Alle inzendingen over Zee Jagen Dreiging Bescherming Schipbreuk

De schrijver Herman Melville eindigt zijn verhaal van de gevreesde witte potvis die wraakgierig een schip ramt waarna het snel zinkt met de woorden en de lijkwade der zee golfde weer voort zoals het reeds duizenden jaren geleden deed dat schone wijde doodskleed bedekt verdronken mensen strijd van leven op dood door alle dieren…

Wij kiezen graag of niet George Bush zijn zijde, Wij hebben met elkaar een heilig doel: Wij trekken in een kruistocht naar Kabul Tegen het kwaad der Taliban ten strijde. Toch dient een oorlog volgens mij vermeden. Waarom verklaren wij ze niet de vrede?…

je gang heeft nog de dreiging van een roofdier maar echt jagen doe je allang niet meer toen je niet voorbijging maar even later je de tuin in waagde werd je bang van mijn geweer was jij de opgejaagde en ik schoot alleen met water…

ben jij storm die wervelende dreiging waar wolken breken in het gelaat van de zon een druppel regen koeler dan ijs in het verstikkend gevoel dat passie heet dat ene zuchtje wind het gefluister van zoetgevooisde stemmen waar echte liefde de dreiging breekt ben jij mijn alles in beschermende armen waar niks meer kan raken als…

Het bruingele hooi verbergt het tere leven; toch nadert gevaar.…

Bescherming van het volk in bange dagen In Londen tegen dreiging van terreur Kost veel. Maar de belastinginspecteur Vindt dat men daar ook zelf aan bij moet dragen.…

vraag niet waarom ik wegga de wind vraagt toch ook niet aan het gras waarom het niet op zijn plaats blijft denk niet dat je na een schipbreuk midden op zee land ziet afscheid is nacht dit is een verhaal stel dat het voelbaar wordt…

platgespoten bleef mijn schipbreuk is geleden zij zijn verzopen maar staan droog te wachten op de nieuwe chaos in mijn hoofd…

braamstruiken, helmgras en duinkonijnen kunnen niet kiezen voor mijn hazenpad zodra Leviathan luimende kustlijnen in woede zal dragen op haar schouderblad landhongerig de zeereep wil ondermijnen en verbouwen tot zonloze dodenstad die in gedenkbladen zal verkwijnen wanneer de klaagzang klinkt van cherubijnen niemand nog kan schuilen onder…

iemand ademt zacht onder het witte linnen gehavend onder een deinende kalme zee traag strijkt iemand het verlangen glad ziet waar iemand schipbreuk leed iemand valt met de grote vlakte samen ademt zacht onder geweven vlas…

Vloeibaar pulseer ik schokgolven genot, ik jaag -- getijden in zee.…

Hoewel grote gevaren ons bedreigen Lust menigeen zijn stukje koe nog graag En zo gaat dan de gekte door de maag: Wiens vlees men eet diens ziekte zal men krijgen. Dus waren wij nog altijd kannibalen Dan kenden wij natuurlijk nog meer kwalen.…

op het strand ligt een klok daar aanbeland na een ramp vlakbij een schip gezonken op en in de zee een man of vracht teveel, te veel de klepel op de bodem verstomd wordt dit verhaal niet meer gebracht dan door die getuigenis in brons in het mee vergane want zeilt niet langer wind maar waart het water door de gaten zonder voeten, zonder benen…

wij hebben het bestaan ervaren in al zijn facetten zuinig omstuimig doch meertijds onrustig kabbelend als in een bootje op een spiegelgladde zee tot het onverwacht omsloeg als bij heldere hemel en wij schipbreuk leden Lejo van Kuijeren…

macht, zijn vrije hand om op eenhoorns te jagen…

Dichte mist als een wollige deken, beschermende bedekking, maar de onbekende verte verschuilt zich, laat zich niet kennen, verborgen, maar toch aanwezig. Als een dreiging, onbestemd, of een onvervulde belofte...…

kantelen van paleizen en sprookjeskastelen spelen ze zich soms af de meest tragische taferelen we zien het meestal niet de dreiging de stille pijn en het verscholen verdriet…

Dit is de zee: een bed met baldakijn voor losse vlechten en losbandig licht, voor blauwe ruimte en voor evenwicht in de beweging van het samenzijn. Dit is mijn zee: de dans tot op de huid met sluiers water, golven en de stroom verslingerd aan de voorsprong op de droom die zijdezacht omsingelt en omsluit.…

op het strand ligt een klok daar aanbeland na een ramp vlakbij een schip gezonken op en in de zee een man of vracht teveel, te veel de klepel op de bodem verstomd wordt dit verhaal niet meer gebracht dan door die getuigenis in brons in het mee vergane want zeilt niet langer wind maar waart het water door de gaten zonder voeten, zonder benen…

Hoe kan men zich beschermen tegen gekken? Nog even en het hele land duikt onder. De zee is dan te hoog. Het is geen wonder.…

Donkere, eindeloze nachten. Sombere angst bepaalt mijn gedachten. Het daalt neer in mijn hoofd, ik word van mijn vrijheid beroofd. We worden geregeerd door geweld. Een oorlog op commando besteld. Een seintje van de NAVO-top en de wereld pakt de wapens op. Onschuldige mensen worden gedood. Kinderen terug gevonden in de goot. Natuur en steden…

Liefste Laat me je beminnen Voor ik het de buurman doe…

Er hangt een dreiging in de lucht, een diepe zucht, blik naar de hemel, alsof we wachten op de schemer, of scheuring van ons warm cocon. We leven door en maken plannen, toch zijn we onderhuids gespannen en voelen we de tijdsgeest drukken, die scheurt ons fundament aan stukken.…

verdronken in jouw woorden die er nu al niet meer toe doen zoeken vele ogen lichter weent de hemel tranen die waren blijven liggen in onverschilligheid wat het geheel niet opklaart al maakt het wel ruimte voor nieuw…

Kaal en dood is de herfstmorgen de zon wil haast niet opkomen wolken versperren het licht plotseling een regenboog Onheil of geluk? Misschien beide we zijn overgeleverd aan de heidenen nu het grote waaien gaat beginnen de regengordijnen de dag verhullen Men kan als dichter kort of lang lullen eens komt de dag van het einde der dingen als…

Alles staat op scherp iets hoeft maar te gebeuren of het nu stort in toekomst onzeker verleden altijd dichtbij terug wil je niet want je wilt verder ondanks het vele verdriet dus wis je tranen…

Mijn verhaal, mijn verhaal van schipbreuk en strand strand, strand, keienstrand Aangespoeld, dorstig en rillend van uitputting gewekt door de hete zon Strand, strand, keienstrand aangespoeld, ijlend van de honger en alleen helemaal alleen met jou dansend in de golven van de zee de zee, de zee, de golvenzee en mijn verhaal, alleen mijn…

sterk verhaal Une mer à boire van zee-gepraal…

onze koning gaat op akelige jacht 5 miljoen subsidie wie heeft deze stomheid bedacht het anders zo juichend gezicht van deze Koninklijke jager wordt keihard de dieren kunnen geen kant op smart misschien indruk maken aangaande vrienden jagersclub stoere verhalen te kunnen vertellen in de pub Nederlandse oranjevlag…

mijn takken zijn gespreid twijgen in een warm hunkeren nog is de wind te koud moeten knoppen zich beschermen in een winters bunkeren ik zie het jagen van de eenden meerkoeten zijn al dagen naar een nest aan het zoeken voor hun eerste leg en ik besef dat de natuur zich niet laat dwingen door de weergodinnen vogels zingen…