Alle inzendingen over Woordenschat

Als ik bekijk mijn woordenschat, niet groot maar eerder wat beperkt. maakt dit het schrijven afgeplat, en blijft de tekst zo onopgemerkt. ik hou wel van jouw gedichten, want je woordenschat is rijk. alle zinnen schijnen en belichten, je poëzie meer dan goddelijk. maar ergens in de diepste verte hoor ik de roep naar meer.…

haten want wie luisterde naar mij liep ik vast in boze onmacht tot contacten niet in staat tenminste niet dat soort contacten waar het gesprek wat dieper gaat dan enkel losse zinnen bijeengeharkt zonder verband kon dan ook geen woordstrijd winnen viel dan telkens door de mand en toen kwam jij ruim geletterd natuurtalent, een woordenschat…

Onderschat de diepte van de woordenschat op de lange duur als ik hierin ten onderga, een kansloze strijd tegen taal en tijd, denk je dat je alles hebt gehad vertil me aan de last van de loden- en de bodemloze letterkast, waarin het doel en weg wordt ondermijnd, denk ik zin van onzin te kunnen scheiden, zonder schijn van zelfingenomenheid…

't Is wonderlijk om als een omnivoor De woorden op te kunnen vissen uit Een zelden aangesproken reservoir van taal, een zwarte bron die zich ontsluit Zodra je in haar mijnengang afdaalt. Daar sluimert alles wat je moeder zei, Daar zijn de woorden uit je jeugd verdwaald, Daar is de taal nog nieuw en vogelvrij. Wat wordt omhooggehaald gaat…

jij hebt jouw woordenschat subtiel bijeen geraapt onder tal van emoties gerubriceerd is de rijke inhoud genoteerd niet zomaar voor het grijpen hun plaatsing moet nog blijken waarbij banden en verwantschappen van groot belang lijken te zijn ook de lezer als ontvangende partij heeft er zo zijn gedachten bij want in de dialoog…

ze grijnst hem bevrijdend toe als hij bemoedigend naar haar lacht wanneer ze woorden verhaspelt hij denkt mee als ze vergeefs zoekt naar juiste combinaties verwarring vertelt een eigen verhaal maar hij tovert het hare naar boven en zij heeft hem lief omdat hij de taal leest waarin haar woorden geboren worden…

, ze te ademen, te proeven als ik ze geschreven heb, zoals ze te begrijpen zijn, zinnen in een begrip als nasmaak van een taal, achteraf gelezen waarin een bittere bijsmaak niet te ontkennen valt, maakt de ziel van de wereld wijder, verblijdt hét drinken uit de vruchtbare beker van haar tijdloze moraal, vaak te groot voor onze woordenschat…

De dichtkunst sleurt zich voort langs afgewezen paden diens woorden ongehoord met afkeur volgeladen Een liefde die verdween de wanklank is gebleven verstoten door het steen bedierf het al het leven. Geen sterveling begreep de schoonheid van het lied waaraan men zich vergreep deed liefst die taal teniet. Men achtte niet…

in een groot bouquet ben ik op zoek naar vele letters om zo woorden te vormen die zullen leiden tot verzen waar alleen jij de betekenis van zult begrijpen want wij spreken dezelfde taal mijn lief…

Jij bent mijn enige woordenschat.…

ze kent veel woorden die ze niet mag zeggen ze doet het toch ze is ordinair ze kent veel gebaren die ze niet mag maken ze maakt ze toch ze is ordinair als er hulp nodig is zegt ze liefie, seg me, ken ik je erges mee hellepe liefie, seg me, wat ken ik foor je doen ze klinkt ordinair ze is ordinair maar ze heeft een hart ze…

hij ziet in haar het onbeschreven blad en laat de regels vrij en vloeiend rijmen door vingertop beheerste woordenschat graveert in haar zijn warme hartsgeheimen…

Zorgvuldig jouw woordenschat Mooi. Net als jij is vandaag het weer, de dag, wij samen Jij, wij en ik wie weet, echt vanaf nu dan…

Ontzooën, geurbank, koopknop, struikelmat, ontspullen, stemfie, koekwaus, kleurenpiet, retourpin, regenboogtaal, beefgebied – ja, tijd werkt staag door in de woordenschat. Bij mij kwam deze week op (in een vlaag van wrevel): privacywetmailingplaag.…

Dus houdt de popie-jopies in de smiezen, met hun zoetgevooisde woordenschat. En Swiebertje z’n dagen zijn geteld, als Bromsnor zich verkiesbaar heeft gesteld.…

