest worden Beproefd Met liefde dook je in de sluier, een Mistige haag van eindeloos Genot Die bleef voor jou En Mij…

Het gesponnen web houdt Krachtig stand, terwijl Jouw bescherming wordt Gebroken Een vliet van veel Liefde Vormt de bron van een Nieuw Begin…

Een hoofd zo woest en ledig als het gruis van 't pad, dat blind omhoog kruipt naar het huis, waar in de holle en verschrikte kamer 't onnozel bloed kleeft aan de bitse hamer; waar het hooghartig voorhoofd van de deur en 't stuurs gordijn met de verbeten scheur zien naar 't onthutst en half ontklede bed, de houten stoel, gebroken in 't verzet…

Als ik diep in je ogen kijk Zie ik een rode gloed Een flonkerende ster Omringd door zwarte roet Het brandt in je ogen Dat felle vuur Je ogen rood Een ondoordringbare muur Zo hoog gebouwd Onmogelijk over te steken En dat vuur nog erbij Vriendschap verkeken Die blik zo woest Zo vol van pure haat Dat als je ernaar kijkt Je door een…