Alle inzendingen over Zeilschip

zeeën om mijn vader mee te nemen er is alleen de troostende gedachte aan het mystieke zeilschip van zijn dood.…

Een zeilschip zonder wind is een zee zonder boot. Een zon zonder zonnestralen, is een universum zonder sterren. Een rivier zonder wateren is het land zonder aarde. Een boom zonder blad is een dag zonder dat ik jou heb gehad. Zonder jou ben ik vrij, maar ik voel me meer een lege batterij.…

misschien heeft een steen geduld maar ik ben geen steen hoewel ik wacht terwijl ik vlieg over alle woorden heen een zeilschip op de wind steeds verder weg wacht ik op jou alsjeblieft kom dicht bij mij en nog dichter…

We dreven uiteen als schijnbare vrienden bezigend oppervlakkig gebeuzel die als wurgende tijddoder met onuitgesproken woorden wederzijdse gevoelens opriep dat onze gezamenlijke reis was beeindigd want mijn zeilschip lag al te wachten op het lichten van zijn anker om te koersen op de ultieme waarheid in ieder moment.…

het zeilschip vaart uit haar ogen golven die het strand kussen vangen haar geschreide tranen waarin sterren nimmer doven zullen schrijft maanlicht volzinnen in de zee die klinken als 'n ondergronds gezang speelt de wind met het rulle zand dralend drijft zij uit het zicht…

Met losgeschroefde heupen een pirouette durven draaien en schuivend als een zeilschip hoge golven aaien. Flirten met duizend ogen en dan een glimlach toveren om die bliksems te blussen en doven met dichtgelijmde lippen. Als Anorexia Nervosa-wicht schokschouderen met ooievaarsbenen en zweven naar het licht, het glasgeile lichaam voorbij.…

een zeilschip gaat voorbij wit tussen de bomen verdwijnt de wind wiegt de takken zachtjes de bladeren dakpannen rood in de rij schouder aan schouder de zonnestralen tegemoet wetend warm zijn nabijheid brengt mij terug verankerd met open armen in mij warm en licht de verte is hier de zeilboot ben ik luister naar de zee zij zegt…

het eerste scheepje een uitgeholde boomstam bracht lang geleden een vederlichte lading mee het was alles wat we wilden tot het zeilschip met één zeil ons ietsje uit de wind hield dat was alles wat we wilden een schip met méér zeilen hield ons nog meer uit de wind alles wat we wilden onder het wegstervend licht vaart…

Zo dichtbij voel je de doden en hoewel ze weg zijn verstopt achter een bocht aan de andere kant van het hoofd ze zijn er nog Je hebt op je eentje tweehonderd miljoen maal geademd genoeg lucht verzameld om een zeilschip vijfmaal om de wereld te blazen zo dichtbij voel je zijn adem nu leeggerookte longen en hoewel hij weg is lopend door…

Voor mijn vader Zo dichtbij voel je de doden en hoewel ze weg zijn verstopt achter een bocht aan de andere kant van het hoofd ze zijn er nog Je hebt op je eentje tweehonderd miljoen maal geademd genoeg lucht verzameld om een zeilschip vijfmaal om de wereld te blazen Zo dichtbij voel je zijn adem nu leeggerookte longen en hoewel hij…

Het leeft en huivert, een klagen zonder zich uit te kunnen spreken leed een blanco bladzij van jouw kleed zich lezen laat op deze stille dagen Een zeilschip vaart sloom voorbij wij liggen op het nog warme zand ons wacht geen verre overkant slechts eb en vloed en dood tij Jouw blik beroert een verdriet grijs als de maan in de nacht koud…

Wasem meegevoerd door leeuweriks klim tussen blauwe plooien, verre ontastbare stip, onzichtbaar gouden zeilschip verdwenen achter de kim. En toch, mijn twee goede zorgende zussen blijft mij het afscheid zwaar en smeek uw verdriet te blussen. In de luwte van uw hart, gelukkig vertoef ik daar.…

Er is een horizon vol zwaartekracht in geruchten uit een dromenland alsof er een zeilschip met een vergeten ziel vaart door het warme zand van de woestijn Alle emoties zijn weer als die van een kind een geest danst rond fragiele schoonheid maatjes komen zij aan zij, eenzame wolven verliefde libellen zweven in die verhouding tussen wankelende…

De meester-zanger verliest zijn theater, gaat met zingende zeelui naar de kust, reist op een zeilschip, dat eeuwen heeft gerust, als kaper over het wijde water. De ruige binken begaan een flater: voor een grote stomer galmen ze vol lust, maar verzuimen beroving onbewust. Orkaan raast, duwt hen voort met woest geklater.…

Dichtbij het onwerkelijke.. vaart een majestueus schip, volkomen uit koers geraakt bij het omzeilen van de Kaap in ‘t allerijl verlaten nest gaat het gekraai verloren, serene rust aan de overkant omgeven met zacht groen soms zo wonderlijk levensecht bevalt het water voorbeeldig gedragen haar mooi evenbeeld met zeilen hoog gehesen…

De Griekse zon klimt. Stijgt hoger en hoger. De wind is al gaan liggen. Het is middag geworden. Mykonos sluimert. Mensen dagdromen. Ons schip slaapt. Veilig aan het anker. Ruimte lijkt hier ruimer. Tijd tijdlozer.…

kniediep in drijfzand haak ik naar de steiger van jouw enkel je verdunt het helend zaad van venkel in water blus de schilfers op mijn lip zalf de kloven in mijn strot stip mijn fouten met vetrood aan de dennenhouten mast van ons zeilschip splijt door de schicht, het twistziek tumult een ontlading die wortelt in wervels van lood de jichtknobbel…

Hij was wel onze eerste astronaut Maar hield zich steeds meer bezig met de aarde Zijn duurzaamheidsprojecten hadden waarde Al zijn ze voor een deel niet afgebouwd Hij ging voor het idee, niet het detail De limit was en bleef voor hem the sky…

als ik mijn plek op de wereld bekijk voel ik me dobberen in een zeilbootje afhankelijk van wind zon en rustig vaarwater terwijl de wereldzeeën volop door vrachtschepen worden bevaren die bijna overal maar doordenderen om aan de onverzadigbare elitehonger van de meedogenloze mens te voldoen…

vader ik vond het een flauw gedicht mijn vader is nu al lange tijd dood maar ik mis hem niet want hij was nooit een vader voor mij hij was de vader van zijn andere kinderen en daar hoorde ik niet bij ik werd door een bloem verwekt tijdens een eenzame nacht in het Zuiden de wind woei over de zwijgende rozen en mijn moeder dacht aan een zeilschip…