Alle inzendingen over Zinkend schip

Ook al verlaten nu dus kamerbreed Tal van politici het zinkend schip, Toch heb ik wel waardering en begrip Voor de premier die niet van wijken weet. Als kapitein weet hij hoe of het hoort: Die mag als allerlaatste pas van boord.…

De avond daalt; een zinkend schip. de kiel slaat op een blinde klip. - o, hartstocht van dit kil vergaan, in koele nacht, in koele maan. "en gij, die eens dit leven prees met sterke stem en harde keel, is dan het glanzen van uw woord bestorven en voorgoed teloor?…

Dansen, blijven dansen vleugels in de storm lamgeslagen vleugellam dansen op het ritme van brekend water op scherven onder mijn voeten knarsend om mijn zinloos verzet ik dans mijn ronde op het dek van het zinkend schip…

Een tweede rat verlaat het zinkend schip Teleurgesteld ertussenuit geknepen Ze dreigde heel het zootje mee te slepen Gooit resoluut de kont tegen krib Nu doet het NSC dus toch weer mee Niet bijster solidair, naar mijn idee…

Na Kaag en Uslu is nu Kuipers weg De ratten hebben ´t zinkend schip verlaten D66 heeft goed in de gaten Hoe je moet zorgen voor je broodbeleg Bij winst uitbundig op de tafel dansen Maar bij verlies zie je snel nieuwe kansen…

Inktzwarte tekening, van boeg boven water aan de muur, bij het bed met de gitaar wijnrode bloemen getuigen van waarheid teleurstelling raakt gevoelige snaar 't zinkende schip verbeeldt hevig in echtheid de angst om te leven is met de nacht nog niet klaar.…

door ratten vrouw & kind verlaten, ben ik op zoek naar een zinkend schip, zelfs in een fles vind ik geen steun & wat er inzit biedt me geen troost, 't geeft mijn pijn een verloren stem verdrietige woorden die niet rijmen op betraand papier…

Plan Samsom is met verve gelanceerd Uit rubberbootjes op de veerboot stappen Zodat geen vluchteling nog kan ontsnappen Frau Merkel zegt: “Das hast du kopiert” Vanaf zijn zinkend schip dit wanhoopsplan Geheel verzorgd...een reisje Erdogan…

Alles is gezegd, maar ga nooit naar Ponypark Slagharen, verwek geen kinderen op een zinkend schip.…

hij zag alleen wat hij wilde zien haar stille verdriet zag hij niet hij hoorde alleen wat hij wilde horen haar vraag om troost hoorde hij niet zij zag en hoorde en begreep hem niet ‘samen’ en ‘wij’ verlieten het zinkende schip ze spoelden aan op aparte planeten gescheiden van elkaar contact: verloren afstand: onoverbrugbaar…

schip Verdrinkend voor de kust Later word ik echt jouw held Laat me nog nog maar met rust…

Gezichten en namen verdwijnen Gedichten en boeken gaan mee Zacht laten de sterren licht schijnen Op een traag zinkend schip Aan de horizon van de zee Mijn hart was ik bijna verloren Het zonk met de boekendoos mee Een zeemeermin dook ernaar Bracht het naar boven Gaf het mij in een bootje op zee Ik beloofde er goed voor te zorgen…

schip: ja ik wil…

Water, niets dan water in de oceanen van de aarde samengebracht schuimende golven raken met veel geklater de drijvende schepen in volle kracht Water, niets dan water zinkend schip op volle zee vergaan neemt herinneringen mee voor later en rust in stilte op de bodem van de oceaan daar in de diepte van de zee zijn mensenlevens uitgeblust…

ze huilden een rivier maar nog onvoldoende om het gemis te stillen van vrijheid en geest die langzaam verdroogden in elkaars nabijheid hoe verlaat je een warm zinkend schip dat je eigenlijk niet wilt missen zonder geen van beiden te verdrinken ver weg dwaalden ze, verdwaalden zonder elkaar de lichtsignalen vanuit hun verre andere ik veranderden…

kom terug klinkt een stem in 't water alsof het een vreemde is eentje uit later uit de toekomst die hier nu nog niet hoort uit een donker waas en niets gaat meer voort slechts nog de waterige, onweerstaanbare blik van een verloren, zinkend schip kom terug klinkt haar stem nog eens helder over zee sleurt alleen pijn en verdriet mee slechts…

schuin als een zinkend schip zou ik vergaan en ik schreeuwde als een leeuw, helaas maakte ik de indruk van een windvaan. (een aasgier vloog om de mast heen, piepend en blééf er omheen vliegen...)…

