Alle inzendingen over ZWOEGEN

In aankomend duister glanzen de Kerstdagen al vol aansporing en belofte roepen alle mensen die gezegend werken in 't Olterterper Witte Huis tot eensgezind denken en doen geurige dampen zingen over warme spijzen welke binnen grote pannen wachten op hun geboortes om zich eervol te mogen geven aan smaakvol genot keurende ogen en handen…

Doet me zwoegen en verbazen, toen ik me nog in liefde waande. Nu het schuilhouden van de 'ik' in stilte, dromen over verre lichten, in weemoed en alle prilte, schijnend op die prachtige gezichten.…

Met lijdzame dorst schudt en spreidt hij het hooi op de zonnige helling vol geelgroene stoppels blikt somtijds naar die vertrouwde sneeuwtop hem het verste wat is zijn bronzen gelaatsplooien bergen de bescheiden bloei uit onweerstaanbare kracht van kleine rotsvaste stee bemoedigd door verdwaalde vleugjes altijd zoekende zeewind.…

de ouders zwoegen vullen gele snaveltjes de grootste het eerst…

Groningana, 't was mij een genoegen Te dichten - ook de gaten in de muren Die kleine potjes van de naaste buren Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen In Poelestraat, waar vindikater-luizen De aanwas ging ontgroenen bij Spilsluizen En naderhand zich in triomf ging laven Aan rituelen bij de Noorderhaven De Ossenmarkt heeft voor…

(tanka) Bosarbeiders zwoegen hard met elkaar, spreken luid, verruimen hun geest; men hoort geen woord over God, al is Hij sterk aanwezig.…

de problemen komen en gaan Hoe moet de toekomst nu, voor mij en mijn kinderen Plannen voor de toekomst Werken en zwoegen voor de toekomst Wat de doelen zijn vanaf nu Dat is het enigste wat ik doen kan en wat ik doen moet.…

In Holsbeek deed een boer me zwoegen Ik reed als een gek tijdens ‘t ploegen Hij riep naar zijn wijf: “Heeft hij z’alle vijf?” ‘K zei: “ Ja, maar ze werken in ploegen!”…

Op dit kwatrijn heb ik kort moeten zwoegen. Hopelijk is het niet tot uw misnoegen. Door doctorandus Z…

wat zijn wij toch waanzinnig pathetisch in ons onmetelijk zwoegen koppig blijven we de kei van eigendunk een berg op duwen de goden lachen om het futiel herhalen van menselijk onvermogen…

Vergaren de grimmige wolken haar macht; Doorkruisen haar pijlen de donkere nacht; Ontworstlen de stormen van 't noorden hun band; Bezwijken de wouden, voor de eeuwen geplant? Laat grimmige wolken zich scharen in 't perk; Laat vliegen de pijlen van 't kampende zwerk; Laat storten de wouden, als 't Noorden ontwaakt…

Ik peuter maar wat en ik mier aan gindse wilgen hangt mijn lier onbereikbaar voor de hand in 't bekende polderland. Ik peuter wat en mier verder in de woestijn is geen herder de wolf in schaapskleren gehuld huilt, doch de jager brult Brult tegen de karavaan die verder trekt naar Ispahan brult vanwege de vette kamelen en de ruiters die…

Onderaards krioelen, gericht op sjouwen van immense korrels zand, rotsblokken, mieren, bladluizen, honderdpoten. Dit is de tweeledigheid der schepping, op en om, vervolgens op en nogmaals om. Zandberg, zanddal, stoffelijkkheid migreert. Onder en boven lopen, woeker, woeker, op het karkas van arme geelkuifkaketoe. --------------------…

Het kleine vrouwtje, rond gebukt, Het mannetje, in stoel gedrukt - Ze grijzen in het kotje; Hij rukt de biezen uit de schoof En reikt ze vrouwtje, staand' op stoof,- Zij reikt naar het schavotje.- Schavotje is een hoog toestel, Daar schuift men biezen aan, op tel.- De biezen groeien aan de kreek, In 't binnenland, de heidestreek, Nabij…

Volslagen doof schrijft Beethoven zijn meesterwerk de pen schuift hortend dubbend dan stotend over het papier de noten springen wild dooreen spreken van een ruig woud dat doorschoten wordt door felle bliksemstralen waar donder boven buldert houthakkers stappen moeizaam voort dragen stammetjes op hun rug hierin ziet de kunstenaar al het zwoegen…