Hoog tijd dat men van jongs af aan al leert dat levensvisie woordenschat dicteert. Een VOC-vernoeming is beslist taboe. Dus rijdt u binnenkort eens naar Oostzaan, dan moet u door de Öztürk-tunnel gaan.…

Ik heb weer eens ‘De pest’ ter hand genomen Een boek waar ik destijds de pee in had ’t Was voor de lijst, je Franse woordenschat Je voelde de ellende binnenstromen Pak ook dat boek! Herlees het en bewonder Niet iedereen gaat aan de pest ten onder…

Elk woordje met een negatieve lading moet nu uit onze woordenschat geweerd (alsof men daar de feiten mee bezweert) en iedereen vindt wel iets van zijn gading: Turk, neger, hoer, creool, jood, paap of flikker... Van Dale wordt op die manier niet dikker.…

Toen er een ziel kwam in zijn nachtmerries, en vleermuizen vlogen bewogen door de nacht las hij de brief van zijn moeder liet tranen in hout branden folterde zijn geweten met schuldgevoelens wilgentenen aan de rand van het meer, dat spiegelde herinnering vol oude poppen verweerde weemoed in de nacht met als slot het schimmenspel van…

Waar land en taal elkander raken Carine Mette wordt verzandt een baken in haar vragen herderen sporen als een hond oefenen zwaluwen hun vertrek op lijnen waar was is ingehaald verdwijnen mensen in stervende woorden verliest oom Joseph gekoesterde taal koestert het nichtje zijn woordenschat waar gezocht wordt naar een raakvlak…

Ach moeder, ik weet zoveel woorden meer en van de muzen honderd lepe wetten om ze verbluffend naast elkaar te zetten tot schone larie over duister zeer. Maar als ik op een avond bij ruig weer de vangst bijeengaar uit mijn rijmennetten, de troost schud uit de kuil van mijn sonnetten, vind ik mijn stem wel maar mijn hart niet meer. Geleerde…

En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf houd ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste woord niet ken. ----------------------------------…

Gij die mijn verzen kent en onbevangen los van elk verlangen mijn woordenschat verwent. Dronken van letters lonken letterzetters, en zoeken naar de zinnen in mijn hart daarbinnen. Delg mij uit uw dagboek veeg mijn verzen weg, in de verste vergeethoek waar ik mijn letters leg.…

Donder en bliksem als woordenschat van jou. Tranen druppelen als regen omdat ik zoveel van je hou. Zo onwispelturig als de wolken... zo wisselvallig is mijn leven, duude het maar even!!…

heb haar schreeuw gehoord nog voor de echo kwam was ze vermoord monddood gemaakt zonder tegenspraak haar geest gebroken gemarteld door een grote woordenschat klein gemaakt en afgekat er rest een zinloos fundament dat geen eigenwaarde kent in die schreeuw verdween haar ziel en nam het leven mee…

het neusje al vroeg in de wind de blik op oneindig en toch nu al de zorgzame instelling voor hen die dat nodig zullen hebben op tijd onderkennen haar gevoeligheid voor deze mensen is intuïtief met een direct aangepaste woordenschat die zorgstandaard is in een communicatie waar met een half woord de hele situatie meteen duidelijk…

Iets met nieuw wielrennen... Wisseling van decor... Iets met de rekening... Met terugbetaald... Elke rit weer worden Cyclotouristische Kreten als deze Als mantra's herhaald Wat de bedoeling is? Dat 't gemeengoed wordt? Laat me niet lachen, zeg! Heeft toch geen zin! Al dat gekunstelde Maartenducrotjargon Ram je d'r zelfs Met een…

liefdevol verzamel ik de pluizen die in jouw zinnen huizen spin ze warm op het wiel uit rafels tot een draad de kleuren lijken bij elkaar geraapt maar spreken toch dezelfde taal in het weven kunnen de patronen eindelijk vertellen van het leven dat zich in een handvol pluis tussen jouw woordenschat in kwetsbaarheid verborgen had…

De zee opent haar mond, laat mij zachtjes binnenkomen en op de bodem vind ik een woordenschat. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

dichters boomgaard is de nacht vangzeil voor voedzame woorden, in de morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, lijkt kern en daad te zijn vergeten, denkt waan en waarheid te benaderen, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin de tijd bakzeil heeft moeten halen, verloot de kruimels op papier uit de woordenschat…