Alle inzendingen over Zwarte tranen op een

bladerloze bomen fabrieken stomen vergiftigde wateren stinkende kolken zwarte tranen huilen de wolken…

gezicht van steen met een zwarte traan een symbool dat lijkt te staan voor het ogenschijnlijk onaantastbare doch wie beter kijkt ziet zoveel meer…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

zwarte tranen vallen als zeldzame parels langs zijn wangen dwalen traag over zelf gebaande paden omlaag waar langzaamaan de kostbare waterlanders verdampen en neerslachtige wolken zwaar van smart watervallen braken…

Zwart, een traan en dood? Ik wil er niet aan denken, Maar, het gebeurt toch. Die ene traan, huilt omdat de dood graag bij zwart is... Zwart huilt omdat de traan dood is... Dood is die huilende zwarte traan...…

al die tijd schreef ze diep in vleesgeworden papier mengt het rood zich met kleurloos zwarte tranen van letters bleef niets meer over enkel de vage indruk van een verleden dat elk moment dreigt heden te zijn en heden te blijven ofschoon de indruk vervaagt na al die tijd…

Het Mariabeeld in La Linea de la Concepcíon huilt zwarte tranen.…

Doet me vaak zien in het zwart. Tranen zo groot in aantal, Aan het water lijk ik wel een waterval Kon ik het maar accepteren. Het zou me dan niet kunnen deren. Maar dat is niet mijn sterkste kant, Dus veeg ik nog een traan van mijn wang. En krop ik het maar op. Ik weet het….. Daar los ik niets mee op.…

Zelfs de zwarte tranen van de hoop vervagen al. Wolkjes inkt in een oceaan. --------------------------------- uit: 'Een prachtige dag', 2005. Erik Menkveld behoort tot de genomineerden om tot dichter des vaderlands te worden gekozen: www.dichterdesvaderlands.nl…

Jij schreeuwt in stilte onhoorbaar voor iedereen die zijn ogen dicht heeft Je huilt zwarte tranen onzichtbaar voor iedereen die jou niet in de ogen kijkt Je zwijgt in verstikking gechanteerd door liefde gekneveld door loyalitiet Ik zou je willen vasthouden maar de troost van geborgenheid is gestorven in jou De paradox…

mijn zwarte tranen zijn jouw schittering.…

zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen, Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn. Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn.. Gevang in opperst gevang,niets kan schelen. Tarantella en hoeden, mannen in het zwart.. Minder,minder, niets kan schelen,hoge heren erom heen.…

De wolven huilen naar 7 manen Met stromende zwarte tranen Zwermende bijen geplakt in honing Zit ik vast in broeierig afscheid.…

Je ziet het leven grijs en kleurt de wereld zwart tranen die zijn opgedroogd in het diepste van je hart Al zie je alles uitzichtloos en kun je vaak niet denken dat liefde toch nog echt bestaat weet dat er ergens iemand is die het je eens zal schenken Vergeet wat er geweest is, en zet je stappen in een nieuwe morgen zie en voel de zon…

de toekomst ze sluit je op in de nacht, de angst blijft aan je knagen, losgewoeld door zwarte tranen maar je zult het zien, lief klein meisje, de liefde in je eigen ik zal groeien door de dagen heen, ook al ken je jezelf niet meer…

hun leven, sla ze neer dit is de dag van zwarte regen rode wolken in de lucht reclame makend voor de vrijheid vogels huiveren in hun vlucht (dit is de dag van een kleine neger biddend tot de zwarte lucht gelovend in zijn god en vader zwarte tranen op zijn gezicht) ---------------------------------------------------------------------…

tranen blanco woorden klamme lakens Groene nevels aan de hemel eens keert het tij en maakt slagzij.…

tranen op je steen witte stralen om je heen tussen de letters en de tranen zoek ik jou in niet-vergeten dagen een hand heeft jouw leven uitgeveegd ik ben op weg naar je toe de tijd stelt niets voor ik ween wel stilletjes door een engel gestorven door de adem van God…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

ze in een bruidssluier vlak voor het altaar ontkomen aan het licht adem jij vage beloftes sleep ik mijn naam tot in je schaduw ontrouw en dode woorden rukken de nacht uit elkaar alleen het gangpad blijft over en schijnt door een bleek wit gelaat niemand zal zich herinneren waar die stilte ooit begon maar ik ik buig me over tranen…

Vege tekens heb ik op je graf geschreven Een goed bewaard geheim uit een houten hart gesneden en neergelegd Als vermolmde takken verwaaien mijn geheven armen in de mist Er knarsen stemmen onder oeroude stenen vandaan die woorden lichten Ik slik mijn tranen als roestige degens om niets prijs te geven Omstanders bouwen…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

Zij is de diafragma van het menselijk oog maar toen ik deze schoonheid zag in een toog van zwart besefte ik dat zij naar mij keek toen bloeide een glimlach in mijn hart en ik bezweek…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

Mijn fantasie vult de gaten in mijn kennis: zwarten op het zwart.…