Ik loop door de poort van de dode mergelgroeve de stilte spreekt vrijuit van arbeid die niemand kent niemand achterhaalt ongeschreven geschiedenis van hakkende slaven en knechten laat zich horen verleidt mij: aanvaard klakkeloos je dagelijks werk wees te lui om het geheim van elke broodwinning te zoeken.…

Met stok in vuist vanonder kinderkin het benarde klankkastje uitgesleurd door de f-gaten deze snikhete muziekschoolvoorspeelavonden in - ach heel wat zachtzinniger tevoorschijn gestreken kan je sarabande zeker, Bach. Maar hoe verfomfaaid ook, hoe heelhuids allerminst en op het scherpst bevochten - onverdrotener reddeloos en vlijmender dan…

Uit koele kalme schaduw van het bos, Treedt langzaam-aan kopschuddend-schomlend, de os; Treedt op het blinkend zandpad, dat gevlekt Met tak- en bladeren-schauw, is overdekt Van brandend zonlicht, zomer-zon-gegloor De hele dag, van vroeg tot 's avonds, door. Hij keert naar stal en ziet het open hek... Een korte ruk aan 't leidzeel... Uit…

Er komt zomaar een zin van ergens aangewaaid, en dan begint het zwoegen... de taal is zacht en zoet maar dichten vaak gewroet.. niet lopen langs de kroegen maar iets in pijn gezaaid met leven binnenin.…

Men eiste van de winkeliers een akte: de bakker en de slager zaten samen te zwoegen op het middenstandsexamen. De bakker slaagde, maar de slager bakte. De arme slager, die er niet goed uitzag, ging naar de huidarts met examenuitslag.…

En dat terwijl ik zo op u vertrouwde Nou maak ik van een scheet geen donderslag Maar heel het jaar door ploeteren en zwoegen Tien uur, ik sluit de tent, nou tot genoegen!…

Ik laat de klok van het leven zwoegen, en selecteer de dromen waaruit ik kies. En weet je, weet je wat ik zag?…

De ambulancedienst gaat een statement maken Loketbeambten staken ook al mee Zo blijft het geld, waarvoor zovelen zwoegen Een onverdeeld en tijdloos ongenoegen…

De nieuwe bakkers zwoegen in de tent Met zoetmakers en vetten wordt gesmeten Dat ‘t ongezond is, wordt hier straal vergeten Succes, dát telt bij divertissement Ze worden dikker, Janny en Robèrt Zo krijgt het format welverdiende flair!…

dat ene woord, die metafoor steeds weer benadering vertwijfeld zuchten zij en smachten verdrinken onmacht in de kroeg zoeken, zwoegen, schrappen, zagen soms een kus van Muzemond…

Mijn teksten zijn zwakker sinds ik wakker ben uit mijn comateuze slaap en er gaat nu geen dag voorbij of ik rol mijn pen in de palm van mijn hand als was ik een miskend talent hoe het ook zij dat gevoel laat mij wroegen en met woorden zwoegen en laat mij nimmer vrij.…

Zag ik de felle sterrenhemel in jouw fraaie groene ogen toen je onder de kritische meetlat moest zwoegen, zweten en schrijven of was het gewoon een flauw schijnsel van een overspannen schemerlamp, die knipperde op hip en hop en elektro pop.…

Ik zwoeg. Zo spannen we elkaar in voor elkaars karretjes, die over zandwegen gaan. Heb je ook zo'n zin? Zin om te gaan wandelen? Samen.…

‘k Zie Rutte, Pechtold en ook Segers zwoegen Ze leggen zich voor vele jaren vast Hoe troostrijk in hun smartelijke last is ’t smaken van hun dagelijks genoegen: Ze dwingen Buma tot de Volksliedpsalm De schaterende dirigent heet Zalm…

door de rimpelingen van tijd schuimt nostalgie in golven van passage het verleden zwelgt in geuren van kindertijd beelden ooit in tastbaarheid gepresenteerd ingekrast in tijd van geheugen grove sporen van onuitwisbaarheid in strelingen van zwoegen doorzeefd van nostalgische gebaren…