Alle inzendingen over Zij vouwde haar kast

Zij ligt op haar bed , een verstilde pop naast haar met de ogen half gesloten, een wilde roos is op het netvlies geboren, magisch beeld tussen het alles en het niets een zacht gezicht verschiet van tint als ik in haar donkere ogen kijk als zij in haar droom de pijn verliet de milde adem vliegt uit op een onverwachte morgen waarin…

Jij met die twinkel in je ogen jij met die lach op je gezicht jij met je mooie karakter daar ben ik voor gezwicht Jij met je leuke dingen jij met je gouden hart jij bent nog steeds heel bijzonder jij bent het die mij verwart Jij, ik moet je vergeten. maar ik kan het niet jij, hoe moet ik het zeggen? Jij doet me veel verdriet.…

Stroomde als ik hem zag mijn bed niet vol, sprongen mijn kasten dan niet open; vloeide mijn zand dan niet in patronen op de vloer; sneed mijn brood zich niet hunkerend in schijven; lekte mijn honing niet trillend de lepels af?…

de kast te draaien zonder boeken op de plank geeft een leegte aan…

ja, ooit ooit komt de dag dat er in mijn kast niets meer beweegt het applaus zal uitsterven en mij links laten liggen, laten doodgaan, dagenlang naakt, alsof de kleren in die kast mij nooit toebehoord hebben lange tijd ging het goed heel goed – bis, bis, bis – hoorde ik in mijn kleine wereld alsof ik een bekende dichter was -bis…

als ik uit de kast moest komen dan zou ik alles uit de kast halen…

Leest u de krant, dan weet u vast Bij overnames komen lijken uit de kast Mocht u ooit in de kast mogen kijken Dan zullen andere dingen blijken Want ook homo's komen uit de kast Daarom stel ik met u vast De wereld is een poppenkast.…

inhoud van een kast blijft altijd strikt geheim, tot... deze opendraait en het inhoudelijke, verbazing laat uitkramen!…

Jaren is die kast in ons bezit. Oud is ze, maar wijs. Haar lichaam kan ik verplaatsen zoals ik wil. Zij geeft warmte aan mijn bezit. Als we huwden was zij de eerste die ons huis sierde. Ze werd door mijn hand gestreeld voor het stof. Ik hou nog steeds van die kast. Waarom weet ik niet, ze houdt mijn verleden vast.…

Wij vouwden samen lakens op Jij zei: blijf daar, ze moeten strak Maar ik wou naar jou, de lakens delen In de plooien van de naderende nacht…

nog altijd zoek je bij de zee vertroosting van de wind naar de reddende geur van de bruisende branding om weer te zijn als het ongekunstelde kind dat karrensporen volgt het vertrouwde in het zand van de jutter die in de harde kern een zachtheid blootlegt in het strelen van schatten zijn vondst op het strand * blijvend vorsen bij…

Niets houdt haar tegen. Af en toe een gedachte. Maar die vergeet ze.…

Ze vouwden hun bril en prevelden stil: "Claus, pak de fles: we komen er bij!"…

Pas in de nacht voelt zij de tranen hoort het kloppen van haar hart. Ziet ze engelen, ruikt zij de bloemen, rode rozen. Drinkt zij wijn en branden de kaarsen, voelt alles als satijn en is zich van haar zelf bewust. Luistert naar haar adem en geniet van de stilte, van de rust.…

van papieren beloften vouwde hij 'n vliegtuigje stapte in en ontsnapte aan de gevestigde orde waar hij nog 'n appeltje mee te schillen had langzaam vervloog haar hoop op een goede afloop…

Voor menigeen de bron van inspiratie De dochter van een vrome middenstander Gevoelloos voor het lot van ieder ander Van al het kwaad was zij de incarnatie Ze was nog lief, toen zij de handen vouwde en in de kerk met Denis Thatcher trouwde…

zonder iets te breken vouwde ze de stilte zacht open zonder iets te zeggen zette ze haar tanden in woorden zonder iets te schrijven nam ze een papieren pen en inkt zonder iets te doen bleef ze liggen haar knipoog opent de deur…

