Netgedichten

netgedicht (nr. 49.469):

come back-titanic

kom terug
klinkt een stem in 't water
alsof het een vreemde is
eentje uit later
uit de toekomst
die hier nu nog niet hoort
uit een donker waas
en niets gaat meer voort
slechts nog de waterige, onweerstaanbare blik
van een verloren, zinkend schip
kom terug
klinkt haar stem nog eens helder over zee
sleurt alleen pijn en verdriet mee
slechts nog een enkel, verdwaald licht
van een lamp, geeft enkel zicht
op een stuk verdriet, eerst zo vrolijk en begaan
en toch kon het niet verder
dan een hoge ijsschots gaan