Op het zinkende schip speelt een klein orkest plechtig, maar ongestoord in de bange nacht, houdt bij strijd om leven zingende wacht, als de vaderlijke vogel naast zijn nest. Moedig springende maat luidt op haar best, versmelt zich met geestelijke stem, verzacht het benauwde én hoopvolle gejacht, dat door bevelende roep wordt geprest.…

weggegleden Om mij te verzoenen met het lot waarin de feiten zich aan mijn koude huid hechten zijn de wonden als oneetbare vruchten In een poging om nare dromen te ontvlinderen is de kameleon op de deining van pulserend bloed aan een wrede nacht ontsnapt aan de kwinkslagen op kromme nagels die het kruis krampachtig bijeenhouden aan een zinkend…

Maar niet zonder stijl verlaat Werner het zinkende schip. Ijzig kalm rekent hij ons de ware omvang van onze immer uitdijende onzekerheid voor. ----------------------------------------------------- Werner Heisenberg publiceerde in 1927 een van de belangrijkste principes van de kwamtummechanica.…

Hoe veranderlijk de droom die stuk slaat op de touwen van een zinkend schip...…

Het zinkende schip zonder roer of kaptein was ooit een brigade gevreesd in Brazil, het liep tegen Turken te hoop zonder wil - Guus was de koers kwijt, de afgang deed pijn... Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis...…

Mijn leven is als een schip in nood, er lijkt een gat in geslagen. Zal dit mij meenemen naar de dood? Zal dit mij blijven plagen? De redding lijkt zeemijlen ver, lijkt te laat te komen. Mijn bagage des levens ligt her en der, lijkt verder uit elkaar te stromen. Is de redding toch nabij? Wordt het gat gedicht?…

Oh Lage landen zo in nood Wat ging er mis in het beleid Regie en inzicht lijken kwijt U zinkt, verdrinkt, u wacht de dood Oh Lage Landen zo behept Met poldervisie die niet werkt Bij pandemieën u beperkt Paniek, bezorgdheid, deining schept Bent u het spoor een beetje bijster? Zolang al geen ‘Je maintiendrai’ Maar houten Klazen, lange…

Terwijl ik me vorm tot leven en armen sla in de warmte die me koestert en omringt, voel ik de last van de leegte het drieste stulpen in het niets van het bulkende bloed dat bloeit, gutst, geeft en overstromend, stof inbedt, verteert wat aan leed was maar geen weg weet met zin. Het verlangen naar jou kan zonder grenzen verder, er is geen…

Terwijl ik me vorm tot leven en armen sla in de warmte die me koestert en omringt, voel ik de last van de leegte het drieste stulpen in het niets van het bulkende bloed dat bloeit, gutst, geeft en overstromend, stof inbedt, verteert wat aan leed was maar geen weg weet met zin. Het verlangen naar jou kan zonder grenzen verder, er is geen…

jij zit in de boot op doorreis ons schip was immers zinkend verspillend dan wel drinkend van mijn baco met veel ijs even heb ik niets te torsen dromend in mijn hangmat langzaam wordt mijn wang nat ach misschien wel van het morsen…

Op een een lekgeslagen schip slingerend door de golven van de nacht, ternauwernood de gronden van de ondergang ontkomen, de klippen der krankzinnigheid voorbij gekanteld, bereikt hij, bijna zinkend, in de uiterste seconde de veilige haven van haar heupen, het Ithaca van haar schoot.…

deze regen verzuurd verziekt zinkend langs kundig afgeknotte bomen zijn zalvend ruisen snijdt…

zinkend in 't diep de wereld die sliep raakte niet uitgeslapen en verzoop zonder oppervlakte noch bodem te raken…