Hoog tijd om uit de kast te komen. Eindelijk durf ik mezelf te zijn. Het nadeel is dat ik zoeken moet. Naar een kast die bij me past. Een naar idee bekruipt me. Dat ik mijn oude kast zal missen. Nee, ik wil niet uit mijn kast. Uit mijn geliefde kast. Waarom? Omdat alle mensen Homo's zijn, en ik een eigenwijze Homo ben.…

De koffer verdwijnt in de kast en komt er pas uit wanneer ze naar huis mag.…

Ik pakte ooit een boek Niet zo'n AKO-paperback Ik vouwde het doormidden schoot gaten erin ging er op zitten in een moment van bedenking gooide het toch in de biotex Las het een week later en concludeerde dat er meer was dan dit.…

krampachtig nekt een strekken tot een panisch staken wat leidt tot lichaamshaken en een licht ontregeld bekken het lichaam wijst verkeerde kant trilt als een zenuwachtige boor en hoekt van achteren naar voor zo bewijst de juist ontstane stand nu scheuren, groeven gaan ontstaan botten en spieren uit wandelen gaan en de ribben springen uit de kast…

er kwam iemand binnen breed en, dat zag je meteen vermogend de ruimte vulde zich meteen met zijn lucht hij was beslist van een koninklijke kaste toen hij niet meteen op zijn wenken werd bediend verdween de koninklijke lucht door alle kieren en gaten maar zijn breedte bleef hij houden hij had drie stoelen nodig paste amper door een…

Je staat daar in een hoek, helemaal alleen. Met wat spulletjes erin, en niemand om je heen. Je staat altijd op dezelfde plek, is het niet saai zo alleen. Maar op een dag word je verplaatst, en vraag ik: “Waar ga je heen”.…

De gedachte dat je op vrouwen valt maakt je bang De gedachte geeft je een raar gevoel Een gevoel van angst Je weet dat je zo bent maar durft het niet te zien Je weet dat het niet normaal is De angst om niet geaccepteerd te worden Het verdringen Het ontkennen Het maakt je kapot Accepteren zoals je bent homoseksueel De gevoelens worden sterker…

Er is in India nogal wat mis: de helft van alle jongetjes en meiden heeft onder seksueel geweld te lijden. Men onderzocht ook wélke helft dat is. Van al die kinderen, da’s het bedonderdste, blijkt de misbruikte helft veelal de onderste.…

in de luwte ver van potloden en pennen verf ik de ouderwetse kast van groen naar wit naar iets van wit af lees het verhaal in de deuren als levend hout dat vertelt over wat is geweest en in nerven en kieren soms doorgezakt de ruimte kleurt in dagen, zelfs jaren planken zijn gestapeld naar de laatste behoeften zichtbaar aangedaan…

nu ik mij ontmanteld heb kan ik mij niet meer verschuilen achter mijn deken van leugens met grote angst sta ik op de drempel die het verschil maakt tussen echt en nep met mijn borst vooruit en trillende benen loop ik de realiteit tegenmoet waarna ik de deur achter me dicht sla…

'Wáárdoor', vraagt u, 'komt het gajes in de regel in de bajes?' 't Antwoord kun u wel verzinnen: door de kastdeur komt het binnen. Klanten zitten daar gevangen. Stijlvol is hun raam met stangen. Met een bakblik kijkt de zitter naar de muur en voelt zich bitter. Met liksteen is de nor gebouwd. Van baklucht wordt de klant benauwd, zodat-ie…

Hier op de kast staat nog onze foto, lachende gezichten ogen die stralen wij samen, een liefdevol moment verankerd in de tijd. In gedachten hoor ik nog jouw stem, tussen de chaos in mijn hoofd van het niet begrijpen, droefheid in mijn hart voelt als muziek zonder klanken.…

onomwonden de schrijnende onrust in de vruchtloze morgenstonden, gehoon van de sater bij ironische manen als weer geen vorm of toon gevonden is, een nieuwe weg zal banen, ver bij hem vandaan, komen beide seksen uit één koker, animus en anima, dichter bij hem staan, dan wordt geluk hem niet ontnomen en is de ware poëzie weer uit de kast…